Μέσα στη δίνη των ανταγωνισμών για τον επιμερισμό της ζημιάς από την ελληνική -και όχι μόνο- ελεγχόμενη χρεοκοπία και με τις λαϊκές αντιδράσεις να κλιμακώνονται ολοένα και πιο οργανωμένα στην Ελλάδα, το σύνολο των αστικών κομμάτων, από κοντά και οι οπορτουνιστές, με έναν πρωτόγνωρο συντονισμό, σηκώνουν τις τελευταίες ώρες κουρνιαχτό για το ενδεχόμενο να απολέσει η χώρα μέρος της κυριαρχίας της, αν προχωρήσουν οι προτάσεις που προβλέπουν ότι τα διακρατικά όργανα της ΕΕ θα αποκτήσουν μεγαλύτερες αρμοδιότητες στην υλοποίηση του προγράμματος των ανατροπών, που περιλαμβάνουν οι δανειακές συμβάσεις με την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση εκτοξεύει ψευτοπατριωτικές κορόνες για «κόκκινες γραμμές», η ΝΔ κινδυνολογεί ότι η χώρα θα γίνει «προτεκτοράτο» (!), το ΛΑ.Ο.Σ. κράζει για Ελλάδα «υπό κατοχή» και οι οπορτουνιστές καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση «είναι του κλότσου και του μπάτσου στην ΕΕ». Και ποιοι τα λένε όλα αυτά; Τα κόμματα που θυμήθηκαν όψιμα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, είναι τα ίδια που το 1992 ψήφισαν το Μάαστριχτ. Τη συνθήκη μετεξέλιξης της ΕΟΚ σε ΕΕ, στην οποία προβλεπόταν η παραχώρηση στα διακρατικά όργανα της λυκοσυμμαχίας σημαντικού μέρους της δικαιοδοσίας που είχαν οι εθνικές κυβερνήσεις, χάριν των γενικών συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Η συνθήκη του Μάαστριχτ προέβλεπε την ΟΝΕ, στο πλαίσιο της οποίας το σύνολο της δημοσιονομικής πολιτικής αποφασίζεται σε διακρατικά όργανα.

Είναι τα κόμματα - θεματοφύλακες της ΕΕ, στο πλαίσιο της οποίας το 70% της εθνικής νομοθεσίας αποτελεί μεταφορά κοινοτικών οδηγιών. Οι ίδιοι μάλιστα βρίσκουν το θράσος να χρησιμοποιούν σαν παράδειγμα απώλειας εθνικής κυριαρχίας το γεγονός ότι η χώρα δεν μπορεί να παράγει όσα αγροτικά προϊόντα χρειάζεται και θέλει, κρύβοντας ότι η ΚΑΠ είναι δικό τους δημιούργημα, εξοντωτικό για την αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα και τους φτωχομεσαίους αγρότες. Κρύβουν ακόμα ότι το ζήτημα της μεγαλύτερης εμπλοκής της ΕΕ στην υλοποίηση των δανειακών συμφωνιών δεν προέκυψε από το πουθενά. Προωθείται στα πλαίσια της «οικονομικής διακυβέρνησης», την οποία στηρίζουν όλοι, πλην ΚΚΕ, με το ιδεολόγημα ότι έτσι βαθαίνει η πολιτική ενοποίηση της ΕΕ. Αυτά λένε τα αστικά κόμματα, αυτά λέει και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ίδιες δυνάμεις, ταυτίζουν τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας με το ΝΑΤΟ ή τον ευρωστρατό, κάτω από την ομπρέλα των οποίων έχουν γίνει οι μεγαλύτερες παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού και τους συμμάχους τους. Ολοι τους προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό ότι το πολιτικό ζήτημα σήμερα συνίσταται δήθεν στην κηδεμονία της χώρας, για να στρέψουν την πάλη του σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια. Εκεί όπου το λαϊκό κίνημα θα σκιαμαχεί με δήθεν σύγχρονους κατακτητές, σε συμμαχία με την αστική τάξη και τα κόμματά της, που είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Πατριωτισμός είναι η πάλη για την παρεμπόδιση της βάρβαρης πολιτικής και την ανατροπή της. Ταυτίζεται με τον οργανωμένο παλλαϊκό αγώνα, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, για μονομερή διαγραφή του χρέους.