«Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρωτοφανές κοινωνικό κραχ (...) και η νέα τριμερής μνημονιακή συγκυβέρνηση δικομματισμού και ακροδεξιάς συνεχίζει την ανάλγητη πολιτική (...) Την ίδια στιγμή συνεχίζει να ασχολείται με δωράκια σε εργολάβους, με δωράκια σε εφοπλιστές, σε μεγαλοεπιχειρηματίες, σε τραπεζίτες. Εχουν οι άνθρωποι την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στη δεκαετία της ανάπτυξης, στις αρχές του 2000 και μπορούν να συνεχίζουν την ίδια άπληστη πολιτική της διαπλοκής συμφερόντων, την ώρα που η κοινωνία στενάζει. Το μόνο που τους σώζει είναι ότι μπορεί η καταστροφή και η κατάρρευση να προέλθει από το εξωτερικό. Γιατί αυτή η πολιτική καταστρέφει πια την ίδια την Ευρωζώνη (...) Δυστυχώς, αυτοί ήταν και αυτοί είναι που μας κυβερνάνε».

Μεγάλη η θλίψη του προέδρου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα που δήλωσε τα παραπάνω, απ' την απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, προχτές, την οποία θέλησε να μοιραστεί με τον λαό, κοροϊδεύοντάς τον ότι όλα όσα συμβαίνουν είναι επειδή οι κυβερνώντες είναι «ελλιποβαρείς»! Κι ας είναι ακριβώς αυτός ο ρόλος κάθε κυβέρνησης στο πλαίσιο της εξουσίας της αστικής τάξης. Να εκπροσωπεί, να προωθεί τα συμφέροντά της σε οποιεσδήποτε συνθήκες, να θρέφει τα κέρδη της με το «αίμα» των σφαγιασμένων δικαιωμάτων του λαού. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Κι αυτός είναι ο ρόλος του οπορτουνισμού. Με την πύρινη αντικυβερνητική ρητορεία να καλύπτει τον πραγματικό υπαίτιο, την εξουσία της άρχουσας τάξης. Δικούς της φόβους άλλωστε απηχεί εκφράζοντας την ανησυχία του για την καταστροφή της Ευρωζώνης. Γιατί ο λαός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί απ' την καταστροφή της ευρωένωσης των μονοπωλίων, η προοπτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του είναι η αποδέσμευση απ' αυτήν, η οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας.