Αμηχανία και έντονο σκεπτικισμό έχουν προκαλέσει τόσο στην ΟΕΟΑ «Αθήνα 2004», όσο και στην κυβέρνηση, οι μεγάλες αντιδράσεις για τη χωροθέτηση του κωπηλατοδρομίου στο Σχοινιά Μαραθώνα, που οδηγεί στην ολοκληρωτική καταστροφή του υγροβιοτόπου, αλλά και στη βεβήλωση ενός τόπου με ιδιαίτερη ιστορική και αρχαιολογική σημασία.

Εκείνο που έχει προβληματίσει ιδιαίτερα τους υπευθύνους είναι το γεγονός ότι την αντίδρασή τους στην καταστροφή του Σχοινιά έχουν εκδηλώσει εκατοντάδες σημαντικοί άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και ότι οι αντιδράσεις αυτές δεν περνούν καθόλου απαρατήρητες από τη ΔΟΕ. Η ΔΟΕ, μάλιστα, σε μια ύστατη προσπάθεια να περισώσει τα προσχήματα, κάλεσε τις τέσσερις οικολογικές οργανώσεις που ξεσήκωσαν το κύμα αντίδρασης από το 1998, με σύνθημα «Η νέα μάχη του Μαραθώνα», να συμμετάσχουν στο φορέα του υποτιθέμενου «Εθνικού Πάρκου» - παρωδία που θα δημιουργηθεί, αλλά η προσπάθεια αυτή κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία, καθώς όλοι αρνήθηκαν.

Να σημειώσουμε, επίσης, ότι η «Αθήνα 2004», κάτω από τις εξελίξεις αυτές, υποχρεώθηκε να αναβάλει συνέντευξη Τύπου που είχε προγραμματίσει πριν δύο βδομάδες, προκειμένου να εξηγήσει τις θέσεις της για το Σχοινιά.

Με επιστολή της που απέστειλε στις 6 Φλεβάρη στον υπουργό Πολιτισμού Ε. Βενιζέλο η Αρχαιολογική Εταιρεία εκφράζει και επίσημα την αντίθεσή της με τη χωροθέτηση του ολυμπιακού κωπηλατοδρομίου στο Σχοινιά.

«Εξ αρχής - τονίζει - χωρίς κανείς από εκείνους που χειρίστηκαν το θέμα να ζητήσει πληροφορίες από όσους τυχόν εγνώριζαν τα πράγματα, και υπάρχουν αρκετοί και στην Ελλάδα, το ζήτημα περιορίστηκε σε δεύτερα, από απόψεως ιστορικής και ηθικής σημασίας, ζητήματα. Η αρμόδια Β` Εφορεία Αρχαιοτήτων από του Ιουνίου 1997 είχε διαφωνήσει με την προέγκριση χωροθέτησης του κέντρου κωπηλασίας κ.λπ., και την αντίθεσή της εξέφρασε και τον Δεκέμβριο του 1998. Κανείς, εξάλλου, από όσους αναμείχθηκαν στο χειρισμό της σοβαροτάτης αυτής υποθέσεως, δεν ανέπτυξε ούτε ανέλυσε την ιστορική σημασία του τόπου και τις ηθικές και πραγματικές συνέπειες που θα υπάρξουν από την καταστροφή του. Γνωρίζετε ότι τα πεδία των μαχών του Βατερλώ, του Βερντέν και του Σομέ, είναι ιστορικοί τόποι και διατηρούνται αναλλοίωτοι. Μόνο στην Ελλάδα, από ανεξήγητη αντιπάθεια των Κυβερνήσεων προς τους ιστορικούς και αρχαιολογικούς τόπους, εξαφανίζονται σιγά σιγά διά της πλήρους καταστροφής, όπως η Ψυττάλεια και η Κυνόσουρα της Σαλαμίνος, ή διά της φρενιτιώδους οικοδομήσεως κάθε χώρου που συνδέεται με την ελληνική ιστορία. Ο ίδιος ο Τύμβος των Αθηναίων κακοποιήθηκε επί επταετίας με κατασκευές και αφέθηκε να στραγγαλιστεί από τις κατόπιν κυβερνήσεις, χάριν μικροσυμφερόντων πολιτευομένων. Η Βραυρών, το λιμανάκι της, λέγεται ότι θα είναι το σημείο όπου θα καταλήγει ο βόρβορος του νέου αεροδρομίου.

Δεν επεκτεινόμεθα ξανά στη σημασία του Μαραθώνος και του πεδίου του. Είναι πράγματα τα οποία διδάσκονται, ακόμη, σε κάθε ελληνικό σχολείο. Τονίζουμε μόνο ότι ο Μαραθών είναι άρρηκτα συνδεδεμένος, στα νεώτερα χρόνια, με το αγώνισμα του μαραθωνίου δρόμου. Η εξαφάνιση του πεδίου της μάχης από τις εκσκαφές, τις λίμνες, τα κτίσματα, τις χιλιάδες των αυτοκινήτων που αναποφεύκτως θα συγκεντρώνονται εκεί, θα μεταβάλουν ένα σεβάσμιο προσκύνημα σε τόπο αγοραίο έως χυδαίο».