Αποκριές, αλλά όσοι αναμένατε να δείτε ντυμένους μασκαράδες τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ατυχήσατε. Περισσότερο θ' απογοητευτήκατε όσοι περιμένατε να τους δείτε με τις στολές των ηρώων της διαμάχης για το θρόνο στη Γαλλία, δηλαδή τον Κ. Σημίτη με τη στολή του Λουδοβίκου και τον Κ. Καραμανλή του δίδυμου αδελφού του. Μια τέτοια αποκριάτικη εμφάνιση θα ήταν κάτι το διασκεδαστικό και, εν πολλοίς, χρηστικό, καθώς θα γνωρίζαμε και ποιοι θα προθυμοποιούνταν να εμφανιστούν ντυμένοι με τη στολή των σωματοφυλάκων. (Εμείς στο ρόλο του Ντ' Αρτανιάν θα βλέπαμε τον Πανταγιά, ενώ ο Αθως ταιριάζει στον Τσοχατζόπουλο, ο Αραμις στον Λαλιώτη και ο Πόρθος στον Κακλαμάνη.) Δυστυχώς, οι αρχηγοί των δυο κομματικών κιόνων του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας επέλεξαν να μη μασκαρευτούν, στερώντας από τους Ελληνες την ευχαρίστηση να τους δουν σε ιστορικούς ρόλους.

Ο πρωθυπουργός δε θέλησε να εμφανιστεί σε γιορταστικές εκδηλώσεις - πρώην «αριστερός», νυν «δεξιός» καθίσταται αδέξιος στις συναναστροφές του με «λαϊκούς» ανθρώπους - και την Καθαρή Δευτέρα εκμεταλλεύτηκε την αργία και το 'ριξε, ως συνηθίζει, στο περπάτημα. (Απολαυστικό γι' αυτόν και ευεργετικό για την υγεία του το βάδισμα, αλλά, με την ευκαιρία, να του πούμε πως δε χρωστούν τίποτα να κουράζονται, ακολουθώντας τον κατά πόδας, οι σωματοφύλακές του και οι συνάδελφοι των τηλεοπτικών συνεργείων, που, αγύμναστοι καθώς είναι οι περισσότεροι, τους «βγαίνει η γλώσσα έξω» για να τον φτάσουν. Δεν αναφέρομαι στην κούραση της κυρίας Δάφνης, διότι αυτή, μάλλον, το συνήθισε τόσα χρόνια και μπορεί να το ευχαριστιέται κιόλας). Τώρα, αν, στη διάρκεια του περιπάτου του, ο πρωθυπουργός σκεφτόταν πώς πέρασαν στις γιορτές οι συνταξιούχοι χωρίς τη σύνταξή τους, δεν το γνωρίζω, πάντως δεν αποκλείεται, καθώς και ο ίδιος έχει υποβάλει τα χαρτιά του να συνταξιοδοτηθεί.

Ο Κ. Καραμανλής προσπάθησε και φέτος να σηκώσει το χαρταετό, αλλά, παρά τη βοήθεια της κυρίας Νατάσας, απέτυχε. Τούτο δε σημαίνει απαραιτήτως ότι θ' αποτύχει στην προσπάθειά του ν' ανέβει στον κυβερνητικό θρόνο, αλλά σε τούτη τη χώρα οι προληπτικοί είναι πολλοί. Δε συμφωνούμε με όσους, βλέποντάς τον ν' αμολάει καλούμπα, αναφωνούσαν - εκπαιδευόμενοι στην αττική σύνταξη - «τα παιδία παίζει» κι άφηναν να εννοηθεί ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πάσχει από παλιμπαιδισμό, αλλά του χρόνου ας προσέξει περισσότερο. Διότι, ως «δεξιός» κι αυτός, καταλήγει αδέξιος όταν επιχειρεί να εμφανιστεί σαν «το παιδί του λαού». Κι όλα τα παθαίνει επειδή είναι αγύμναστος - από τότε που έπεσε και χτύπησε παίζοντας ποδόσφαιρο έχει «αφήσει» τον εαυτό του - ενώ, αν γυμναζόταν, όχι μόνο θα τα κατάφερνε στο πέταγμα του χαρταετού, αλλά θα μπορούσε, φέρ' ειπείν, ν' ανεβεί πιο ψηλά από τον Μητσοτάκη στον Ψηλορείτη, δείχνοντας ικανότερος από την Ντόρα, που επιβουλεύεται την αρχηγία του.

Θα πείτε γιατί να μεταμφιεστούν σε «εχθρούς» οι αρχηγοί των κομμάτων του δικομματισμού, όταν, την σήμερον, δεν «πιάνει» πια η προπαγάνδα του παρελθόντος περί αέναης και σκληρής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο «σοσιαλιστικό φως» του ΠΑΣΟΚ και στο «δεξιό σκότος» της ΝΔ - α, ρε Μένιο, έφυγες νωρίς - αλλά, αντιθέτως, προβάλλεται, ως πολιτικό πλεονέκτημα αμφοτέρων, η συναίνεση και η συνεργασία για την εξυπηρέτηση των κοινών στόχων και σκοπών; Ελα, ντε...