Ατιμωρησία και πελατειακά ανταλλάγματα είδε τους διαδηλωτές (στις προχτεσινές μαζικές κινητοποιήσεις που έγιναν με αφορμή την επίσκεψη Μέρκελ) να διεκδικούν μεταξύ άλλων, ακαδημαϊκός από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που γράφει στα χτεσινά «ΝΕΑ». «Αν θέλουμε να φερόμαστε ως ιθαγενής που κάποιος του υπόσχεται ή του φέρνει καθρεφτάκια, με γεια μας με χαρά μας. Αν θέλουμε να φερθούμε ως ισότιμος εταίρος μιας Ενωσης, πρέπει να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας και να διαπραγματευτούμε χωρίς κραυγές και ψιθύρους» καταλήγει στο άρθρο του, αφού πρώτα έχει προηγηθεί μια ολόκληρη ανάλυση της ... ματαιότητας των κινητοποιήσεων.

Αν ορισμένοι θεωρούν πως ο λαός μας πρέπει να κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα και να βλέπει τα παιδιά του να βουλιάζουν στη φτώχεια, δικαίωμά τους. Αν όμως αυτοί μπαίνουν στις αίθουσες των πανεπιστημίων και γεμίζουν τα μυαλά των παιδιών μας με κηρύγματα για το πώς θα «διαπραγματεύονται» και όχι πώς θα διεκδικούν τα δικαιώματα και τα όνειρά τους, με τους εκπροσώπους των μονοπωλίων, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Υπάρχει η καλοσχεδιασμένη και ολόπλευρη επίθεση που δέχονται οι συνειδήσεις της νέας γενιάς ώστε να πειστεί ότι η βαρβαρότητα, όχι μόνο είναι φυσική, αλλά και ότι απάντηση σ' αυτή («απάντηση» μάλλον) είναι το παζάρεμα. Οχι η οργάνωση για την ανατροπή της.

Η ανάγκη να ενταθεί η αντιπαράθεση, οργανωμένα, επίμονα, ολόπλευρα, ενάντια στο συμβιβασμό και στην υποταγή με την οποία θέλουν να «ποτίσουν» τη νεολαία, μεγαλώνει. Η ευθύνη που έχουν και πρέπει να αναλάβουν οι δάσκαλοι (από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο) είναι μεγάλη: πρώτο ζήτημα, να διαλέξουν καθαρά και ξάστερα αν θα αντιπαλέψουν εκείνους που στερούν το δικαίωμα της μόρφωσης και της ζωής με αξιοπρέπεια από τους μαθητές τους, ή αν θα τους στηρίξουν, πλέκοντας μάλιστα και το εγκώμιό τους...