Εκτιμήσαμε σε σχέση με τη συζήτηση στις ΚΟΒ και λαμβάνοντας υπόψη την ομόφωνη ψήφιση των Θέσεων ότι είναι φανερή μία γενική συμφωνία με τη στρατηγική του Κόμματος. Παράλληλα, εκτιμήθηκε ότι αυτή η συμφωνία δεν αποτυπώνει - παρά την πρόοδό μας - μία ικανοποιητική ιδεολογικοπολιτική στάθμη, όρο αναγκαίο για τη συσπείρωση των δυνάμεών μας. Αναφέρθηκαν απόψεις ότι «ο λαός μας γύρισε την πλάτη», «δεν έχουμε πολιτική συμμαχιών» κ.τ.λ. Ειπώθηκαν από συντρόφους που έχουν ψηφίσει τις αποφάσεις. Κατά κύριο λόγο ανήκουν σε εδαφικές οργανώσεις, οργανώσεις αυτοαπασχολουμένων που - λόγω δικών μας αδυναμιών - δεν έχουν συστηματική επαφή με χώρους δουλειάς. Από την άλλη, σημαντικός προβληματισμός εκφράστηκε σε κλαδικές ΚΟΒ. Η πίεση που αμφισβητεί τη στρατηγική μας δεν είναι θέμα αποκλειστικά της άρχουσας τάξης, του οπορτουνισμού που είναι έξω από εμάς. Αναπτύσσεται και από δικές μας δυνάμεις λόγω της θέσης τους στην παραγωγή, της αποσπασματικής τους δράσης, γενικότερα όλων εκείνων των αιτιών που τις καθιστά περισσότερο ευάλωτες. Δεν σημαίνει αυτό ότι οι σύντροφοι είναι οπορτουνιστές, ότι δρουν βάσει σχεδίου υπόσκαψης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος. Πώς μπορούμε να περιθωριοποιούμε αυτές τις πιέσεις; Απάντηση δεν είναι μόνο να κάνουμε ιδεολογικά μαθήματα στις ΚΟΒ. Απάντηση είναι η κομματική οικοδόμηση, η βελτίωση της κοινωνικής και ηλικιακής σύνθεσης των γραμμών μας και του περίγυρού μας. Σε αυτόν τον τομέα, που είναι η καρδιά του προβλήματος, δεν πετύχαμε αισθητή βελτίωση. Η υπάρχουσα σύνθεση βάζει φρένο στο βασικό καθήκον, στην ανασύνταξη του κινήματος. Από την άλλη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη σύνθεση του εργατικού δυναμικού της περιοχής, με χιλιάδες εργαζομένους - διαφορετικών εργασιακών σχέσεων - στη ΔΕΗ. Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας σημαίνει πρώτα από όλα ανασύνταξη του κινήματος στη ΔΕΗ, υπόθεση δύσκολη σε μία πρώην ΔΕΚΟ που αποτελεί εμβληματικό παράδειγμα ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης. Ισχύουν οι εκτιμήσεις μας σε σχέση με τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Το να διαλυθούν δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Ούτε αρκεί να λέμε συνέχεια στις οργανώσεις πόσο επιζήμιες είναι τη στιγμή που δεν αλλάζουμε τον τρόπο δουλειάς, Μετά τις εκλογές, είχαμε υποχώρηση σε μία σειρά δείκτες (κυκλοφορία της εφημερίδας κτλ.). Η ευθύνη βρίσκεται στο καθοδηγητικό όργανο που δεν είχε κοινοβουλευτικές αυταπάτες αλλά τις επικαλούνταν για να δικαιολογήσει την κατάσταση. Το Κόμμα τα προηγούμενα χρόνια έκανε σοβαρά βήματα, που η ανεκτίμητη αξία τους θα φανεί καθαρότερα τα επόμενα χρόνια. Δεν χωλαίνουμε κυρίως στις επεξεργασίες αλλά στην γρήγορη αντιστοίχισή τους με την πράξη. Τα όργανα που αναδείχθηκαν πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να μη μεταθέτουν την ευθύνη προς τα κάτω και να αντιμετωπίσουν τον υπαρκτό κίνδυνο αντικειμενοποίησης των υποκειμενικών αδυναμιών.