Οι Θέσεις της ΚΕ εντοπίζουν πολύ εύστοχα καθυστερήσεις και αδυναμίες που σήμερα αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του Κόμματος: στην κομματική οικοδόμηση, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη συγκρότηση της συμμαχίας με τα λαϊκά στρώματα, στην ανάπτυξη της πολιτικής και ιδεολογικής δουλειάς του Κόμματος μέσα στο λαό. Είναι στο χέρι μας να τις αντιμετωπίσουμε και να έχουμε αποτελέσματα.

Για όλα τα παραπάνω ζητήματα - μαζί με την ειδική δουλειά στις νέες ηλικίες - αποτελεί καθοριστικό κρίκο η πολιτική ανάδειξης και ανάπτυξης στελεχών. Τα στελέχη του Κόμματος πρέπει να πληρούν όσο είναι δυνατόν το σύνολο των κριτηρίων. Είναι καθοδηγητική η ευθύνη για τη λήψη όλων των μέτρων που θα καθιστούν το στέλεχος αλλά και το νέο μέλος του Κόμματος εξελίξιμο, να αντιπαλεύει τις δυσκολίες της ζωής που αντικειμενικά έρχονται.

Στην ΚΟ Πελοποννήσου έχει γίνει προσπάθεια εδώ και πολλά χρόνια στην ανάδειξη νέων στελεχών. Ξεκίνησε δίνοντας έμφαση στην καθοδήγηση της ΚΝΕ, με γνώμονα ότι στόχος πρέπει να είναι η στρατολόγηση του ΚΝίτη στο Κόμμα. Στελέχη μετακινήθηκαν και ανέλαβαν χρεώσεις που ενίσχυαν αυτό τον προσανατολισμό.

Ετσι η πλειοψηφία των ΝΕ, αλλά και της ίδιας της ΕΠ, την τελευταία δεκαετία επανδρώθηκαν με νέα στελέχη. Είναι μια συστηματική θετική δουλειά - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έγιναν λάθη - που συνεχίζεται και έδωσε καρπούς και στις τελευταίες Συνδιασκέψεις.

Η ανάδειξη στελεχών, η διαπαιδαγώγηση νέων κομματικών μελών είναι σύνθετη υπόθεση. Είναι ζήτημα καθοδηγητικό αφού πρέπει η καθοδηγητική ευθύνη να μπαίνει σε όλες τις σφαίρες της ζωής του συντρόφου και να δίνει λύσεις από τη φτώχεια και την ανεργία του, μέχρι τις σχέσεις του με τον περίγυρό του, με το φίλο ή τη φίλη του, την οικογένειά του. Σε καμιά περίπτωση η καθοδηγητική ευθύνη δεν πρέπει να μένει στα «αμιγώς» κομματικά ζητήματα, να είναι επιφανειακή και τυποποιημένη.

Σε σχέση με τις Θέσεις της ΚΕ να μεταφέρω τη συμφωνία και των φίλων και οπαδών που πήραν μέρος στις συσκέψεις των ΚΟΒ της Μεσσηνίας.

Η εποχή που ζούμε σήμερα είναι των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Η συμμαχία με τμήμα της αστικής τάξης και των κομμάτων της, θα αναιρούσε το χαρακτήρα της εποχής. Αποτελεί σοβαρή παρακαταθήκη η απόφαση που θα πάρουμε για τη μη συμμετοχή του Κόμματος σε εκλογικούς σχηματισμούς και αστικές κυβερνήσεις. Στάδια και μεταβατικές περίοδοι υπό τη μορφή κυβέρνησης στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν είναι τίποτε άλλο από κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης και ας έχουν όποιο προσδιορισμό θέλουν (μεταβατικές, αντιμονοπωλιακές, αντικαπιταλιστικές κλπ).