«Κουρνιαχτό» συνεχίζει να σηκώνει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την υπόθεση Μπαλτάκου που την εκμεταλλεύεται δεόντως, ώστε να τροφοδοτεί την κάλπικη αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση, να συγκαλύπτει ότι κινούνται στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο και να συσκοτίζει το ταξικό πρόσημο της πολιτικής του.

Ευκαιρίας δοθείσης, η Κουμουνδούρου «κλείνει το μάτι» στη λεγόμενη «Καραμανλική δεξιά», την οποία εγκωμιάζει κι αντιπαραθέτει στην «ακροδεξιά» ΝΔ επί Σαμαρά, κρύβοντας ότι ως καθαρόαιμη αστική πολιτική δύναμη η ΝΔ έβαλε διαχρονικά πλάτες στο πέρασμα της πολιτικής που είχε ανάγκη το κεφάλαιο, τσακίζοντας το λαό και τα δικαιώματά του.

Ενδεικτικές των παραπάνω είναι δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα απ' την Καρδίτσα και τη Λάρισα. Εκανε λόγο για την «ακροδεξιά σέχτα του Μαξίμου που μας κυβερνά», για «παρακράτος Σαμαρά», για «συμψηφισμό της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή». Κατηγόρησε τον Αντ. Σαμαρά ότι όλα ήταν εν γνώσει του κι έγιναν ώστε να οικειοποιηθεί την ακροδεξιά ατζέντα και να προσεταιριστεί ακροδεξιούς ψηφοφόρους.

Και στη Θεσσαλία, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ αναπαρήγαγε την επικίνδυνη ρητορική που είναι ικανή να ενεργοποιήσει αντιδραστικά αντανακλαστικά, για να κρύψει την πραγματική αιτία της επίθεσης που δέχεται ο λαός.

«Τέλος οι εκπτώσεις στη δημοκρατία για να πάρουμε δανεικά (...) Τέλος οι εκπτώσεις στην εθνική κυριαρχία (...) Τέλος στην ανεργία, στη φτώχεια και την ταπείνωση ... Η Μέρκελ έρχεται να δείξει ποιος είναι το αφεντικό ... Ας το μάθει αυτή η χώρα έχει νοικοκύρη και είναι ο λαός της ... Θα ζήσουμε σαν Ευρωπαίοι, σε μια κυρίαρχη και δημοκρατική χώρα ή θα ζήσουμε ιθαγενείς σε προτεκτοράτο ...», κραύγασε. Οι ιαχές του Τσίπρα κρύβουν το περιεχόμενο της αστικής δημοκρατίας που αντανακλά τον καπιταλισμό που σαπίζει, την οικειοθελή εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από την αστική τάξη στις διακρατικές συμμαχίες που εντάσσεται για τα συμφέροντά της (άλλωστε δε γίνεται διαφορετικά), ότι η φτώχεια και η ανεργία είναι συνυφασμένα φαινόμενα με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που το κόμμα του υπερασπίζεται και θέλει να διαχειριστεί.

Πασχίζοντας να βγάλει απ' το κάδρο των ενόχων για τα βάσανα του λαού την ΕΕ και την αστική τάξη, ο Αλ. Τσίπρας ανακάλυψε ότι πίσω απ' το μνημόνιο υπήρξε δόλος, της Μέρκελ και της συγκυβέρνησης, για να ισχυριστεί ότι η αντικατάστασή της απ' τον ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ραγδαία πολιτική εξέλιξη. Με το βλέμμα στραμμένο στην κάλπη το 'ριξε ξανά στους ανέξοδους λεονταρισμούς, αποπροσανατολίζοντας το λαό, ισχυριζόμενος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διεκδικήσει το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά και «νέα γενιά αποζημιώσεων», επειδή «με δόλο, κατέστρεψαν την ελληνική κοινωνία και οικονομία». Κι ακόμα θα θέσει «θέμα ισότιμης μεταχείρισης» (ουτοπία σε συνθήκες ανισομετρίας), εννοώντας τη συνδρομή της ΕΕ στην προσπάθεια που θα καταβάλει να στηρίξει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. «Θα τεθεί θέμα "κουρέματος" του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και θα μπει ρήτρα ανάπτυξης», διευκρίνισε.