Η δημοσιονομική σταθερότητα δεν αποτελεί την προϋπόθεση που έχει ανάγκη η ανάπτυξη, υποστήριξε για πολλοστή φορά χτες από τη Ρώμη όπου βρίσκεται ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, επιμένοντας σε αλλαγή του μείγματος διαχείρισης ώστε να ενισχυθούν οι δόσεις ρευστότητας στους επιχειρηματικούς ομίλους και να στηριχτεί η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Φυσικά δεν αντιτάχτηκε στην ανάγκη δημοσιονομικής σταθερότητας, αφού έσπευσε να προσθέσει ότι «όσο αργεί η ανάπτυξη τόσο κινδυνεύει η δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά κυρίως η κοινωνική σταθερότητα».

Από τη θέση αυτή επέκρινε τον Iταλό πρωθυπουργό Μ. Ρέντσι επειδή «αποδέχεται το σύμφωνο σταθερότητας και ζητά απλώς μια χαλάρωση». «Σαν να λέμε ότι δέχεται κανείς να φορά ζουρλομανδύα, αλλά ζητά μόνο να είναι λίγο πιο χαλαρός», είπε ο Αλ. Τσίπρας, διαμηνύοντας ότι τέτοια ημίμετρα δεν είναι ικανά να στηρίξουν τον κοινό τους στόχο.

Αλλωστε, παρά την κριτική στον Μ. Ρέντσι, τον συμπεριέλαβε στην «πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία που πρέπει να δημιουργηθεί στην ευρωπαϊκή περιφέρεια», ώστε με καλύτερους όρους το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου να διαπραγματευτεί μέτρα στήριξής του, όπως: Μια νέα κοινωνική συμφωνία, ένα νέο New Deal, για την επιστροφή στην ανάπτυξη. Ευρωπαϊκή λύση στο θέμα του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του και ρήτρα ανάπτυξης.

Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, αναφερόμενος στην ιταλική «Λίστα Τσίπρα», αλλά με το βλέμμα στραμμένο και στις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, υποστήριξε ότι «σε εποχή κρίσης η ανάδειξη των διαφορών στο εσωτερικό της Κεντροαριστεράς αποτελεί πολυτέλεια».

Το ότι δεν απορρίπτει τη συνεργασία με δυνάμεις της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα προκύπτει και από την απάντηση που έστειλε χτες στην επιστολή του Φ. Κουβέλη για διάλογο για τη διαμόρφωση ενός «αριστερού συνασπισμού με στόχο τη διακυβέρνηση». Ο Αλ. Τσίπρας ναι μεν επικρίνει το ρόλο που έπαιξε η Κεντροαριστερά, ναι μεν δηλώνει ότι δεν αφορά το ΣΥΡΙΖΑ η διαδικασία ανασυγκρότησής της, εν τούτοις δεν την αποκλείει από τη συμμαχία που θέλει να φτιάξει εφόσον αποκηρύξει το νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα. Πράγμα όχι δύσκολο, δεδομένου του προσανατολισμού που καταγράφεται στην ΕΕ σε χαλάρωση του μείγματος διαχείρισης και προσαρμογή του στις νεότερες ανάγκες του κεφαλαίου.

Στην επιστολή του στον Φ. Κουβέλη δηλώνει πως «καμία προγραμματική ή πολιτική συμφωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη αν δε συμβαδίζει με κοινωνικές πρωτοβουλίες δράσης και όσμωσης δυνάμεων που αποδέχονται την ανάγκη άμεσης ανατροπής της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ», δίνοντας το σήμα της επίσπευσης της δράσης μέσα στο λαό για τη χειραγώγηση σε μια «συσπείρωση δυνάμεων» και την ενσωμάτωσή του στον ψευδεπίγραφο στόχο «μιας νέας ριζοσπαστικής μεταπολίτευσης».

«Αυτή η συμμαχία απευθύνεται σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο σε όσους ενστερνίζονται αυτήν την κατεύθυνση, μάχονται για την επικράτησή της και συμφωνούν σε ένα αντιμνημονιακό, αντινεοφιλελεύθερο, δημοκρατικό πρόγραμμα», καταλήγει στην επιστολή του ο Αλ. Τσίπρας.

Η γενικότερη συζήτηση που πυροδοτούν οι διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος με στόχο την απόδοση σταθερών αστικών κυβερνήσεων αντανακλάται και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τ. Κορωνάκης, υπεύθυνος οργανωτικού κι ένας από τους 53 που είχαν καταθέσει στην πρόσφατη ΚΠΕ κείμενο κριτικής των επιλογών της ηγετικής ομάδας, καταπιάνεται σε άρθρο του με το ζήτημα των συνεργασιών, γράφοντας: «Μία εκτίμηση που προεξοφλεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ από μόνος του δεν μπορεί να υπερβεί το επίπεδο του 30%, πέρα από την έλλειψη αυτοπεποίθησης που αναπαράγει, μας οδηγεί με ένα μάλλον σχηματικό τρόπο στην αναγκαστική επιλογή συμμάχων μεταξύ των υπαρκτών πολιτικών σχηματισμών, από τους οποίους κιόλας θα κριθεί και η επιτυχία του σχεδίου μας. Κάπως έτσι εκκινεί μία συζήτηση περί μετατόπισης της γραμμής μας, είτε προς την Κεντροαριστερά είτε προς τον πατριωτικό χώρο, αναζητώντας και την αύξηση της επιρροής μας και τη συγκρότηση συμμαχιών».

Και προειδοποιεί: «Ετσι όμως δημιουργείται ένας πραγματικός κίνδυνος αλλοίωσης του στίγματος που μας έφερε ως εδώ και αποσταθεροποίησης του κόσμου που ήδη πίστεψε και αγωνίστηκε για την κυβέρνηση της Αριστεράς (...) οφείλουμε να μη μεταμορφώσουμε εμείς οι ίδιοι τα ανυπόληπτα κεντροαριστερά μορφώματα και τα χρεοκοπημένα στελέχη του μνημονίου σε ρυθμιστές της επιτυχίας του δικού μας σχεδίου».