Οι πρόσφατες εξελίξεις γύρω από την προσφυγή του Γκλύξμπουργκ στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και τη διάθεση της κυβέρνησης να συζητήσει μαζί του τις απαιτήσεις των 170 δισεκατομμυρίων που προβάλλει, καθιστούν επίκαιρη κάθε σκέψη για τα δεινά που έφερε στη χώρα η ξενόφερτη δυναστεία. Η οικογένεια των «τέως» δεν ήταν πρωταγωνιστής μόνο πίσω από κάθε μηχανορραφία σε βάρος του ελληνικού λαού. Ηταν και πρώτης τάξεως... μαχητής των στενά ιδιοτελών τους συμφερόντων, αφού από την εποχή της σύστασης του ελληνικού κράτους και της επιβολής της βασιλείας έχουμε διάφορες πράξεις σύννομες ή και παράτυπες, που παραχωρούν, δωρίζουν, ανταλλάσσουν ή και πωλούν δημόσιες ή ιδιωτικές εκτάσεις - ακίνητα στη βασιλική οικογένεια ή στο θεσμό.

Η τεράστια έκταση δεν έχει καμία σχέση με την παράπλευρη έκταση των Αχαρνών, έρμεο, σκουπιδότοπος κλπ. Το κτήμα αν και δασικό είχε και εξακολουθεί να έχει και τα απαραίτητα τμήματα καλλιέργειας, βοσκής, άρδεα, καμένα κλπ.

Ο φράκτης του κτήματος σήμερα έχει περιοριστεί στα 3.500.000 τ.μ. περίπου, όπου βρίσκονται όλα τα κτίσματα. Παλάτι, τάφοι και όλο το συγκρότημα κτισμάτων για τις υπηρεσίες του και της φρουράς, κτίρια κτηνοτροφίας και γεωργικής εκμετάλλευσης. Η περιοχή φρουρείται και ελέγχεται από τον «τέως», ενώ ό,τι πολύτιμο και αντικείμενα αξίας υπήρχαν, έχουν ήδη φυγαδευτεί στο εξωτερικό.

Πώς λοιπόν να μην οργίζεται σήμερα κάθε Ελληνας πολίτης; Πώς να μην αγαναχτεί κάθε πραγματικός πατριώτης, κάθε δουλευτής που με ιδρώτα έβγαλε και βγάζει το ψωμί του και εξαιτίας της πολιτικής δεκαετιών της άρχουσας τάξης δεν μπορεί να αισθάνεται ιδιοκτήτης και κινδυνεύει να χάσει ακόμα και το χωραφάκι που καλλιεργεί, όταν βλέπει το θράσος με το οποίο ο εγκάθετος τέως απαιτεί και αξιώνει, λες και διεκδικεί τον ιδρώτα που έριξε στις παραπάνω εκτάσεις; Πώς να μη φουντώνει όταν ζητάει... αποκατάσταση και δικαιοσύνη αυτός, που ο ίδιος και οι πρόγονοί του -ως «ανώτατοι άρχοντες» τρομάρα τους- καταδίκασαν διαχρονικά τον ελληνικό λαό στην κοινωνική αδικία και τον εξανδραποδισμό; Πώς, τέλος, μπορεί να μένει απαθής μπροστά στο ενδεχόμενο ακόμα και σήμερα, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά την απαλλαγή της χώρας από τη μισητή βασιλεία, κάποιοι να σκέφτονται να διαπραγματευτούν και πάλι με το γιο της Φρειδερίκης και του Παύλου, για τα προικιά;