Η αναγνώριση της προσφοράς του ΚΚΕ στο λαό μας και τον τόπο μας και η απήχηση της πολιτικής του, φάνηκαν στην υποδοχή που επιφύλαξαν στη Γενική Γραμματέα του Κόμματος - και στα στελέχη που τη συνόδευαν, όπως ο Γ. Χώτος, γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας, Χρ. Χαλκιάς γραμματέας της ΝΕ Λάρισας, ο βουλευτής Τ. Τσιόγκας και ο ευρωβουλευτής Γ. Πατάκης κ.ά. - οι εργάτριες της «Μπετίνα» και οι συνεταιριστικοί υπάλληλοι της Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας. Φάνηκαν, επίσης, με τη μαζικότητα και την πλατύτητα της συμμετοχής στη συγκέντρωση στο Δημοτικό Ωδείο, στην οποία παραβρέθηκαν πολλοί εκπρόσωποι μαζικών φορέων του νομού και γνωστοί «παράγοντες» της πόλης.

Στην ομιλία της στη συγκέντρωση η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε ότι ζούμε μια περίοδο σημαντικών κινητοποιήσεων, που έχουν καινούρια στοιχεία. «Μπορεί - επισήμανε - να μην οδήγησαν σε λύσεις των προβλημάτων, αλλά αυτές οι κινητοποιήσεις καλλιέργησαν ένα έδαφος. Και το λέμε αυτό γιατί, όταν έγιναν οι δύο μεγάλες κινητοποιήσεις για την Κοινωνική Ασφάλιση, υπήρξαν και πολιτικοί παράγοντες και άλλοι κοινωνικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι, οι οποίοι έδειξαν μια μεγάλη έκπληξη. Και έφτασαν μάλιστα στο σημείο να πουν ότι βρισκόμαστε σε ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, σ' ένα αυθόρμητο κίνημα»

«Εμείς - συνέχισε - δε μειώνουμε σε τίποτα τη δυναμική των κινητοποιήσεων. Πρέπει να σας πω ότι ούτε εκστασιαστήκαμε, ούτε ξαφνιαστήκαμε. Περιμέναμε αυτούς τους αγώνες και τους περιμέναμε και γιατί δουλέψαμε γι' αυτούς, χωρίς να θεωρούμε ότι έχουμε το μονοπώλιο στην αφύπνιση, ή στην αγωνιστικότητα. Αλλά εδώ αποδεικνύεται ότι μέσα στο λαό υπάρχουν μεγάλα αποθέματα αγωνιστικότητας, διαθέσεων και δυστυχώς αυτό το δυναμικό που υπάρχει μέσα στο λαό δεν έγινε έγκαιρα προσπάθεια να εκδηλωθεί και να αναδειχτεί, ώστε σήμερα, από ακόμα καλύτερες και ισχυρές θέσεις, να μιλάμε για διεκδικήσεις και για ματαίωση κυβερνητικών σχεδίων και για απόσπαση λύσεων».

Στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι «το ένα πρόβλημα είναι πώς αυτή η έξαρση που εμφανίστηκε θα διατηρηθεί, δε θα χάσει την αγωνιστικότητα και τη δυναμικότητά της και θα αποκτήσει βάσεις, ουσία. Πώς θα εμπεδωθεί, αν θέλετε, μια ωρίμανση της συνείδησης των εργαζομένων για να υπάρξει και συνέχεια. Κι αυτό δεν είναι ακόμα κατακτημένο».

Ενα δεύτερο ζήτημα που επισήμανε η ΓΓ του ΚΚΕ είναι το ερώτημα αν φτάνουν σήμερα οι αγώνες πάνω στα μεγάλα προβλήματα. Και τόνισε: «Εμείς, λέμε ότι αναμφισβήτητα οι αγώνες είναι το έδαφος, το λίπασμα, η πρώτη προϋπόθεση. Οταν δεν παλεύεις, όταν δεν αγωνίζεσαι, όταν δε διεκδικείς το δίκιο σου, όταν δε δείχνεις την πυγμή σου, τότε τα πράγματα οδηγούν στο τέλμα. Φτάνουν, όμως, αυτοί οι αγώνες; Η γνώμη μας είναι ότι ενώ είναι η πρώτη προϋπόθεση δεν επαρκούν. Σήμερα οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιπαρατίθενται εφ' όλης της ύλης, σ' όλη αυτή τη στρατηγική που ακολουθείται σήμερα στην Ελλάδα - βεβαίως δεν ακολουθείται μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες - και τη λένε νεοφιλελεύθερη στρατηγική, εμείς τη λέμε στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Αν ο λαός δεν αντιπαρατεθεί σ' αυτή τη στρατηγική και αν δεν αντεπιτεθεί, προβάλλοντας μια συνολική, πραγματική εναλλακτική, λύση, τότε τα πράγματα δε θα είναι τόσο εύκολα, ή αν θέλετε δε θα έχουμε την ποθούμενη αποτελεσματικότητα των αγώνων».

Αναφερόμενη ειδικότερα στον αγώνα για την Κοινωνική Ασφάλιση, η Αλέκα Παπαρήγα, είπε ότι βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο.

«Κατά τη γνώμη μας - τόνισε - τα ηγετικά όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος φαίνεται ότι αισθάνθηκαν πολύ ικανοποιημένα από τους κυβερνητικούς ελιγμούς. Διότι η κυβέρνηση ελίχθηκε κι αυτό είναι ήδη μία πρώτη νίκη των εργαζομένων. Γιατί θα μπορούσε αυτός ο νόμος να είχε περάσει, όπως πέρασαν για τις εργασιακές σχέσεις και τόσα άλλα έχουν περάσει από το Κοινοβούλιο χωρίς την απαιτούμενη αντίσταση. Ομως, οι ηγεσίες θεωρούν ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς... Εμείς θεωρούμε ότι σ' αυτή τη φάση που περνάμε σήμερα είναι θεμελιακό λάθος το να μη συνεχιστεί η πίεση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, το να μη συνεχιστεί η πάλη των μικρομεσαίων - και η αγροτιά πρέπει να μπει σ' αυτή μάχη για την Κοινωνική Ασφάλιση, γιατί την αφορά και ξέρουμε πάρα πολύ καλά σε τι δραματική κατάσταση βρίσκεται - το να μη συνεχιστεί αυτή η πίεση με πάρα πολλές μορφές και όλα τα μέσα που αντιστοιχούν στην οξύτητα του προβλήματος, αλλά να συρρικνωθεί όλη η υπόθεση στις διαπραγματεύσεις και στους όρους του διαλόγου».

Καταλήγοντας η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι «το ζητούμενο είναι να δυναμώσει το κίνημα, το εργατικό συνδικαλιστικό, το αγροτικό, το κίνημα των μικρομεσαίων. Να υπάρξει συμμαχία ανάμεσα σ' αυτά τα κινήματα και σ' αυτό το έδαφος να συναντηθούν οι κομμουνιστές, με δυνάμεις όσο γίνεται ευρύτερες - εμείς δε βάζουμε ταμπέλες - σε μία συμμαχία που θα πάρει και πολιτικά χαρακτηριστικά για τη διεκδίκηση και πολιτικής λύσης, ανατροπής του συσχετισμού δύναμης που υπάρχει. Αυτό, αν θα γίνει σε δύο χρόνια, ή σε δέκα ή σε δεκαπέντε, θα εξαρτηθεί από τους ρυθμούς ανάπτυξης του κινήματος και από την ικανότητα και τη δική μας και των ανθρώπων που συνεργάζονται μαζί μας και αυτών που θα έρθουν αύριο να δώσουμε μια τέτοια ώθηση στο κίνημα. Δεν εννοούμε καπέλωμα του κινήματος, αλλά ώθηση, στήριξη και βοήθεια σ' αυτό το κίνημα. Διαφορετικά αν πηγαίνουμε από εκλογές σε εκλογές και διαλέγουμε ποιο κόμμα θα μας κυβερνήσει, τότε οι εξελίξεις θα είναι τραγικές. Επομένως, με συνείδηση της τραγικότητας της περιόδου που περνάμε, πρέπει να γίνει μία επιλογή: Ο αγώνας, η πολιτική συνειδητοποίηση και η εναλλακτική λύση σε ριζική αντίθεση με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των διεθνών ενώσεων που δουλεύουν αποκλειστικά για την ολιγαρχία του πλούτου».