Και μόλις τα νούμερα βγούνε στην κυκλοφορία - και στην επιφάνεια - αρχίζει, όπως είναι επόμενο, ο καυγάς. Πόσα; Τόσα! Αδύνατον! Δυνατόν... Ναι, δυνατόν! Δίνεις 1.5 δισ. και προσμένεις να πάρεις 3 δισ. Μια εμπορική πράξη πετυχημένη. Μια συναλλαγή κερδοφόρα. Σε περιόδους μάλιστα λιανών αγελάδων. Και με τη ΝΑΣΑ να στηρίζει το εγχείρημα. Τόσοι τόνοι ατσάλι, τόσοι τόνοι λαμαρίνα, τόσα μέτρα πανί, τόσο καυτό χρήμα. Ο καυγάς ανάλογος με το κόστος.

Σε λίγο ανοίγει και η «μικρή» Επίδαυρος, για να κινηθούνε τα κότερα. Αλλες δεξιώσεις, άλλα χειροφιλήματα, άλλες υποκλίσεις. Αλλα φλας, άλλα στρας! Η αστική τάξη, υποβασταζόμενη από την πολιτική υπηρέτρια της, βγαίνει στο παζάρι. Οπως η αλεπού, ύπουλα και προσποιούμενη τη φιλότεχνη. Πώς αλλιώς θα σκοτώσει την πλήξη της και πώς θα ξεγελάσει; Εχουν σιχαθεί να βλέπει ο ένας τον άλλον, πρέπει να μπούνε καινούριοι γελωτοποιοί στην παρέα. Καινούριες ατραξιόν. Καινούρια χορευτικά. Καινούριες μουσικές. Και γιατί όχι, και λέιζερ! Και χιλιάδες κομπάρσοι. Η πλήξη δε σκοτώνει με μουσική δωματίου. Πρέπει να υπάρχουν κοστούμια, σκηνικά, παράτες. Το θέαμα πρέπει να είναι Βασιλικό. Πρέπει να στραβώνει τα μάτια του λαού, πρέπει να τραβάει την προσοχή προς άλλη κατεύθυνση. Προς την κατεύθυνση της αποδοχής. Πρέπει, τέλος πάντων, να ανταποκρίνεται στον αρχοντοχωριατισμό των διοργανωτών! Πρέπει να 'ναι όμοια με τα λαμέ και τις σκιστές φούστες. Με τα τσόκαρα και την κακογουστιά!

Και όλα αυτά [υπό την αιγίδα».. του υπουργείου Πολιτισμού, της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, της ΑΛΦΑ Bank, της ΒΗΤΑ bank, της ΝΑΣΑ, του Νάσου, όλου του μηχανισμού που αγοράζει και αγοράζεται.. Πόσα ακόμα γραπτά τους και οι τέχνες που υπηρετούσαν πριν αναλάβουν τις πολιτιστικές εργολαβίες, θα γονατίσουν - τώρα- μπροστά στο βάρος των αμοιβών και των υποχωρήσεων; Και τι συνωστισμός έξω από τα «καλλιτεχνικά» γραφεία των εφοπλιστών για μια ανάθεση; Και τι συμβιβασμός! Οποιος θέλει να πάρει πρέπει πρώτα να δώσει. [Το δόγμα είναι γνωστό]. Οι μεν δίνουν λεφτά, οι δε ψυχές, ό,τι διαθέτει ο καθένας. Μια αγοραπωλησία με όλους τους κανόνες της εξόντωσης σε εφαρμογή. Μια αγοραπωλησία όπως ταιριάζει στους ταραγμένους καιρούς μας! Οπως αρμόζει στους κανίβαλους!

Τόσο το βάρος, τόσο το πλάτος, τόσο το ύψος και τόσο το βάθος! Να οι παράμετροι, να οι συντελεστές της νέας αισθητικής. Να η λογική της χαλυβουργικής, των ανωνύμων εταιριών, των αργόσχολων κυριών, των υπουργών που μοιράζουν τα αστέρια, όπως, ακριβώς, μοιράζουν τις υποσχέσεις στα πολιτικά μπαλκόνια τους, της πολιτικής της «εξυπηρέτησης των πελατών», του ξεπλύματος των ενόχων και των ενοχών. Να τα πλαίσια που πρέπει να κινούνται οι καλλιτέχνες στο παρόν και το μέλλον, σύμφωνα με τη λογική της αγοραπωλησίας. Εκτός, αν...«ο καθένας πάρει/ τη σωστή θέση/ και στάση/ απέναντι από το απόσπασμα, την ώρα που θα πράττει το χρέος του/ στους άλλους/ και στον εαυτό του»!