«Κρίση αντιπροσωπευτικότητας» διαπιστώνει η «Αυγή» στο συνδικαλιστικό κίνημα, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Να τι γράφει στο κυριακάτικο κύριο άρθρο της: «Για παράδειγμα οι αγρότες που έχουν κινητοποιηθεί, σχηματίζουν επιτροπές κατά τόπους, συντονίζονται και διεκδικούν. Ολα αυτά τα αιτήματα εκπροσωπούν όλους τους αγρότες; Πώς μπορείς να το πεις όταν δεν λαμβάνει μέρος στις συνελεύσεις των κινητοποιημένων η πλειονότητα των αγροτών; Πώς, τελικά, μπορούν οι αγρότες να αναδιατάξουν την εκπροσώπησή τους σε μόνιμη δημοκρατική και αντιπροσωπευτική βάση; Γιατί απέχουν χρόνια τώρα από αυτές τις διαδικασίες;». Καθόλου «αθώα» τα ερωτήματα της «Αυγής», η οποία φαίνεται πως αγάπησε ξαφνικά τις αλήστου μνήμης ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ. Αλήθεια, είναι ενιαία τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς με αυτά των μεγαλοαγροτών, ώστε να υπάρχει ενιαίο πλαίσιο στις κινητοποιήσεις; Και από πότε η «αντιπροσωπευτικότητα» κρίνεται από τις μορφές οργάνωσης που επιλέγουν στην προκειμένη περίπτωση οι αγρότες και οι οποίες είναι κατάκτηση του αγώνα τους, όπως για παράδειγμα η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή των Μπλόκων; `Η μήπως η συζήτηση για την «αντιπροσωπευτικότητα» γίνεται για άλλο λόγο; Για παράδειγμα, από διάφορες πλευρές ακούγεται ότι δεν είναι δυνατόν να αποφασίζει μια «μειοψηφία» για απεργία και γι' αυτό πρέπει να αλλάξει προς το χειρότερο ο συνδικαλιστικός νόμος. Μήπως η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει το «ψηστήρι» για τέτοιες αλλαγές; Λέμε, μήπως;