Η επιτυχημένη, τελικά, έκβαση της αποστολής φάνηκε από νωρίς. Από το βαπόρι προς την Ανκόνα ακόμα. Νεολαίοι με τις κοτσίδες της εφηβείας και παλιοί, ψημένοι στον πολιτικό αγώνα και τη βιοπάλη, εκεί, στο κατάστρωμα, στους απλωμένους υπνόσακους, τις ανοιγμένες κονσέρβες, τα τσαλακωμένα φύλλα του «Ρ», «πορεύονταν» παρέα την παρέα αρχικά και μετά όλες σε μία, με τα τραγούδια της τάξης τους. Με κρασί κρητικό, τσίπουρο απ' τη Θεσσαλία και μπίρες από το κυλικείο. Πρώτα με συνθήματα να ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα, για την αντίσταση και την πάλη, για τα 80 χρόνια. Και μετά τα τραγούδια. «Αυτοί με μια γροθιά σπάζουνε τα δεσμά», «Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα», η «Διεθνής». Οι στίχοι από τα ποιήματα του Ρίτσου, του Βάρναλη και του Σικελιανού. Τραγούδια που παρακινούσαν τους εργαζόμενους στο μπαρ ασυναίσθητα να χτυπούν το τακούνι στη χοντρή λαμαρίνα. Στροφές που μπλέκονταν η μία με την άλλη, όπως πρωθύστερα οι παρέες. Και όπως αυτές έγιναν μία, έτσι τα τραγούδια φάνταζαν πια ένα. «Και από την πρώτη τη στιγμή μου στείλανε τον ελεγκτή... είσαι μικρός και δε χωράς... και όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά... σε καρτερούσε η ζωή... λεβέντης εροβόλαγε... και μια παραδουλεύτρα μάνα... εμείς θα ζήσουμε...»

Την Κυριακή έψαχναν να αγοράσουν εφημερίδες για να δουν πώς παρουσιάστηκαν τα γεγονότα. Οποιοι καταλάβαιναν λίγα ιταλικά, τα μοιράζονταν με τους υπόλοιπους. Κοιτούσαν προσεκτικά τις φωτογραφίες. Παρατηρούσαν ότι δεν έπιαναν ούτε το μέγεθος ούτε τον παλμό, ούτε τις ταξικές δυνάμεις της διαδήλωσης. Ελπίζουμε να τους αποζημιώνουμε. Ο δικός μας πήδαγε από σκαλωσιά σε σκαλωσιά, για να «τραβήξει». Μένει όμως ακόμα δουλιά να γίνει. Κάτι ΚΝίτες από το Ηράκλειο μαγνητοφώνησαν τον κόσμο. Τις ανταλλαγές συνθημάτων, τη «Διεθνή» σε όλες τις γλώσσες της. Θέλουν να επεξεργαστούν το αρχείο σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και να το «περάσουν» σε μια ιστοσελίδα που έχουν στο διαδίκτυο μέσω του Πανεπιστημίου Ηρακλείου. Κάνουν προτάσεις για το πώς θα παρουσιάσουμε τα γεγονότα. «Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν από τη Γένοβα και στη Γένοβα τελειώνουν». «Παίζουν» με την καταγωγή του Κολόμβου από αυτή την πόλη. Ακούγεται λίγο υπεραισιόδοξο, πολύ εύκολο για να είναι αληθινό. Ομως ας το κρατήσουμε σαν ευχή.

Ανταλλάσσονται ηλεκτρονικές διευθύνσεις, προκειμένου ό,τι υλικό συγκεντρώθηκε στην Ιταλία να διακινηθεί μετά παντού στην Ελλάδα. ΟΒα την ΟΒα, σχολή τη σχολή, σχολείο το σχολείο.

Βράδυ Σαββάτου, έλεγαν να στήσουν καμιά γιορτούλα στην κατασκήνωση. Να ψωνίσουν τρόφιμα. «Να ψήσουμε και αρνί» προτείνει ένας μεσήλικας. Από τη γαλαρία του λεωφορείου, ο Αχιλλέας δεν κρατιέται: «Οχι, όχι αρνί. Είμαστε οικολόγοι. Καραμπινιέρο, Καραμπινιέρο...».

Υ.Γ.: Και το βράδυ της Κυριακής όταν ξαναμπαίναμε Ιόνιο, πάλι το ξεσήκωσαν το πλοίο. Τραγούδησαν ακόμα και για το ΕΛΑΝ...