Και επειδή τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις το ξέρουν καλά, προσπαθούν να κάνουν το λαό συμμέτοχο στην αποπροσανατολιστική συζήτηση για τη «διαφθορά» και τα μέτρα για την ηθικοποίηση τάχα του καπιταλισμού, πίσω από τα οποία οχυρώνεται το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Κι από πάνω του λένε να εναποθέσει στον περιορισμό της φοροδιαφυγής τις προσδοκίες του για ένα ψευτοεπίδομα διαχείρισης της φτώχειας, καλλιεργώντας λογικές «δίκαιης αναδιανομής», που δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει στον καπιταλισμό. Πράγματι, λοιπόν, χρειάζεται μεγάλη «αρετή και τόλμη» από μια κυβέρνηση για να υπηρετεί και ταυτόχρονα να «ξεπλένει» με τέτοιο πάθος τη βρωμιά του καπιταλιστικού συστήματος.