Αντιπερισπασμούς ενόψει και των νέων αντιλαϊκών μέτρων που φέρνει η κυβέρνησή του, στο πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης», επιχείρησε με τη χτεσινή του ομιλία στη Βουλή ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας παράλληλα με βάση και το εφάπαξ «μέρισμα» της αναδιανομής της φτώχειας, για μια ακόμα φορά, να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες για φιλολαϊκή διαχείριση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και «δίκαιη» ανάπτυξη.

Το σχήμα που επιχείρησε να στήσει με τη χτεσινή του ομιλία ο Αλ. Τσίπρας είναι πως «η χώρα αλλάζει σελίδα, αφήνει πίσω της τη σκληρή περίοδο που την καταδίκασαν να περάσει οι πολιτικές επιλογές δεκαετιών των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι αποτέλεσμα βούλησης, σκληρής προσπάθειας αλλά και απόλυτου σεβασμού απέναντι στον ελληνικό λαό και τις θυσίες του». Ολα αυτά την ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει και επαυξάνει την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, από εκεί ακριβώς που την άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, φορτώνοντας στο λαό και νέα βάρη, όπως τα 95 «προαπαιτούμενα» που έρχονται με την τρίτη «αξιολόγηση».

Σε ό,τι αφορά το νέο έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης στη Δυτική Αττική, ο Αλ. Τσίπρας τα φόρτωσε όλα στο «εξαιρετικά ακραίο καιρικό φαινόμενο» και στις «εγκληματικές πολιτικές επιλογές δεκαετιών στη δόμηση και χωροταξία», τις οποίες βέβαια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «εμπλουτίζει» με τις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, που ενσωματώνει στα διάφορα χωροταξικά πλαίσια και αφήνουν «αυτονόητα» απ' έξω τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν βρήκε κουβέντα για τις ευθύνες της κυβέρνησης για το έγκλημα, αλλά απεναντίας επιχείρησε να φιλοτεχνήσει και το προφίλ της κυβέρνησης που «νοιάζεται» για τα θύματα της πολιτικής της, απαριθμώντας τις αυτονόητες και ελάχιστες αποζημιώσεις στους πληγέντες, δίνοντας ανέξοδες υποσχέσεις για αντιπλημμυρικά έργα και κομπάζοντας ότι τα τελευταία δυόμισι χρόνια έχουν προγραμματιστεί και υλοποιούνται περισσότερα τέτοια έργα από κάθε προηγούμενη περίοδο.

Ο πρωθυπουργός κατηγόρησε τη ΝΔ ότι πάνω «στον πόνο και στην καταστροφή» προσπαθεί «να εξάγει πολιτική υπεραξία», και τα άλλα κόμματα που «είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας» ότι σήμερα «παριστάνουν τους τιμητές», ενώ σιωπούσαν όταν μπαζώνονταν τα ρέματα και χτίζονταν αυθαίρετα, επιχειρώντας βέβαια και έτσι να «βάλει από το παράθυρο» τις γνωστές κυβερνητικές χυδαιότητες των τελευταίων ημερών ότι φταίνε τα λαϊκά στρώματα, που έχτιζαν πάνω σε ρέματα.

Στο πλαίσιο αυτό, επιχείρησε να υπερασπιστεί και την περιφερειάρχη Αττικής, υποστηρίζοντας ότι ο προϋπολογισμός για αντιπλημμυρικά έργα είναι αυξημένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ανακοίνωσε δε ότι σχεδιάζεται μια «παρέμβαση αντιπλημμυρικής προστασίας σε βάθος πενταετίας, με αξιοποίηση εθνικών πόρων και τη συνεργασία της ευρωπαϊκής τράπεζες επενδύσεων», σε άλλη μια επανάληψη των γνωστών ανέξοδων υποσχέσεων που δίνουν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις και οι οποίες μένουν κάθε φορά στα συρτάρια, αφού πρόκειται για έργα που δεν είναι «επιλέξιμα», μιας που δεν φέρνουν κέρδη στο κεφάλαιο.

Στο δεύτερο σκέλος της ομιλίας του, που αφορούσε το «κοινωνικό μέρισμα», ο Αλ. Τσίπρας επίσης προσπάθησε να φιλοτεχνήσει το προφίλ μιας κυβέρνησης που μοχθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα των προηγούμενων... Τους οποίους κατηγόρησε για την υπερφορολόγηση, την αύξηση της ανεργίας, τα σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού, προσπερνώντας ότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αυτή που όχι μόνο τα διατήρησε, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, αλλά τα «εμπλούτισε» με νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα και συνεχίζει στον ίδιο δρόμο.

Διεκδίκησε και τον τίτλο του ευεργέτη για το «κοινωνικό μέρισμα», το οποίο χαρακτήρισε «σημαντική ανάσα» και «απόδειξη της κοινωνικής μεροληψίας» της κυβέρνησης υπέρ των πολλών, κρύβοντας ότι προέρχεται από τα κλεμμένα απ' το λαό και αποδίδοντας το πλεόνασμα στην... πάταξη της φοροδιαφυγής, στην αύξηση της απασχόλησης και σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τη λεηλασία του ισχνού λαϊκού εισοδήματος.

Παραπέρα, με ισχυρισμούς όπως ότι «βρισκόμαστε σε μια περίοδο που επειδή η οικονομία ανακάμπτει υπάρχει αυτή η δυνατότητα», προσπάθησε να πείσει το λαό ότι αξίζει να καταβάλει θυσίες για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Στόχο για τον οποίο κόμπασε ότι η κυβέρνησή του «επιτυγχάνει, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, κατορθώνοντας να ανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές, να αναβαθμίζεται από διεθνείς οίκους, να βαδίζει προς την έξοδο από τα μνημόνια».

«Τον Αύγουστο θα δρέψουμε τους καρπούς των προσπαθειών (...) αυτή η προοπτική αρχίζει πλέον να διευρύνει δυνατότητες να προχωρήσουμε στη βασική επιδίωξή μας, δηλαδή μέσα και από την ανάκαμψη οικονομίας να αποκατασταθούν αδικίες», ισχυρίστηκε, εμπαίζοντας το λαό, τη στιγμή που η ανάκαμψη της οικονομίας προϋποθέτει διαρκώς νέα αντιλαϊκά μέτρα, όπως π.χ. το τσεκούρωμα όλων των κοινωνικών επιδομάτων, το οποίο υνοδεύει το εφάπαξ επίδομα αναδιανομής της φτώχειας που δίνει η κυβέρνηση.