Στα ρωσικά ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες αυξάνονται τα δημοσιεύματα που ασχολούνται με την «επόμενη μέρα» στο Αφγανιστάν, δηλαδή με τις εξελίξεις και το καθεστώς που θα υπάρξει μετά την απομάκρυνση των Ταλιμπάν.

Ετσι, παρά τις πληροφορίες που μεταδίδονται στη χώρα, για συνεργασία της λεγόμενης «Συμμαχίας του Βορρά» με δυνάμεις των ΗΠΑ και της Αγγλίας ενάντια στους Ταλιμπάν, τα ρωσικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι η «Βόρεια συμμαχία» στηριζόταν και συνεχίζει να στηρίζεται βασικά στη βοήθεια που της παρέχουν η Ρωσία και το Ιράν. Το γεγονός αυτό, σημειώνεται, δεν ικανοποιεί καθόλου τις ΗΠΑ, οι οποίες στην κυριολεξία «ξέθαψαν» από την αφάνεια τον πρώην βασιλιά Μουχαμέντ Ζαχίρ Σαχ. Ο πρώην βασιλιάς, που τάσσεται αναφανδόν υπέρ της επέμβασης των ΗΠΑ, φαίνεται να σχεδιάζει κιόλας να συγκαλέσει (μετά την καταστροφή των Ταλιμπάν και την επιστροφή του στο Αφγανιστάν) το λεγόμενο «Λογκ Τζίργκι», μια παραδοσιακή, όπως δηλώνει, σύσκεψη των επικεφαλής των φυλών, λαών και θρησκευτικών δογμάτων του Αφγανιστάν, για να συγκροτήσει προσωρινή κυβέρνηση, να επεξεργαστεί νέο Σύνταγμα και τελικά να αποφασίσει το πολίτευμα: αν το Αφγανιστάν θα έχει μοναρχία ή προεδρική Δημοκρατία.

Επίσης, φαίνεται ότι εξετάζονται σοβαρά και σενάρια διαμελισμού, σε περίπτωση βέβαια που δεν υπάρξει κάποιου είδους συμβιβασμός ανάμεσα στις δυνάμεις, που αγωνίζονται να επηρεάσουν ή και να ελέγξουν τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν. Ή ακόμα μια «χαλαρή ομοσπονδία» του Αφγανιστάν, σε περίπτωση που γίνει ένας τέτοιος συμβιβασμός. Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι το 25% των κατοίκων του Αφγανιστάν είναι Τατζίκοι (όπως και ο στρατηγός Μασούντ, που δολοφονήθηκε 2 μέρες πριν το τρομοκρατικό χτύπημα), το 9% είναι Ουζμπέκοι, όπως ο στρατηγός Αμπντουρασίντ Ντουστούμ, που ηγείται τώρα των στρατιωτικών δυνάμεων της «Βόρειας Συμμαχίας», ένα 2% είναι Τουρκμένιοι, ενώ ένα επίσης σεβαστό ποσοστό είναι οι ιρανόγλωσσοι, που ζουν κυρίως στις κεντρικές ορεινές περιοχές (όπως και ο πρόεδρος του Αφγανιστάν, Μπουρχανουντίν Ραμπανί). Ολοι αυτοί στηρίζουν τη «Βόρεια συμμαχία», σε αντίθεση με το 52% του πληθυσμού, που είναι της φυλής Πουστούν (θεωρούνται πιο κοντά στους πακιστανούς) και ότι κατά βάση στηρίζουν τους Ταλιμπάν, ή μια πολιτική λύση που θα υποδείξει το Πακιστάν. Αλλωστε οι Ταλιμπάν είναι ένα αμερικάνο-πακιστανικό πολιτικό-θρησκευτικό κατασκεύασμα. Ετσι, π.χ. οι ΗΠΑ, σε περίπτωση που δουν πως δεν ευδοκιμούν τα σχέδια επιστροφής του βασιλιά, θα μπορούσαν να προωθήσουν σενάρια που προβλέπουν είτε την παραχώρηση εδαφών σε γειτονικές χώρες (π.χ. Πακιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν) ή, το πιο πιθανό, τη δημιουργία μικρών εθνικών και φυλετικών «προτεκτοράτων», σφαιρών επιρροής μέσα σ' ένα «κράτος». Πρόκειται για σενάρια καθόλου ασυνήθιστα για το «διαίρει και βασίλευε» των ιμπεριαλιστών. Με ή χωρίς... βασιλιά.