«Διανύουμε ήδη τον 7ο χρόνο του εμφυλίου πολέμου και της επέμβασης μίας σειράς ξένων κρατών και πολιτικών δυνάμεων (Ρωσίας, Ιράν, "Χεζμπολάχ", στρατευμάτων από το Ιράκ, Τουρκίας, ΗΠΑ και άλλων δυτικών χωρών) στο συριακό έδαφος (...) Καμία από τις βασικές αριστερές πολιτικές δυνάμεις της χώρας κατά τη διάρκεια αυτών των 7 ετών δεν είχε διοργανώσει κάποιο αντιπολεμικό συλλαλητήριο. Ενώ, εδώ και 7 χρόνια δεν έχουν πει ούτε μια καλή κουβέντα για τη μόνη γνήσια ριζοσπαστική πολιτική δύναμη στην περιοχή, το απελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων (...) Η επιχείρηση, όμως, των ΗΠΑ - Αγγλίας - Γαλλίας τα ξημερώματα της ίδιας ημέρας, η οποία μάλιστα δεν είχε θύματα, αφού στράφηκε μόνο κατά στρατιωτικών εγκαταστάσεων και υποδομών, κινητοποίησε τα αντιαμερικανικά - αντιδυτικά χαρακτηριστικά της ελληνικής αριστεράς, με αποτέλεσμα από τότε να διοργανώνει συνεχώς κινητοποιήσεις στην πρεσβεία των ΗΠΑ (...) Ο ελληνικός αντιαμερικανισμός δεν είναι αντιπολεμικός, ούτε αντιιμπεριαλιστικός: Στις συγκρούσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη διαλέγει στρατόπεδο, είτε το φωνάζει, είτε συνειδητά το υποκρύπτει. Και πρόκειται φυσικά για την προτίμησή τους στον άξονα (όπως, χωρίς να ντρέπονται, τον ονομάζουν) Ρωσίας - Ασαντ - Ιράν (...) Πλέον είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι το "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι", με την απαραίτητη προσθήκη "Ισραήλ - κράτος δολοφόνος" δεν είναι αντιπολεμικό σύνθημα (...) Η όξυνση του αντιαμερικανισμού θα σημάνει έναν νέο γύρο επίθεσης». Τα παραπάνω δεν αποτελούν κείμενο συμπερασμάτων κάποιου αμερικανικού «think tank». Πρόκειται για ενδεικτικά αποσπάσματα κειμένου που δημοσιεύτηκε ανυπόγραφο σε ιστοσελίδα του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Του ίδιου χώρου, δηλαδή, που πριν από λίγους μήνες ήθελε να ματαιώσει τον αγωνιστικό γιορτασμό του Πολυτεχνείου. Τελικά, όλα εξηγούνται...