Η ανάπτυξη και ο συντονισμός της πάλης ενάντια στο βρώμικο πόλεμο των ιμπεριαλιστών είναι καθήκον πρώτης γραμμής για τους οικοδόμους, αλλά και όλη την εργατική τάξη. Είναι αναγκαίο οι φωνές αντίστασης όλων των εργαζομένων και φορέων να δυναμώσουν, κόντρα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών για παγκόσμια κυριαρχία, αλλά και του στραγγαλισμού κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Σ' αυτό το δρόμο αποφάσισαν να πορευτούν οι οικοδόμοι του Συνδικάτου Αθήνας στην τακτική ετήσια Γενική Συνέλευση που έγινε προχτές Κυριακή. Και δε θα μπορούσαν ν' αποφασίσουν διαφορετικά, αφού οι οικοδόμοι, μέσα από τους πολύχρονους αγώνες τους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα υποστούν τις συνέπειες του πολέμου. Με τη σκέψη τους στους βομβαρδισμούς κατά των αμάχων του Αφγανιστάν, οι οικοδόμοι δεν ξεχνούν ότι και αυτοί, όπως και οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο, είναι στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού. Αυτοί θα πληρώσουν και πληρώνουν το «μάρμαρο».

Στο στόχαστρο, όπως τόνισαν πολλοί ομιλητές, είναι το δικαίωμα στο μεροκάματο, στην ασφάλιση, στην απεργία, τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ο,τι πολύτιμο έχουν κατακτήσει με τους αγώνες τους και τώρα αμφισβητείται.

Γι' αυτό, όπως υπογράμμισε και στην κεντρική εισήγηση ο πρόεδρος του Συνδικάτου Δ. Βανδώρος, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιμετωπίσουν και να κατανοήσουν όλα αυτά τα προβλήματα ενιαία και όχι ξεχωριστά. Καθώς εκπορεύονται από την ίδια πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, που με συνέπεια και συνέχεια εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Είναι η ίδια αυτή πολιτική, που εξασφαλίζει δισεκατομμύρια κέρδη για τους μεγαλοεργοδότες και τις κατασκευαστικές εταιρίες, τη στιγμή που τα μεροκάματα παραμένουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Το χρόνο που πέρασε, 31 οικοδόμοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στη σκαλωσιά, οι 13 απ' αυτούς στην Αθήνα. Είναι και αυτός ένας άλλος «ακήρυχτος πόλεμος», αλλά με συγκεκριμένα και πάντα από την εργατική πλευρά τα θύματα.

Παράλληλα με την αντιπολεμική δράση, οι οικοδόμοι στο επόμενο διάστημα θα πάρουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την Κοινωνική Ασφάλιση, θα εντείνουν τον αγώνα τους για τις οικονομικές τους διεκδικήσεις, για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στα εργοτάξια και στις οικοδομές. Θα ενισχύσουν συνολικά σε ταξική κατεύθυνση την πάλη τους, συσπειρωμένοι γύρω από το συνδικάτο τους.

Αλλά για να γίνουν όλα αυτά, όπως σωστά επισημάνθηκε, πρέπει «ν' αλλάξουμε περπατησιά, ν' αλλάξουμε ρυθμούς δουλιάς». Να ανέβει η ποιότητα της δουλιάς του συνδικάτου με μεγαλύτερη προσωπική συμμετοχή. Τα παραρτήματα να γίνουν χώροι γόνιμης δουλιάς, προβληματισμού, πραγματικά ζωντανά κύτταρα του Συνδικάτου, που θα απλώνουν τη δράση τους στη συνοικία, με πρόγραμμα, πείσμα και μεράκι. Και στα πλαίσια αυτά, να πρωτοστατήσουν στη δημιουργία αντιπολεμικών επιτροπών στην Αθήνα και ν' αντισταθούν στην περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.