Και θα 'ναι αυτή η πρώτη «φάπα» που θα δεχτεί από τους Ελληνες. Γιατί πολύ «τσαμπουκάς» μας το παίζει, από την πρώτη ώρα που μας ξανάρθε. Συμπεριφέρεται λες και απευθύνεται σε υποταγμένους ιθαγενείς. Μας κοιτάζει πάντα «αφ' υψηλού», διαρκώς μας «συμβουλεύει» και συνεχώς μας κοροϊδεύει, άλλες φορές μας μαλώνει κι ενίοτε μας απειλεί κι έχει το θράσος να μας φοβερίζει.

Γιατί, μπορεί να υπάρχουν πολλοί Ελληνες που «κάνουν χάζι» με τα καμώματα της Μαίρης του Μπιγκ Μπράδερ, αλλά ακόμα κι αυτοί αγριεύουν με τις φοβέρες του Γιάνκη. Μπορεί η Ελλάδα να είναι μικρή και να πνίγεται στα πρωτοβρόχια - ας όψονται οι «Λαλιώτηδες» των εκάστοτε κυβερνήσεων - αλλά τα σύνορα της εθνικής αξιοπρέπειας τα φυλάνε γενναίοι ακρίτες.

Ο Ελληνας είναι «απρόβλεπτος». Εκεί που νομίζεις ότι τον τρόμαξες με τα «αντιτρομοκρατικά» σου, «σε γράφει κανονικά», όταν του ζητάς να γίνει «χαφιές». Εκεί που είσαι σίγουρος ότι φόβισες όσους δε βόλεψες, αγρότες βγαίνουν στους δρόμους για το ψωμί και για το δίκιο, μαθητές διαδηλώνουν για μόρφωση, γέροντες απαιτούν αξιοπρέπεια.

Εκεί που βλέπεις πολλούς να ξημεροβραδιάζονται μπροστά στο «χαζοκούτι», αγωνιώντας αν περιέχει το βάκιλο του άνθρακα, η ύποπτη λουκουμόσκονη που στάλθηκε στον Μάκη και λες «Αμερικανάκια και οι Γρεκοί, «χάφτουν» ό,τι τους σερβίρουν», ξάφνου ακούς μιλιούνια να φωνάζουν «κάτω ο ιμπεριαλισμός».