Μια ολόκληρη σελίδα αφιερώνει η «Εφημερίδα των Συντακτών» στο ΚΚΕ με αφορμή το εκλογικό ποσοστό του, σε ένα άρθρο το οποίο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το Κόμμα είναι «σε φάση μακροχρόνιας εκλογικής - άρα και πολιτικής - συρρίκνωσης». Για να τους «βγει» το συμπέρασμα, μαγειρεύουν τα αποτελέσματα έτσι ώστε να συγκρίνουν αποτελέσματα εντελώς διαφορετικών συνθηκών από το 1990 μέχρι σήμερα. Σε άλλο άρθρο, η ίδια εφημερίδα, δύο μέρες μετά, διαμαρτύρεται ότι η Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής δεν «δίνει απαντήσεις» και «μετατρέπει την ήττα σε ισοπαλία». Ολα αυτά τα έχουν ξαναπεί οι ίδιοι και άλλοι πριν απ' αυτούς, με μόνιμα πονηρά ερωτήματα εδώ και δεκαετίες. Ομως δεν μπαίνουν στον κόπο να απαντήσουν σε ορισμένα άλλα ερωτήματα. Ενώ φυσάει αντίδραση σε όλο τον κόσμο, γενιές ολόκληρες διαπαιδαγωγούνται με τις «αξίες» και τα «ιδανικά» του συστήματος και διδάσκονται από μικρά παιδιά ότι «κομμουνισμός = δικτατορία». Ενώ η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ένα μαζικό μάθημα υποταγής, συμβιβασμού και μοιρολατρίας και τελικά συντηρητικοποίησης. Ενώ όλοι λένε από κοινού ότι δεν υπάρχει κάτι πέρα από τον καπιταλισμό: Γιατί το ΚΚΕ, ένα κόμμα που πάει κόντρα στο ρεύμα, ένα κόμμα με επαναστατικό Πρόγραμμα, που δεν τάζει στο λαό φιλολαϊκές «αστικές κυβερνήσεις», δείχνει εκλογική αντοχή και ανανεώνει δυνάμεις; Γιατί ένα κόμμα που μιλάει για τον σοσιαλισμό, καταφέρνει να επιδρά σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις πέρα από την εκλογική του επιρροή; Γιατί ένα κόμμα που προτείνει στο λαό έναν δύσκολο αλλά τον μόνο πραγματικά αληθινό δρόμο, της ρήξης και της ανατροπής του συστήματος, καταφέρνει να συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, καταφέρνει να συμπορεύονται μαζί του αγωνιστές από άλλους πολιτικούς χώρους; Μάλλον η απάντηση σε αυτό το ερώτημα τους απασχολεί και τους ανησυχεί, ότι δηλαδή το ΚΚΕ είναι «σκληρό καρύδι», και σκαρφίζονται τρόπους να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα...