Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται τις τελευταίες μέρες, τα «πεπραγμένα» του ΣΥΡΙΖΑ που «οικειοποιείται» η ΝΔ, εξαναγκάζουν πάνω από 500.000 ανθρώπους να εξαρτούν την επιβίωσή τους από το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, να περνάνε δηλαδή την ψιλή κρησάρα των κριτηρίων, που προβλέπει ετήσιο εισόδημα 2.400 ευρώ. Αλλοι 600.000 αδυνατούν να πληρώσουν το νοίκι χωρίς υποστήριξη, μισθοί και συντάξεις βρίσκονται σε επίπεδα χαμηλότερα του 2006 και πάνω από 750.000 εργαζόμενοι αμείβονται με 500 ευρώ και κάτω, 517.000 παιδιά ζουν σε συνθήκες φτώχειας, 450.000 τα προηγούμενα χρόνια έχουν πάρει τρόφιμα από το Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας και 80.000 από τα κοινωνικά παντοπωλεία. Η μονιμοποίηση αυτής της κατάστασης είναι η άλλη όψη της ανάπτυξης για λογαριασμό του κεφαλαίου που από κοινού υπηρετούν. Γι' αυτό το πλέγμα των μηχανισμών «διαχείρισης» της φτώχειας, που είναι μέρος της στρατηγικής του κεφαλαίου, αποτελεί ένα ακόμα πεδίο στη μεταξύ τους «αντιπαράθεση», για το ποιος μπορεί να ενσωματώνει καλύτερα τις κοινωνικές αντιδράσεις. Ο λαός πάλι, εν έτει 2020 και με τον τεράστιο πλούτο που παράγει, δεν πρέπει να δεχτεί ως «κανονικότητα» τη διαιώνιση της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, για να αυγαταίνουν τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, αλλά να περάσει στην αντεπίθεση, απέναντι σε αυτήν τη στρατηγική, με στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.