Η Ελένη Κύργιου μεταξύ άλλων σημείωσε ότι «μετά από τριάντα χρόνια προϋπηρεσίας μου στο ΕΣΥ, προστέθηκε μία ακόμη εμπειρία, η πανδημία, που αποκάλυψε περίτρανα τη γύμνια του συστήματος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και ειδικά στις υπερδυνάμεις. Ηταν ήδη προβληματικό το σύστημα και με την έναρξη της οικονομικής κρίσης το 2010 έκλεισαν πολλά νοσοκομεία σε όλη τη χώρα, ενώ αυξάνονται γενικότερα οι ανάγκες και ο χώρος δίνεται στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα».

Αναφέρθηκε επίσης στη μετατροπή των νοσοκομείων σε αυτοχρηματοδοτούμενες επιχειρήσεις, στις προσλήψεις των συμβασιούχων σε όλους τους κλάδους, που πλέον πλησιάζουν το 1/3 του συνολικού προσωπικού και την ελλιπή χρηματοδότηση.

«Ολη η προπαγάνδα στηρίζεται σε ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλο σύστημα εκτός του καπιταλισμού, αλλά η Ιστορία και τα στοιχεία, παρόλο που προσπαθούν να τα αλλάξουν, είναι διαφορετικά. Η εμπειρία μου από το σοσιαλισμό στη Σοβιετική Ενωση στα χρόνια των σπουδών μου είναι πλούσια και μοναδικά. Ολο το σύστημα Υγείας ήταν βασισμένο στην αρχή της βελτίωσης της υγείας του λαού. Ηταν το μοναδικό δημοκρατικό σύστημα Υγείας και η βελτίωση της υγείας των εργαζομένων επιτυγχάνεται με πολλούς παράγοντες: Συνθήκες εργασίας (οκτάωρο, ασφάλεια κ.λπ.), συνθήκες διαβίωσης (κατοικία κ.ά.), περιβάλλον, προστασία μητρότητας, υγιεινή ζωή, καταπολέμηση αλκοολισμού και άλλων εξαρτήσεων. Ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Υγείας, γιατρός και νοσηλευτής σε κάποιο χώρο εργασίας, σχολείο, παιδικό σταθμό και βρεφονηπιακό σταθμό και άλλα πολλά. Αρα, λοιπόν, σε εκείνες τις πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες (πόλεμοι, πείνα, αναλφαβητισμός κ.ά.) μπόρεσαν και κατάφεραν αυτά τα αξιοθαύμαστα επιτεύγματα, κι αυτό δείχνει την ανωτερότητα του σοσιαλισμού και τι θα μπορούσαμε να πετύχουμε στο σήμερα με την αλματώδη ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας».