Αύριο Τετάρτη το πρωί ξεκινάει στην Ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση του επαίσχυντου νομοσχεδίου της κυβέρνησης της ΝΔ για την απαγόρευση των διαδηλώσεων με τίτλο: «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις», με προγραμματισμό να ψηφιστεί το βράδυ της Πέμπτης.

Χτες ολοκληρώθηκε η συζήτησή του στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη και τους βουλευτές της ΝΔ να επαναλαμβάνουν όλη τη σαθρή επιχειρηματολογία με την οποία προσπαθούν να «καμουφλάρουν» το νομοσχέδιο - έκτρωμα, που προσπαθεί να βάλει στο «γύψο» το δικαίωμα στη διαδήλωση, εντείνοντας τον κρατικό αυταρχισμό και την καταστολή, που πάει χέρι χέρι με την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Παράλληλα, ο υπουργός, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συναίνεση του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ που από την έναρξη της συζήτησης παζαρεύει κάποιες διορθώσεις για να βρει άλλοθι για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου (έχει επιφυλαχθεί για την τελική του στάση για την Ολομέλεια), έκανε κάποιες «νομοθετικές βελτιώσεις», που ουδόλως βέβαια αλλάζουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου. Για παράδειγμα, στις ρυθμίσεις που προβλέπουν την απαγόρευση διαδηλώσεων, έβαλε ως προϋπόθεση να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη του προέδρου Πρωτοδικών. Για τη διάλυση διαδήλωσης θα πρέπει να παρίσταται και να συμφωνεί εισαγγελέας, καταργήθηκε η παρ. 1 του άρθρου 13 που προέβλεπε την τιμωρία με έως ενός έτους φυλάκιση, για όποιον συμμετέχει σε διαδήλωση ή πορεία που είναι απαγορευμένη.

Οσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, που κάνει ότι το νομοσχέδιο «έπεσε από τον ουρανό», κρύβοντας ότι αποτελεί επέκταση των όσων αντιδραστικών και ο ίδιος νομοθέτησε ως κυβέρνηση με τα εμπόδια στην απεργία, την ποινικοποίηση ως «ιδιώνυμου» του αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς, τη διατήρηση του τρομονόμου κ.ο.κ., και χτες η βασική του κριτική επικεντρώθηκε, όπως ανέφερε ο εισηγητής του Γ. Ραγκούσης, στο ότι είναι χουντικής έμπνευσης και πως... δεν προηγήθηκε «διάλογος» για το πώς θα μπει στο «γύψο» το δικαίωμα στη διαδήλωση, αφού «σε μία πολιτισμένη χώρα το 2020 - όπως είπε - αντί να φροντίσετε να κινηθείτε με λογική συνεννόησης, με λογική συναίνεσης και λογικής συνεργασίας με τους φορείς, ούτε σε διάλογο δεν τους καλέσατε πριν καταθέσετε το νομοσχέδιο».

Από την Ελ. Λύση ο ειδικός της αγορητής, Αντ. Μυλωνάκης, στήριξε όλη την κυβερνητική προπαγάνδα, με τα περί «δικαιωμάτων του ενός που τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου». Ενώ από το ΜέΡΑ25 η Αγ. Αδαμοπούλου πρότεινε να ακολουθηθεί το «μοντέλο της Αγγλίας, όπου οι αστυνομικοί είναι πιο καλά εκπαιδευμένοι, έχουν σαφείς εντολές να παρεμβαίνουν όταν είναι απόλυτα αναγκαίο και βεβαίως με διαφάνεια»...

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας έκανε και χτες φύλλο και φτερό όλα τα άθλια επιχειρήματα και τα ψέματα με τα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να νομιμοποιήσει στη λαϊκή συνείδηση το τερατούργημά της.

Απέδειξε άρθρο το άρθρο ότι το νομοσχέδιο δεν αφορά τις μικρές συναθροίσεις των 50 και 100 ατόμων που λέει η κυβέρνηση, αλλά αντίθετα παίρνονται μέτρα, για να τίθεται υπό απαγόρευση κάθε εργατική - λαϊκή κινητοποίηση.

Ξεχωριστή αναφορά έκανε στο άρθρο 19, με το οποίο, όπως σημείωσε, η κυβέρνηση ιδρύει «ειδική Διεύθυνση Πρόληψης της Βίας, τσουβαλιάζοντας υπαρκτές μορφές βίας, όπως είναι η ενδοσχολική βία, η ενδοοικογενειακή βία κ.λπ. με τον ρατσισμό και τη ριζοσπαστική δράση. Στην ουσία, δηλαδή, μιλάμε για έναν μηχανισμό ιδεολογικό, έναν μηχανισμό κατασταλτικό, χαφιεδίστικο, ο οποίος θα παίρνει προληπτικά μέτρα, θα συκοφαντεί και θα ποινικοποιεί τη δράση όποιου αντιστέκεται, παλεύει και συγκρούεται». Ενώ ανέφερε ότι «στο ζήτημα αυτό έχουν λερωμένη τη φωλιά τους όλες οι κυβερνήσεις και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ», καθώς «μια σειρά τέτοιες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης θεσπίστηκαν και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και έρχεται η σημερινή κυβέρνηση να κάνει ένα ακόμη περαιτέρω βήμα».

Τόνισε ότι «το νομοσχέδιο αυτό αποδεικνύει, όπως και άλλα νομοσχέδια στο παρελθόν, ότι ο αυταρχισμός και η καταστολή πάει χέρι χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική, πάει χέρι χέρι με την επίθεση στα εργατικά, τα λαϊκά δικαιώματα. Αυτό είναι που κινητοποιεί τους πενήντα, τους εκατό, τους χίλιους, τους δεκάδες χιλιάδες. Αποδεικνύει, όμως, και τα στενά όρια αυτής της δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας - εμείς λέμε δικτατορία του κεφαλαίου - που όταν χρειάζεται, πετάει στο καλάθι των αχρήστων δικαιώματα και ελευθερίες που είχαν κατακτηθεί με ποταμούς αίματος».

Εκανε για μια ακόμα φορά σαφές ότι «ακόμη και αν δεν το αποσύρετε, θα μείνει στα χαρτιά. Θα το ακυρώσει η ίδια η λαϊκή πάλη, όπως έκανε με άλλους νόμους στο παρελθόν, όπως έκανε και με το νομοθετικό διάταγμα της χούντας που καμιά κυβέρνηση δεν φρόντισε να το καταργήσει, όμως το κατέστησε ανενεργό η ίδια η λαϊκή πάλη». Αλλωστε, όπως επισήμανε, «οι μαζικές καταδίκες που δημοσιεύονται καθημερινά, σωματείων, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, μαζικών φορέων, άλλων ανθρώπων είναι αυτό που πραγματικά αποτελεί το πρώτο βήμα για να μη νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού αυτό το τερατούργημα».