Στην αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ για το νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων, κυριάρχησαν τις προηγούμενες μέρες οι χουντικές ...καταβολές του νόμου, αφού ολόκληρα αποσπάσματα αποτελούν μεταφορά διαταγμάτων της χούντας από την καθαρεύουσα στη δημοτική. Το ζήτημα δεν είναι καθόλου αστείο, δεν αποτελεί όμως την ουσία του νομοσχεδίου. Γιατί στην πραγματικότητα, ο νόμος που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή έρχεται να εκσυγχρονίσει τους μηχανισμούς καταστολής και χαφιεδισμού των διαδηλώσεων, με «επικαιροποιημένες» μάλιστα τεχνικές και επιχειρηματολογία. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η κυβέρνηση μαζεύει κάτω από την ίδια ομπρέλα και συμπληρώνει - εκσυγχρονίζει τις σκόρπιες διατάξεις που υπήρχαν έως τώρα για τις διαδηλώσεις, με στόχο να κάνει πιο εύκολη την απαγόρευσή τους. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με την εισαγωγή του άρθρου 19 στο νομοσχέδιο, που βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον ριζοσπαστισμό και την ...ενδοοικογενειακή βία, η κυβέρνηση ενισχύει το ιδεολογικό υπόβαθρο της προληπτικής καταστολής όχι μόνο των διαδηλώσεων, αλλά συνολικά της συλλογικής οργάνωσης και δράσης, που βάζει στο στόχαστρο την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, των αστικών κομμάτων και του κράτους. Αλλωστε, και μόνο τα γεγονός ότι χουντικές και ...«δημοκρατικές» διατάξεις τέμνονται σε ό,τι αφορά ζητήματα καταστολής του κινήματος, δείχνει ότι το κράτος, ανεξάρτητα από κυβέρνηση, δεν έχει κανένα κόμπλεξ να επιστρατεύσει οτιδήποτε το βολεύει για να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα. Το είδαμε αυτό και στην Αμερική, όπου η κυβέρνηση Τραμπ δεν δίστασε να ανασύρει νόμο του 1908 (!) για να καταστείλει τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις με αφορμή τη δολοφονία Φλόιντ.