Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ τις εξελίξεις στο εργατικό - λαϊκό κίνημα της Ελλάδας, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι παρακολουθώ τις τεράστιες προσπάθειες και τους αγώνες του ΠΑΜΕ. Οταν το κεφάλαιο μέσω των υπαλλήλων του, που είναι η κάθε λογής αστική κυβέρνηση, θέλει να πάρει μέτρα τέτοια, που μόνο στόχο έχουν τη φίμωση του λαού, δεν μπορεί να μη σημαίνει πως έρχονται για όλους εμάς τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ακόμα πιο δύσκολοι καιροί.

Ο,τι και να λένε τα διάφορα παπαγαλάκια τους και οι εργατοπατέρες ή δεν λένε, για δήθεν προστασία και ίση αντιμετώπιση όλων των πολιτών, δεν παύουν να είναι λόγια του αέρα και τίποτα άλλο.

Η τάξη μας, η εργατική τάξη, γνωρίζει πολύ καλά πως ό,τι μέχρι σήμερα έχει κερδηθεί, κερδήθηκε στο δρόμο και μέσα από την πάλη. Πάντα όμως σε όλους αυτούς τους αγώνες χρειάστηκε να μπουν μπροστά όλοι αυτοί και αυτές οι συνάδελφοι, ό,τι καλύτερο είχε και έχει να δώσει το οργανωμένο κίνημα, που δεν φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες, να γίνουν μπροστάρηδες, δεν μασάνε τα λόγια τους, μα κυρίως βάζουν το κοινό συμφέρον, το ταξικό, πάνω από το προσωπικό.

Αυτό έχουν στο στόχο τους και τίποτα άλλο, μόνο που λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Η τάξη μας γνωρίζει πολύ καλά, από την πρώτη στιγμή που αναγκάστηκε να πουλήσει την εργατική της δύναμη, γιατί τίποτα άλλο δεν έχει, πως για αυτούς ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος. Και αγώνας δεν γίνεται ούτε στο διαδίκτυο αλλά και ούτε από το σπίτι, στον καναπέ, παρά μόνο στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, μπροστά στην πύλη του εργοστασίου.

Πρέπει ο λαός μας να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα και με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και πίστη στη δύναμή του να ματαιώσει στην πράξη τα σχέδια του κεφαλαίου και των υπαλλήλων του. Να πάρει πίσω τώρα η κυβέρνηση το αισχρό αυτό νομοσχέδιο, που κάθε άλλο παρά δημοκρατικό είναι, αντίθετα θυμίζει άλλες εποχές, που ο λαός μας τις έβαλε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Καλή δύναμη και κουράγιο, το δίκιο είναι με το μέρος μας.