Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σήμερα εδώ στην Πάτρα επιδιώκουμε να κάνουμε ένα ακόμη βήμα μπροστά. Σαν σήμερα, τέτοια μέρα πέρυσι, άλλαζαν βάρδια στην αντιλαϊκή καρέκλα της εξουσίας τα δύο κόμματα του σημερινού διπόλου. Μας αποχαιρετούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και μας κατσικωνόταν η ΝΔ. Για να δούμε τι μεσολάβησε και πού βρισκόμαστε.

Η σημερινή σύσκεψη που διοργανώνουν οι ΚΟ του ΚΚΕ γίνεται στη σκιά σοβαρών εγχώριων και διεθνών εξελίξεων.

Είμαστε ήδη μέσα σε μία νέα καπιταλιστική κρίση, η οποία επιταχύνθηκε από την πανδημία αλλά δεν προκλήθηκε από την πανδημία. Είμαστε επίσης μέσα στην πανδημία και δεν χωρά κανένας εφησυχασμός. Ούτε όσον αφορά τα μέτρα ατομικής προστασίας ούτε όσον αφορά την απαίτηση, τη διεκδίκηση για πραγματική ενίσχυση του δημόσιου τομέα Υγείας.

Παράλληλα, οι εξελίξεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο στέλνουν μηνύματα που δείχνουν μόνο νέους κινδύνους για το λαό μας και τους γειτονικούς λαούς, καθώς πυκνώνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι σπίθες δηλαδή που μπορεί να γίνουν φωτιά.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε και την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας, όπως αυτή αποτυπώνεται γραμμή προς γραμμή στο νομοσχέδιο που έχει καταθέσει η κυβέρνηση για τον περιορισμό των διαδηλώσεων.

Φυσικά κάθε ένα έχει την αυτοτέλειά του. Αλλά και κάθε ένα μπορεί να φωτίσει ένα βασικό συμπέρασμα:

Το συμπέρασμα πως σήμερα ο λαός μας ζει διαρκώς με τους κινδύνους και τα προβλήματα να πολλαπλασιάζονται, τη στιγμή που όλο και διευρύνονται οι δυνατότητες για να ζει με σύγχρονους όρους και δικαιώματα στη δουλειά, στην υγεία, στη μόρφωση των παιδιών, στον πολιτισμό, στην αναψυχή, στην ασφάλεια.

Αυτό το συμπέρασμα είναι βασικό για τον προσανατολισμό της πάλης, την οργάνωσή της, την αντοχή της, τη συσπείρωση νέων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων γύρω από την πρόταση πάλης και διεξόδου του ΚΚΕ, τη συμμετοχή στον οργανωμένο αγώνα, στα σωματεία, στους αγροτικούς συλλόγους, τους συλλόγους αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών, αλλά και στους φορείς των φοιτητών - σπουδαστών, στο γυναικείο ριζοσπαστικό κίνημα.

Για να δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία όσων σήμερα πλήττονται. Δηλαδή, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Ενάντια στον κοινό και μεγάλο ένοχο, το μεγάλο κεφάλαιο, το κράτος του, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του.

Κοιτώντας την κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή για τα εργατικά και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, επιβεβαιώνεται πλήρως αυτό που ως σύνθημα λέμε ότι «πληρώσαμε πολλά».

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ήταν ήδη πρώτη στις Περιφέρειες της χώρας στην ανεργία. Μάλιστα, πριν την εκδήλωση της τωρινής κρίσης, το επίσημα - άρα και ολίγον μαγειρεμένο προς τα κάτω - καταγεγραμμένο ποσοστό ανεργίας ήταν στο 23%.

Αντίστοιχα, το μεγαλύτερο πανελλαδικά «ποσοστό ατόμων σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού» το 2018 κατείχε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας με 44,6%, όταν ο μέσος όρος ήταν ήδη υψηλός και αφορούσε έναν (1) στους τρεις (3).

Την ίδια στιγμή η φτώχεια διευρύνεται. Οι τράπεζες τροφίμων του δήμου δέχονται συνεχώς καινούριες αιτήσεις. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί κι άλλο και για τους ανέργους και τους ήδη εργαζόμενους. Γιατί η περίφημη στήριξη της εργασίας, για την οποία πλειοδοτούν τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, είναι ουσιαστικά το όχημα για περαιτέρω ξήλωμα των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων, των μισθών και των θέσεων εργασίας.

Αν σήμερα μέσα σε έναν μεγάλο χώρο δουλειάς συναντάει κανείς μία πανσπερμία εργασιακών σχέσεων (εργολαβίες, ολιγόμηνες συμβάσεις, συμβάσεις αορίστου χρόνου κ.λπ.), αυτό θα διογκωθεί παραπέρα. Τώρα σε εργοστάσια της περιοχής αλλά και στο Νοσοκομείο και το Πανεπιστήμιο Πατρών, η αναλογία των εργαζομένων με σύμβαση αορίστου χρόνου σε σχέση με τους εργολαβικούς είναι 1:3.

Αυτό ίσχυε πριν την πανδημία. Προσθέστε τώρα δίπλα στα εργαλεία που έχει η μεγάλη εργοδοσία από το κράτος και τις απαλλαγές που τις χάρισε, από μείωση μισθών και ασφαλιστικών εισφορών, και τα χρέη, τα ενοίκια και τα δάνεια. Να λοιπόν ποιος πληρώνει και τώρα την καπιταλιστική κρίση. Ολα αυτά βγαίνουν από τα κρατικά ταμεία.

Μιλάμε δηλαδή για χρήματα που τα έχουν πάρει με τη φοροληστεία των εργαζομένων, των επαγγελματιών και εμπόρων, της φτωχής αγροτιάς. Αυτοί πληρώνουν τώρα τα πακέτα διάσωσης των μεγάλων ομίλων. Δεν μοιραζόμαστε το ίδιο άγχος με τους μεγάλους ομίλους, για το πού θα πάνε τα περίφημα 32 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ.

Να δούμε, βέβαια, και πόσα θα είναι τελικά, γιατί οι κόντρες μέσα στην ΕΕ θα οξυνθούν κι άλλο. Καθόλου τυχαία, τις αποφάσεις της ΕΕ τις χαιρέτισαν εκτός από την κυβέρνηση της ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Γιατί όμως;

Μήπως προσφέρεται όντως για πανηγυρισμούς και απλά το ΚΚΕ, όπως λένε ορισμένοι, «λέει όπως πάντα ΟΧΙ»; Θα θέλανε να παριστάνουμε τους σφυρίζοντες αδιάφορα, αλλά δεν θα το κάνουμε. Γιατί το θέμα δεν είναι το ύψος, ή αν θα είναι δάνεια ή πόροι, όπως τα ΕΣΠΑ.

Το θέμα είναι από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα, πού κατευθύνονται και ΚΥΡΙΩΣ - το τονίζουμε αυτό - για ποιο σκοπό!

Τα χρήματα προέρχονται από τη φορολογία των ίδιων των εργαζομένων των χωρών της ΕΕ. Κατευθύνονται στους ομίλους για να τσακίσουν κι άλλο τις εργασιακές σχέσεις.

Η ΕΕ επιδοτεί τη γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, διαμορφώνει ευνοϊκούς όρους για επενδύσεις στους τομείς που ενδιαφέρουν από άποψη κερδοφορίας το μεγάλο κεφάλαιο και όχι σε τομείς που αφορούν άμεσες και ζωτικές ανάγκες του λαού.

Γι' αυτό η Κομισιόν λέει ότι στην ΕΕ «τσάμπα γεύμα» δεν υπάρχει. Γιατί το πληρώνουν οι λαοί πάντα με πολλούς τρόπους. Η Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Ταμείο λέει σου δίνω κάποια χρήματα, κάποια δάνεια ουσιαστικά, για να μου τα γυρίσεις διπλά πίσω.

Η Μέρκελ, η Γερμανία συμφώνησε τελικά στη χρηματοδότηση, αλλά σου λέει, η «Fraport» έχασε κέρδη την περίοδο των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας και άρα το ελληνικό κράτος έχει υποχρέωση να την αποζημιώσει, άρα από τα χρήματα που θα πάρεις, δώσε στην «Fraport» το ζεστό χρήμα. Το ίδιο έγινε με τα μνημόνια. Το ίδιο έγινε πριν πολλά χρόνια με τα λεφτά της ΕΕ, που δίνονταν για να καταστρέφεται η αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα. Το ίδιο δεν έχει γίνει πριν με τα voucher ή άλλα προγράμματα ελαστικής απασχόλησης που εφάρμοσαν ανεξαιρέτως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, και τώρα με το πρόγραμμα «Συν-Εργασία»;

Το αποτέλεσμα τελικά ήταν αφενός να γενικευτεί η εργασία με ημερομηνία λήξης και αφετέρου σε περιόδους υψηλής ανεργίας - όπως η τωρινή - η ανεργία το πολύ πολύ να ανακυκλώνεται.

Παράλληλα, οι όροι γαλέρας των ελαστικά απασχολούμενων αξιοποιούνται πάντα από τα αφεντικά για την επιβολή χειρότερων όρων δουλειάς για όλους. Και όταν λέμε χειρότερους όρους, εννοούμε ένα πλέγμα ζητημάτων, όπως:

-- Τη μείωση μισθών

-- Την εντατικοποίηση της δουλειάς διαλύοντας ωράρια, Συλλογικές Συμβάσεις με άμεσες συνέπειες, όπως την αύξηση των εργατικών ατυχημάτων

-- Την αποψίλωση οργανισμών, όπως για παράδειγμα το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, που σήμερα με ελάχιστο προσωπικό και έδρα την Πάτρα καλείται να καλύψει ολόκληρη την Πελοπόννησο, την Ηπειρο και τα Ιόνια νησιά!

Στήριξη των ανέργων σημαίνει:

-- Να δοθεί επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

-- Να δοθεί επίδομα και σε όλους τους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που αναστέλλουν τη λειτουργία τους, στο ύψος του 80% του βασικού μισθού και έκτακτο επίδομα ενίσχυσής τους.

-- Σημαίνει να ανασταλεί η καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ.

-- Να καταργηθούν όλοι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και οι κατασχέσεις, κάθε είδους μέτρο αναγκαστικής είσπραξης, οι διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού.

Αυτά, λοιπόν, ποιος θα τα επιβάλει στην κυβέρνηση; Η γιαλαντζί αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ; Μια αντιπολίτευση που γίνεται, όπως είπαμε, με κριτήρια ίδια όπως αυτά που θέτει η κυβέρνηση και που υλοποίησε και ο ίδιος μέχρι πέρσι που ήταν αυτός κυβέρνηση;

Αυτά μπορεί να τα επιβάλει μόνο η οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση με το ΚΚΕ μπροστά. Η συσπείρωση στα σωματεία και τις Επιτροπές Αγώνα με το ΚΚΕ μπροστά. Αυτή η πίεση απέναντι στην κυβέρνηση, τη μεγάλη εργοδοσία πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη και να επιδρά καταλυτικά, δίπλα και μαζί με τις αυτονόητες παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή, στον δήμο, στην Περιφέρεια, παντού.

Στο στόχαστρο της ίδιας πολιτικής είναι και οι μικρές επιχειρήσεις, οι αυτοαπασχολούμενοι. Η κατάσταση στην Πάτρα είναι ενδεικτική:

-- Πάνω από 200 μικρές επιχειρήσεις (αυτοαπασχολούμενοι ή και αυτοαπασχολούμενοι με 1-2 εργαζόμενους) έκλεισαν ή έχουν καταθέσει αίτημα για κλείσιμο το τελευταίο τρίμηνο στην πόλη. Ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο.

-- Ο τζίρος στους αυτοαπασχολούμενους σημειώνει πτώση ακόμα και κατά 80%.

-- Η επιβάρυνση για τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης είναι ακόμα μεγαλύτερη, αν συνυπολογίσουμε πως μαζί με χρέη, δάνεια, φορολογία, τέλος επιτηδεύματος κ.λπ. είχαν ήδη κάνει έξοδα για την περίοδο του Καρναβαλιού, το οποίο λόγω των περιοριστικών μέτρων ακυρώθηκε. Δεν έχουν εισπράξει καμία αποζημίωση από το κράτος. Το ίδιο έγινε και πέρσι με το κανόνι της «Thomas Cook».

Την ίδια ώρα που εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κατευθύνονται σε ξενοδόχους, αεροπορικές εταιρείες, μεγάλα ταξιδιωτικά πρακτορεία, προσπερνώντας ακόμα και τους στοιχειώδεις κανόνες δημόσιας υγείας, οι αυτοαπασχολούμενοι είναι με τη μεζούρα στα καταστήματά τους μη χαθεί κανένας πόντος απόστασης και φάνε πρόστιμο. Σε συγχορδία, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ λένε μεγάλες κουβέντες για «να πέσει ζεστό χρήμα στην αγορά»! Πλειοδοτούν κιόλας, για το ποιος ρίχνει ή θέλει να ρίξει περισσότερα.

Το θέμα είναι, όμως, ποιανού είναι το ζεστό χρήμα και σε ποια αγορά θα πάει αυτό το ζεστό χρήμα. Το μόνο ζεστό χρήμα που έχουμε υπόψη μας, είναι αυτό που προκύπτει από το φορολογικό ξεζούμισμα του ελληνικού λαού που κρατάει χρόνια. Κι όταν μιλάμε για το ξεζούμισμα των επαγγελματιών, μιλάμε και για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία:

• Διατήρησε όλους τους μνημονιακούς νόμους (φορολογία από το πρώτο ευρώ, 100% προκαταβολή φόρου, τέλος επιτηδεύματος),
• ψήφισε τον νόμο Κατρούγκαλου,
• την απελευθέρωση των πλειστηριασμών για την 1η κατοικία, ενώ
• διατήρησε τα προνόμια των εφοπλιστών,
• μείωσε τη φορολογία στα κέρδη από μερίσματα και το φόρο των εταιρειών, δίνοντας την πάσα στη ΝΔ να μειώσει κι άλλο την ήδη πενιχρή φορολογία που πλήρωναν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί.

Ομως ακόμα και από τις επιδοτήσεις που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τη μερίδα του λέοντος θα την πάρουν τα μεγαλύτερα ψάρια. Το ίδιο ισχύει και με την επιδότηση της εργασίας.

Οφελος θα έχει αυτός που απασχολεί πολύ προσωπικό, ο οποίος και θα καρπώνεται το προϊόν της εργασίας του εργαζόμενου και δεν θα τον πληρώνει από την τσέπη του, αφού θα τον πληρώνει κατά 40% ο Ελληνας φορολογούμενος, άρα και ο αυτοαπασχολούμενος επαγγελματίας χωρίς προσωπικό, με 1-2 άτομα προσωπικό.

Τα μέτρα που ανακοινώνονται από την κυβέρνηση, αλλά και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Υιοθετούν τη σχεδόν οριζόντια λογική «όλοι είμαστε επιχειρηματίες» και κρύβουν το πιο βασικό:

Οτι όποια χρηματοδοτικά εργαλεία και αν προτείνουν, δεν μπορούν να ξεπεράσουν το γεγονός ότι οι τζίροι στα μικρά μαγαζιά είναι χαμηλοί. Λογικό κι επόμενο, αφού η πελατεία των μικρών επαγγελματιών είναι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι. Οπως είναι εξίσου λογικό ο εργαζόμενος να ψάξει τη χαμηλότερη τιμή γιατί δεν έχει για περισσότερα.

Τα μικρά μαγαζιά πρέπει να στηριχτούν από το κράτος με τα μέτρα ανακούφισης που προτείνει το ΚΚΕ. Οι μικροί επαγγελματίες πρέπει να οργανώσουν τη δράση τους, να δυναμώσουν τα σωματεία τους, να δώσουν αγωνιστική πνοή στους Εμπορικούς Συλλόγους σε κάθε γειτονιά. Για να δυναμώσει η Κοινωνική Συμμαχία όσων σήμερα πνίγονται από την πολιτική στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου.

Με αιτήματα για μέτρα μακροπρόθεσμου χαρακτήρα, όπως:

- Η άμεση επανένταξη των αυτοαπασχολούμενων στο αφορολόγητο, το οποίο προτείνουμε να είναι στα 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.

- Η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, της καταβολής του ΕΝΦΙΑ και της προκαταβολής φόρου, καταρχήν για τα έτη 2019 και 2020, στην προοπτική κατάργησής τους.

- Απαλλαγή των αυτοαπασχολούμενων από την καταβολή εισφορών ατομικής ασφάλισης για το διάστημα Φλεβάρη - Μάη, χωρίς απώλεια συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, με το κράτος να καλύπτει πλήρως τις ασφαλιστικές τους εισφορές, συνταξιοδοτικές και Υγείας.

- Αναστολή όλων των δανειακών υποχρεώσεων μέχρι τον Σεπτέμβρη για τους αυτοαπασχολούμενους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

- Αναστολή των ρυθμίσεων για οφειλές στη ΔΕΗ ή άλλους ιδιώτες πάροχους και προς άλλες πρώην ΔΕΚΟ μέχρι το Σεπτέμβρη.

- Αναστολή κάθε είδους μέτρων αναγκαστικής είσπραξης - κατασχέσεις, πλειστηριασμούς, δεσμεύσεις λογαριασμών - που βρίσκονται σε εξέλιξη ή έχουν δρομολογηθεί για χρέη μέχρι το τέλος του χρόνου.

- Χορήγηση επιδόματος ανεργίας σε όλους τους επαγγελματίες που έκλεισαν την επιχείρησή τους.

Αυτά τα αιτήματα μπορούν έως ένα βαθμό να ανακουφίσουν ουσιαστικά τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς επαγγελματίες. Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να χάνεται το «δάσος» των εξελίξεων. Γιατί η πανδημία και οι συνέπειές της τσαλάκωσαν για τα καλά τη μαγική εικόνα των ατομικών ευκαιριών, που μετατράπηκε εν μία νυκτί σε «ατομική ευθύνη» για την επιβίωση.

Οι δύο δρόμοι που ανοίγονται μπροστά στους αυτοαπασχολούμενους, όπως πολλές φορές έχει αποκαλύψει το ΚΚΕ, είναι πιο διακριτοί από ποτέ:

Τον ένα δρόμο, αυτόν του καπιταλισμού, της ελεύθερης αγοράς, τον ξέρουν πια οι αυτοαπασχολούμενοι και από την καλή και από την ανάποδη. Είναι ο δρόμος που τους έχει φέρει στη σημερινή κατάσταση.

Υπάρχει όμως και άλλος δρόμος. Είναι ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, της κοινωνικοποιημένης μεγάλης συγκεντρωμένης παραγωγής και κατανομής. Ο δρόμος που μέσω του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού και καταργώντας το καπιταλιστικό κέρδος, μπορεί να εξασφαλίσει σε όλους τους εργαζόμενους και στους αυτοαπασχολούμενους αυτά για τα οποία μοχθούν σήμερα καθημερινά και πέφτουν από το ένα αδιέξοδο στο άλλο:

Σταθερή δουλειά με ανθρώπινα ωράρια, χωρίς το βραχνά των καθημερινών υποχρεώσεων, των χρεών, δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδεία υψηλού επιπέδου, υποδομές σύγχρονες που να εξασφαλίζουν υψηλή ποιότητα ζωής, ελεύθερο χρόνο αλλά και τα μέσα για τη δημιουργική αξιοποίησή του.

Αντίστοιχα πιεστικά προβλήματα προκύπτουν και για τους φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους, που έχουν αδιάθετη παραγωγή, χαμηλές τιμές πώλησης, μείωση της παραγωγής λόγω αλλαγής στις κλιματικές συνθήκες. Και εδώ οι υποχρεώσεις «τρέχουν» και συσσωρεύονται, με τα μέτρα της κυβέρνησης επίσης να είναι ανεπαρκή.

Η περίοδος της πανδημίας έφερε στο προσκήνιο, έστω και με επώδυνο τρόπο, το δικαίωμα του λαού στην προστασία της υγείας του. Ολοι δώσαμε και δίνουμε μάχη για να προστατεύσουμε και να προστατευτούμε.

Μαζί δίνουμε και τη μάχη για να παρθούν μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας. Και πρέπει να είναι μάχη όχι μόνο για ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας, αλλά γιατί ούτως ή άλλως η κατάσταση στον δημόσιο τομέα Υγείας ήταν και είναι ακόμα τραγική.

Τα ξέρετε και τα ζείτε και εδώ στην Αχαΐα. Στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών στο Ρίο, το οποίο είναι νοσοκομείο αναφοράς για τον Covid-19, λειτουργούν 13 κλίνες ΜΕΘ, ενώ σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας θα έπρεπε το 15% των συνολικών κλινών του νοσοκομείου - 800 περίπου - να έχει 70 περίπου κλίνες ΜΕΘ και 20% κλίνες Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας, που σήμερα δεν λειτουργεί καμιά.

Και όλα αυτά, σημειωτέον, για τις πάγιες ανάγκες, προ Covid. Ολόκληρες κλινικές μετακινήθηκαν, ορισμένες τώρα επανέρχονται, ενώ ουσιαστικά ολόκληρο το ΕΣΥ, όχι μόνο το Νοσοκομείο του Ρίου, μετατράπηκε σε ΕΣΥ μόνο για μία νόσο. Αναβλήθηκαν περίπου 10.000 τακτικά ραντεβού, όπως επίσης ραντεβού ακτινοβολίας για ογκολογικούς ασθενείς. Διαχρονικό πρόβλημα στην περιοχή είναι και η έλλειψη ογκολογικού νοσοκομείου. Ενα ογκολογικό τμήμα ενός νοσοκομείου εξυπηρετεί ασθενείς από Ιόνια νησιά, Αιτωλοακαρνανία, Αχαΐα - Ηλεία.

Οι προσλήψεις που έγιναν αυτό το διάστημα είναι πολύ πίσω όχι μόνο από τις έκτακτες ανάγκες λόγω Covid, αλλά και από τις πάγιες - προ πανδημίας - ανάγκες. Προσλήφθηκαν περίπου 50 συμβασιούχοι νοσηλευτές με διετείς συμβάσεις, σε σύνολο κενών - με το προηγούμενο πετσοκομμένο οργανόγραμμα - 160 περίπου. Εγιναν λιγότερες από 10 προσλήψεις γιατρών με διετείς συμβάσεις εργασίας. Κάποιοι από αυτούς εργάζονταν ήδη στο νοσοκομείο ως ειδικευόμενοι. Καμία πρόβλεψη για το τι θα γίνει αν έχουμε νέο κύμα περιστατικών κορονοϊού.

Μέσα σε τρεις μήνες - χρονικό περιθώριο που έδωσε ο λαός στην κυβέρνηση της ΝΔ - θα μπορούσε να χτιστεί νέα πτέρυγα πάνω από το χώρο των τακτικών ιατρείων στο Νοσοκομείο του Ρίου! ΔΕΝ το έκαναν! Είχαν προλάβει όμως πριν τον κορονοϊό να κάνουν άλλα, τόσο οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τη διακυβέρνηση των οποίων έκλεισαν το Νοσημάτων Θώρακος, καθώς και το 409, πρώην Στρατιωτικό Νοσοκομείο Πάτρας! Είχαν προλάβει επίσης διαχρονικά να ταΐσουν την «ιερή αγελάδα» του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, που μέσα στην πανδημία αποδείχθηκε πόσο άχρηστος είναι, υπονομεύοντας και συνολικά τη δημόσια υγεία, όπως και την υγεία και την προστασία όσων εργάζονται ή νοσηλεύονται σε κλίνες του ιδιωτικού τομέα.

Η καταγραφή της πραγματικότητας πάντα χρειάζεται, για να βλέπουμε όλο το «γήπεδο». Για να συνειδητοποιείται πως την ίδια στιγμή που ο εργαζόμενος άνθρωπος έχει καταφέρει διαρκώς να χαρτογραφεί άγνωστα μέχρι χτες σημεία της επιστήμης, της τεχνολογίας, διευρύνοντας τις δυνατότητες για ένα ανώτερο επίπεδο ζωής και δικαιωμάτων, αυτό δεν συμβαίνει, γιατί προτεραιότητα στο σημερινό σύστημα πάντα θα έχουν τα κέρδη των λίγων και όχι οι σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες.

Αυτό το άδικο σύστημα, τώρα στα βαθιά του γεράματα, γίνεται πιο επιθετικό και επικίνδυνο. Δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Βέβαια, η άλλη όψη της φτώχειας, της αναδουλειάς και της ανεργίας είναι οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι.

Εδώ στον Αραξο, για παράδειγμα, όπως έχουμε επανειλημμένα καταγγείλει, χωρίς να διαψεύδεται, γίνονται εργασίες αποθήκευσης ειδικών όπλων - ανάμεσά τους και πυρηνικών - των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ.

Αντίστοιχα, στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ανδραβίδας φιλοξενείται από το 2014 η πολυεθνική άσκηση «Ηνίοχος», όπου συνεκπαιδεύονται σε σενάρια βομβαρδισμών ελληνικά, αμερικανικά και ισραηλινά αεροσκάφη.

Αυτό είναι το μερτικό που πληρώνει η περιοχή σας σε αυτό που λέμε εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Οι βάσεις και οι υποδομές, όπως κατευθείαν εντάσσονται στον σχεδιασμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, έτσι κατευθείαν εντάσσονται και στο στόχαστρο των αντιπάλων τους. Αυτό άλλωστε το έχουν πει αξιωματούχοι του Ιράν και της Ρωσίας. Η εμπλοκή όμως στα ιμπεριαλιστικά σχέδια σημαίνει και άλλα.

Είναι και ο ομολογημένος στόχος ότι η Ελλάδα από κοινού με τις ΗΠΑ θέλουν να διατηρήσουν την Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο, τραβώντας την από την κακόβουλη - έτσι τη λένε - επιρροή της Ρωσίας.

Μέσα σ' αυτόν τον «μύλο» των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, της οικονομικής και πολιτικο-στρατιωτικής αναμέτρησης μεγάλων και ξένων προς τους λαούς συμφερόντων, έχουν χωθεί και οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, και οι κυβερνήσεις που τις υπηρετούν στις δυο χώρες.

Ο δικός τους στόχος είναι να αναβαθμίσουν τη θέση και τα κέρδη του κεφαλαίου. Ανταγωνίζονται για το ποια χώρα θα γίνει «κόμβος» Ενέργειας. Αν θα περάσουν από εδώ ή από εκεί οι αγωγοί Ενέργειας. Αν θα κερδίσουν απ' αυτό οι καπιταλιστές της μίας ή της άλλης πλευράς. Αυτό είχε «πυξίδα» η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο «άστρο» έχει οδηγό και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Κανένα όφελος δεν έχουν οι λαοί, ούτε της Ελλάδας ούτε της Τουρκίας ούτε κάποιας άλλης χώρας, τόσο από τις συναλλαγές όσο και από τις συγκρούσεις των αστικών τάξεων.

Αντίθετα, κινδυνεύουν τόσο από «θερμά επεισόδια» ή τις πιο γενικευμένες συγκρούσεις, που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, όσο και από τις συμφωνίες άνευ αρχών, που γίνονται στο σκοτάδι, με την καθοδήγηση και τις προτροπές των «ισχυρών συμμάχων» και τη «σημαία» της «συνεκμετάλλευσης».

Μονάχα που δεν μιλάνε για το κοινό όφελος των δύο λαών, όπως επιχειρείται να περάσει στο μυαλό των εργαζομένων και της νεολαίας, όταν λένε τη λέξη «συνεκμετάλλευση».

Μιλάμε για συμφωνίες που θα «βάλουν χέρι» στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ώστε να στρωθεί ο δρόμος στις μεγάλες εταιρίες να αρπάξουν τον πλούτο της περιοχής στις τσέπες τους.

Τέτοιες συμφωνίες δεν εξασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά ναρκοθετούν το μέλλον των λαών, τη ζωή τους, το περιβάλλον, που στις συνθήκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης καταστρέφεται.

Η θέση του ΚΚΕ είναι πως οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, μαζί με όλους τους άλλους γειτονικούς λαούς, πρέπει να δυναμώσουν και να συντονίσουν την κοινή τους πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές, στις συμμαχίες τους. Να μετατρέψουν σε παρελθόν τις αιτίες που προκαλούν τους πολέμους.

Εχει μεγάλη σημασία να δυναμώσει η πάλη για να φύγουν οι βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από τη χώρα. Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην αλλαγή συνόρων, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο σύστημα που σε καιρό ειρήνης θερίζει με φτώχεια και ανεργία τις ζωές των πολλών και στον πόλεμο καταστρέφει λαούς και χώρες, με κοινό παρονομαστή να θησαυρίζουν οι λίγοι.

Αυτόν τον δρόμο τον ανοίγουμε κάθε μέρα με τις θέσεις μας, τη δράση του Κόμματος. Αποκαλύπτοντας, παλεύοντας, συζητώντας για να πείσουμε κι άλλους να μοιραστούμε τον ίδιο αγώνα και τον ίδιο δύσκολο, αλλά μόνο ελπιδοφόρο δρόμο: Την πάλη για μία άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που στο επίκεντρό της θα έχει την εξασφάλιση πραγματικής λαϊκής ευημερίας.

Τώρα χρειάζεται όλο και περισσότεροι να κάνουν δικό τους σύνθημα το σύνθημα της σημερινής μας εκδήλωσης: «Οι εργαζόμενοι, οι βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες της Αχαΐας πλήρωσαν πολλά. Μένουμε δυνατοί, οργανώνουμε την πάλη μας για να μην πληρώσουμε πάλι την κρίση τους».

Ο αγώνας έχει ξεκινήσει. Το ΚΚΕ είναι, όπως πάντα, στην πρώτη γραμμή. Πιο έμπειρο, έτοιμο και μαχητικό.