Είναι να απορεί κανείς πώς γίνεται να απεχθάνονται τόσο πολύ την κρατική ευθύνη για τη διαχείριση της πανδημίας όσοι κατά τ' άλλα χειροκροτούν κράτος και κυβέρνηση που δείχνουν τέτοια «υπευθυνότητα» ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Για παράδειγμα, χτες, η «Καθημερινή» σε ένα ακόμα άρθρο αποθέωσης της «ατομικής ευθύνης», καταλόγιζε μέχρι και «ολοκληρωτισμό» σε όποιον κάνει κριτική σ' αυτήν την καραμέλα της κυβέρνησης. Εφερνε μάλιστα ως παράδειγμα τα «καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού», όπου, όπως ισχυρίζεται, η «ατομική ευθύνη θεωρούνταν αντιδημοκρατική»! Επικαλούνταν όμως και τη «συλλογική ευθύνη» των ναζί, επιβεβαιώνοντας ότι παντού χωράει ολίγη από τη θεωρία των «δύο άκρων». Προσθέτει όμως η εφημερίδα: «Αν βγάλεις από τη μέση την ατομική ευθύνη, η κοινωνία μετατρέπεται σε μια κουρελού από ομάδες συμφερόντων και δικαιωμάτων (...) Τόσα χρόνια το δουλεύουμε το πράγμα (...) Και πτωχεύσαμε και κορονοϊό πάθαμε». Το δηλητηριώδες συμπέρασμα είναι λοιπόν ότι τόσο η οικονομική κρίση όσο και η πανδημία είναι αποτέλεσμα της «ανεύθυνης στάσης» του λαού... Και για να μη γίνουμε «κουρελού», αντί οι εργαζόμενοι να οργανώνονται και να απαιτούν από την κυβέρνηση μέτρα προστασίας, πρέπει να γίνουν πιο ...«υπεύθυνοι», δηλαδή να περιορίζονται στην εφαρμογή μέτρων αυτοπροστασίας, την ώρα που κι αυτά υπονομεύονται στην πράξη από την κρατική πολιτική. Η πιο βασική επιδίωξη όσων επικαλούνται με τέτοια επιμονή την «ατομική ευθύνη» είναι να κρύψουν την επιλεκτική «ανευθυνότητα» του κράτους και της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Και γι' αυτό είναι ικανοί να επιστρατεύσουν κάθε απίθανο επιχείρημα. Ομως, η πραγματικότητα δεν αναποδογυρίζεται...