Οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων κάνουν κακό και στις τιμές. Εκτός των άλλων δεινών, πυροδοτούν και τον πληθωρισμό, κάτι που καταγράφεται και στα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Εκεί καταλήγει αναγκαστικά η προσπάθεια της κυβέρνησης να τις κάνει κερδοφόρες και άρα ελκυστικές στους ιδιώτες αγοραστές. Και οι συνήθεις τρόποι να γίνει μια επιχείρηση κερδοφόρα είναι είτε να αυξήσει τα τιμολόγια, είτε να προχωρήσει σε δραστικές περικοπές δαπανών, είτε και τα δυο μαζί.

Από τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ προκύπτει ότι στο σύνολό τους - εκτός από μια μόνο περίπτωση - οι δημόσιες επιχειρήσεις, οι οποίες είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί μερικά, είτε βρίσκονται στη λίστα... αναμονής για να ιδιωτικοποιηθούν, προχώρησαν κατά το 2001 σε σημαντικές αυξήσεις των τιμολογίων τους, επιβαρύνοντας έτσι και την τσέπη των καταναλωτών-χρηστών των υπηρεσιών αλλά και τον πληθωρισμό.

Ετσι, το 2001 το τιμολόγιο της ΕΥΔΑΠ αυξήθηκε μεσοσταθμικά 6,8%, της ΔΕΗ 4,1%, της ΔΕΠΑ (φυσικό αέριο) 7,3%, των αστικών συγκοινωνιών 9,6%, τα εισιτήρια των υπεραστικών τρένων 9,1%, των αεροπλάνων 9,2%, ενώ τα ταχυδρομικά τέλη αυξήθηκαν κατά 15,5%! Αντίθετα, τα τηλεφωνικά τέλη εμφανίζονται μειωμένα κατά 1,2% και, τέλος, η εισφορά προς το ραδιόφωνο και την τηλεόραση παρέμεινε αμετάβλητη στα επίπεδα του 2000. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει εμφανώς το συμπέρασμα ότι η κερδοσκοπία ως πολιτική επιλογή δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των ιδιωτών επιχειρηματιών αλλά και της κυβέρνησης. Επιχειρηματίες και κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που πυροδοτούν και πάλι τον πληθωρισμό.

Αξίζει να σημειώσουμε δύο πράγματα και για τα τιμολόγια του ΟΤΕ, η διοίκηση του οποίου εμφανίζεται να ακολουθεί αντιπληθωριστική πολιτική. Η μείωση των τιμολογίων κατά 1,2% ως προς τα αντίστοιχα επίπεδα τιμών του 2000, αφορά στις μεσοσταθμικές μεταβολές. Πολύ απλά, ο ΟΤΕ, ακολουθώντας τη λογική των ιδιωτικών επιχειρήσεων πλέον, εφαρμόζει φιλομονοπωλιακή τιμολογιακή πολιτική. Μειώνει τα τιμολόγια των διεθνών και των υπεραστικών κλήσεων, στις οποίες προσφεύγουν συνήθως οι επιχειρήσεις στα πλαίσια των εμπορικών τους συναλλαγών και άτομα υψηλών εισοδημάτων, και έχει εκτινάξει στα ύψη την τιμή της αστικής μονάδας. Η πολιτική αυτή μειώνει από τη μια πλευρά τις επιβαρύνσεις των επιχειρήσεων για τηλεφωνικά τέλη, όπου όντως έχουν σημειωθεί σημαντικές μειώσεις τα τελευταία χρόνια, ενώ από την άλλη διογκώνει σε μεγάλο βαθμό τις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας για τηλεφωνικά τέλη.