Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Η πρώτη αίσθηση που είχα όταν διάβασα το 1ο κείμενο είναι ότι οι απαιτήσεις από την καθοδηγητική δουλειά μεγαλώνουν και ότι παρά το γεγονός πως σε γενικές γραμμές οι Θέσεις θέτουν πλευρές που μας απασχολούσαν όλα τα τελευταία χρόνια, δίνοντάς τα όλα μαζί συνθέτουν μία οπτική ολοκληρωμένη για το πώς πρέπει - ξεκινώντας από την ίδια την ΚΕ - τα Οργανα να καθοδηγήσουμε όλο το Κόμμα, προκειμένου να τα καταφέρουμε το επόμενο διάστημα.

Πιστεύω ότι έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε για να συνειδητοποιούνται η περίοδος που βρισκόμαστε, η υποχώρηση του εργατικού κινήματος, οι μεγαλύτερες δυσκολίες για καταστάλαγμα αποτελεσμάτων. Οχι ως μία εγκυκλοπαιδική, τυπική συζήτηση, αλλά επί της ουσίας, γιατί πολλές φορές συγκρίνουμε με το παρελθόν και αυτό δεν βοηθάει. Για παράδειγμα, συζητώντας για τις μαθητικές κινητοποιήσεις στο Κόμμα ακούστηκε από ορισμένους συντρόφους ότι π.χ. το 2003 κατέβαιναν δεκάδες χιλιάδες στο δρόμο, τώρα όχι. Μια συζήτηση που δεν είναι γόνιμη αν συγκρίνει τη δουλειά μας και τα αποτελέσματά της, με το παρελθόν και δεν παίρνει υπόψη της την κατάσταση. Αντίστοιχα, σύντροφοι που έδωσαν πιο στα γεμάτα τη μάχη και πήραν πιο καλά μέρος στη διαπάλη συνειδητοποιούσαν ότι δεν μπορεί να υπάρχει σύγκριση.

Ταυτόχρονα, η συζήτηση για τα χαρακτηριστικά της περιόδου που διανύουμε είναι αναγκαίο να διέπεται και να καλλιεργεί ένα πνεύμα μαχητικής αντιμετώπισης, να καθοδηγούμε με ένα πνεύμα ασυμβίβαστο με τις δυσκολίες, όπως αναφέρεται στη θέση 13. Αυτό απαιτεί γνώση, καλή επεξεργασία, τόλμη για κατάλληλες πρωτοβουλίες, σπάσιμο της ρουτίνας και του καθιερωμένου. Αν μπορούσα να του δώσω ένα χαρακτηρισμό θα έλεγα ένα πιο δημιουργικό πνεύμα στην καθοδηγητική δουλειά.

Οι Θέσεις αναδεικνύουν ως κομβικό ρόλο το ρόλο του Γραμματέα. Συμφωνώ, ιδιαίτερα από τη σκοπιά ότι δίνει τον τόνο στον προσανατολισμό ενός Οργάνου, θέτει προτεραιότητες στη βάση των αποφάσεων. Πιστεύω όμως ότι οι αρετές που περιγράφονται και πιστώνονται ως αναγκαίες σε αυτήν τη χρέωση είναι ζητούμενο για όλα τα στελέχη και πρέπει να δούμε και υπό αυτό το πρίσμα τη δουλειά μας κοιτώντας ο καθένας μας και τον Γραμματέα που τον καθοδηγεί, αλλά και τον Γραμματέα που καθοδηγεί, ιδιαίτερα συζητώντας στο επίπεδο Επιτροπών Περιοχών. Κρίσιμο ζήτημα εδώ είναι να λειτουργεί με ευθύνη όλων των στελεχών ο καταμερισμός όχι μόνο της καθοδήγησης Οργανώσεων, αλλά να διαμορφωθούν και να διατεθούν στελέχη που στο επίπεδο των Οργάνων θα αναλάβουν τις επιτροπές, θα διαμορφωθούν δηλαδή κατάλληλα επιτελεία. Στην ΚΟ Αττικής έχουμε κάνει ορισμένα βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση, ακόμα όμως έχουμε να λύσουμε πολλά. Με αποφασιστικότητα στην επόμενη Επιτροπή Περιοχής να πάρουμε υπόψη μας τη διάθεση στελεχών που θα καλύψουν όλες τις σχετικές ανάγκες.

Το θέμα, κατά τη γνώμη μου, είναι πιο καλά να ψάξουμε, να δούμε, να δοκιμάσουμε πώς τα Οργανα θα βελτιώσουμε τον τρόπο που συζητάμε, ιδιαίτερα στο επίπεδο του ΤΓ, ορισμένες φορές και παραπάνω, στα Γραφεία Περιοχής, αλλά και πώς κατανοείται αυτό παρακάτω. Γιατί δεν είναι εύκολο. Είναι βαθιά χωνεμένο στην κομματική συνείδηση και συνήθεια ένας τρόπος ότι στη συνεδρίαση του Τομεακού Οργάνου βάζουμε κατευθύνσεις και στην επόμενη βλέπουμε λίγες νέες κατευθύνσεις και ελέγχουμε τις προηγούμενες. Με αποφασιστικότητα πρέπει το επόμενο διάστημα να δούμε τα Οργανα να συζητάνε πολυθεματικά, πολύπλευρα, να εισηγούνται με βάση τον καταμερισμό οι αντίστοιχοι σύντροφοι κ.λπ. Ομως, να μην πιστεύουμε ότι ο προηγούμενος τρόπος δουλειάς θα ξεπεραστεί εύκολα. Η μέχρι τώρα πείρα δείχνει ότι π.χ. δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιηθεί πολλές φορές ποια είναι η ευθύνη του υπεύθυνου από το ΤΓ για τη δουλειά στις γυναίκες, στην Παιδεία, πιο ειδικά όταν πλευρές αυτής της δουλειάς, όπως είναι φυσικό, δεν ελέγχονται σε κάθε συνεδρίαση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές ακόμα και να συζητάμε - ας πούμε και με καλές εισηγήσεις - σε ένα Οργανο μία θεματολογία, να βλέπουμε πιο ιδιαίτερες κατευθύνσεις και στη συνέχεια η ευθύνη για την πορεία αυτών των κατευθύνσεων να διαχέεται ανάμεσα στους υπεύθυνους, στους Γραμματείς, στα οργανωτικά στελέχη ενός Οργάνου. Είναι χαρακτηριστική η συζήτηση που γίνεται συχνά ακόμα και για αυτές τις χρεώσεις που πιο καλά έχουμε λύσει τον καταμερισμό τους π.χ οικονομικά, ιδεολογικοί κ.λπ.

Αρα χρειάζεται με κρίσιμο κρίκο φυσικά τον Γραμματέα να ανεβαίνει η ευθύνη για τη συλλογικότητα, την ενιαία αντίληψη για τη σημασία και τις ιεραρχήσεις κάθε δουλειάς, και αυτή η ευθύνη να αποδίδεται από τους ίδιους τους Γραμματείς απέναντι στα στελέχη που χρεώνονται μέτωπα και πιο ειδικές πλευρές της δουλειάς μας στα Οργανα. Να γενικευτούν μορφές και μέθοδοι καθοδήγησης, όπως αχτίφ, ομάδες δουλειάς, ενημέρωση με ειδικά σημειώματα, αρθρογραφία κ.ά.

Στις Θέσεις κατά τη γνώμη μου πιο ολοκληρωμένα και ουσιαστικά τίθενται τα ζητήματα κομματικής οικοδόμησης, διάταξης δυνάμεων στην κατεύθυνση του ενιαίου κοινωνικοταξικού προσανατολισμού που αφορά τόσο τις κλαδικές Οργανώσεις όσο και τις εδαφικές. Σωστά νομίζω επισημαίνονται προβλήματα και κίνδυνοι που υπάρχουν τόσο όταν το βλέμμα της ΚΟΒ περιορίζεται και στενεύει όσο και όταν χάνεται σε μία γενική δουλειά χωρίς επικέντρωση. Τέτοια ζητήματα διάταξης, αλλά και επικέντρωσης χρειάζεται να δούμε στην ΤΟ Εκπαιδευτικών, παίρνοντας υπόψη μας ότι κρατώντας τη γενική κλαδική δουλειά που κάνουμε χρειάζεται να επικεντρώσουμε και να ιεραρχήσουμε σε δήμους, σε σχολικά συγκροτήματα, σε σωματεία. Επίσης χρειάζεται να εξειδικεύεται η δουλειά μας με βάση και τη βαθμίδα Εκπαίδευσης, αν συμφωνήσουμε πως η δουλειά στο περιεχόμενο της Εκπαίδευσης, του μαθήματος και η παρέμβαση στα παιδιά είναι ο κρίκος που μπορεί να τραβήξει προς τα πάνω το σύνολο της παρέμβασής μας. Από αυτήν τη σκοπιά ειδικά για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση νομίζω ότι πρέπει από κοινού Κόμμα και ΚΝΕ να δούμε ιεραρχήσεις, ακόμα και ένα πιο συγκεκριμένο κοινό σχέδιο, π.χ. ΕΠΑΛ.

Αντίστοιχα ζητήματα διάταξης πρέπει να δούμε στην ΚΟ Αττικής και για την Ιδιωτική Εκπαίδευση καθώς ο αριθμός των συντρόφων που δουλεύουν σε φροντιστήρια μεγαλώνει. Και εδώ θέλει να δούμε πού ιεραρχούμε, πώς διατάσσουμε τις δυνάμεις μας έτσι ώστε σύντροφοι που δουλεύουν σε μεγάλα φροντιστήρια να είναι στην Οργάνωση εκπαιδευτικών ενώ άλλοι σύντροφοι θα μπορούσαν στο έδαφος να συμβάλουν αποφασιστικά στην παρέμβαση στους χώρους της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, επιδιώκοντας επαφή και με τους μαθητές. Σε κάθε περίπτωση, αυτό σημαίνει ευθύνη και από το έδαφος γι' αυτήν τη δουλειά, αλλά και ανέβασμα της επιτελικότητας για την παρακολούθηση από μεριάς της Επιτροπής Περιοχής και της ΤΟ Εκπαιδευτικών.