Ενα μεγάλο αντιδραστικό βήμα προς την κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών και τον ασφυκτικό έλεγχο των εκπαιδευτικών, για την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου σε ό,τι αφορά την Εκπαίδευση, γίνεται με το νομοσχέδιο που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση για την «αυτονομία» των σχολικών μονάδων, παρουσιάστηκε χτες στο υπουργικό συμβούλιο και τίθεται την επόμενη βδομάδα σε δημόσια διαβούλευση, κατά την πάγια πλέον τακτική τα σχετικά νομοσχέδια να προωθούνται για ψήφιση κατακαλόκαιρο, ώστε να περιοριστούν οι αντιδράσεις.

Σύμφωνα με όσα έχουν ανακοινωθεί, το νομοσχέδιο θα κινείται σε τέσσερις άξονες: Μεγαλύτερη αυτονομία της σχολικής μονάδας, «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών, δομές της Εκπαίδευσης και Εκκλησιαστική Εκπαίδευση.

Αποκαλυπτικός για τους στόχους, ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος χτες στο νομοσχέδιο κατά την εισήγησή του στο υπουργικό συμβούλιο, υποστήριξε πως «έχει έρθει η ώρα να απεγκλωβιστεί από το υπουργείο» η Εκπαίδευση!

Παράλληλα, προσπαθώντας να κάνει το μαύρο άσπρο για τις δραματικές συνέπειες που θα έχει το νομοσχέδιο, καθώς η «αυτονομία» του σχολείου - από τους βασικούς στόχους του ΟΟΣΑ και της ΕΕ - συνεπάγεται ολοένα και μεγαλύτερη απαλλαγή του κράτους από τις υποχρεώσεις του στη χρηματοδότηση, στη στελέχωση, στην επιμόρφωση και σε άλλες λειτουργίες του σχολείου, φέρνοντας ακόμα μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση των σχολείων, με τραγικά αποτελέσματα για τη μόρφωση και εκτίναξη των ταξικών φραγμών, ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι «στο εξής, λοιπόν, οι σχολικές μονάδες αυτονομούνται στις τάξεις και αυτό το θεωρώ εξαιρετικά σημαντική τομή. Θα υπάρχει ανοιχτή επιλογή βιβλίων και εναλλακτικές μέθοδοι εξέτασης, ώστε να καταργηθεί η αποστήθιση και να καλλιεργηθεί η κριτική σκέψη αλλά και η συνεργασία μεταξύ των μαθητών».

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση στις σχετικές ανακοινώσεις της σημειώνει πως τάχα «η ποιότητα των εκπαιδευτικών συστημάτων τείνει να είναι άμεσα συναρτώμενη με τον βαθμό αποκέντρωσής τους, ελευθερίας και αυτονομίας των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων, τομέα στον οποίο η χώρα μας υστερεί σημαντικά σε σχέση με άλλες χώρες», επικαλούμενη τις «διεθνείς πρακτικές» υλοποίησης στρατηγικών επιλογών και αστικών μεταρρυθμίσεων, που στο όνομα της «αυτονομίας» - για τη μεγαλύτερη σύνδεση με τις εφήμερες ανάγκες του κεφαλαίου - έχουν να επιδείξουν κραυγαλέες ανισότητες μεταξύ σχολείων και μαθητών, σχολεία που καλούνται να αναζητούν και να διαχειρίζονται πόρους και προσωπικό, και ραγδαία μορφωτική υποβάθμιση.

Στον ίδιο άξονα εντάσσονται η ενίσχυση του ρόλου του διευθυντή αλλά και η εισαγωγή του πολλαπλού βιβλίου, που οδηγεί στη διαφοροποίηση του περιεχομένου του σχολείου αντί για σύγχρονα, ενιαία και παιδαγωγικά τεκμηριωμένα προγράμματα σπουδών.

Την υλοποίηση αυτής της αντιδραστικής πολιτικής με ακόμα πιο ασφυκτικό έλεγχο - επί της ουσίας ανοίγοντας τον δρόμο και για απολύσεις, σύμφωνα και με τα όσα προβλέπει ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας για όσους χαρακτηρίζονται «μη επαρκείς» με βάση τα αντιπαιδαγωγικά αυτά κριτήρια - αφορά και το κομμάτι της «αξιολόγησης» των εκπαιδευτικών. Αυτό σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση για την υποτιθέμενη «ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και διαρκή βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και του σχολείου».

Με την «αξιολόγηση» σχετίζεται και ο άξονας που αφορά τις αλλαγές στις δομές Εκπαίδευσης. Ως στόχος εμφανίζονται «η ίδρυση θέσεων στελεχών με αμιγώς παιδαγωγικό χαρακτήρα, ο εξορθολογισμός της διαδικασίας επιλογής στελεχών και η ουσιαστική συμβολή των στελεχών αυτών τόσο στην επιμόρφωση όσο και στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών». Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με την ενημέρωση προς τις Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, μεταξύ άλλων δημιουργείται ο θεσμός του περιφερειακού επόπτη Ποιότητας και του επόπτη Ποιότητας σε επίπεδο Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, με ρόλο που σχετίζεται με την προώθηση των διαδικασιών «αξιολόγησης».