«Υπεράσπιση του κράτους πρόνοιας. Αύξηση των δαπανών για την Υγεία. Νέο σύγχρονο ιατρικό μισθολόγιο, ισότιμο των ευρωπαϊκών. Αύξηση του ποσού των εφημεριών. ΟΧΙ στη διάλυση του ΕΣΥ. Ενιαίος Φορέας Υγείας. Ενιαίο ΕΣΥ». Είναι μερικά από τα αιτήματα της 48ωρης απεργίας, που εξάγγειλε πρόσφατα και πραγματοποιεί σήμερα και αύριο η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ). Μια απεργία, η οποία - απ' όσα ξέρουμε - προκηρύχτηκε ξαφνικά και χωρίς καμιά ουσιαστική προετοιμασία, ενώ μοιάζει έντονα με «τουφεκιά στον αέρα», καθώς είναι ανύπαρκτος ο όποιος γενικότερος αγωνιστικός προγραμματισμός της ΟΕΝΓΕ.

Τα παραπάνω όμως είναι τα λιγότερα. Τι αξία έχουν τα παραπάνω, γενικόλογα αιτήματα υπεράσπισης του σημερινού ΕΣΥ, όταν η ΟΕΝΓΕ δε λέει τίποτε για τα συγκεκριμένα και αλλεπάλληλα μέτρα υποβάθμισης του δημόσιου χαρακτήρα του συστήματος Υγείας και εμπορευματοποίησής του, που παίρνει καθημερινά η κυβέρνηση; Οταν, για παράδειγμα, δε λέει τίποτε για τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία στα δημόσια νοσοκομεία ή την ολόπλευρη εισαγωγή και εφαρμογή των λεγομένων ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, κλπ., κλπ.;

Η ανάγκη, βέβαια, της αγωνιστικής συσπείρωσης και αντίστασης των υγειονομικών στην κυβερνητική πολιτική υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας είναι περισσότερο και από επιτακτική. Αλλά δε νομίζουμε, πως ικανοποιείται η ανάγκη αυτή με τέτοιες τακτικές.