Και αυτό όχι γιατί υπάρχει άλλη επιλογή πέραν αυτής του διαλόγου για την ειρηνική επίλυση των διεθνών και διμερών προβλημάτων. Δεν πρόκειται όμως περί αυτού. Αντίθετα, οι διευθετήσεις που θα προκύψουν, αν υπάρξει συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ή το νέο σκηνικό στο οποίο θα διολισθήσουν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, αποσκοπούν στην καλύτερη λειτουργία του ιμπεριαλιστικού συστήματος διεθνών σχέσεων, στην πιο αποτελεσματική εξυπηρέτηση των σχεδίων της «νέας τάξης πραγμάτων».

Με το «καλημέρα» αυτού του διαλόγου, εγκαταλείπονται αυτόματα πάγιες ελληνικές θέσεις, που αποτελούσαν μια έσχατη γραμμή άμυνας απέναντι στις τουρκικές διεκδικήσεις. Ετσι, ανατράπηκε η θέση ότι η ελληνική πλευρά αναγνωρίζει αποκλειστικά και μόνο το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο ως αντικείμενο προς διευθέτηση και μένει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μπει στο τραπέζι οποιαδήποτε τουρκική απαίτηση. Εξάλλου, ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι μπορεί να πάει στη Χάγη ακόμα και το θέμα των Ιμίων, δηλαδή ακόμα και εδαφικές διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Η εν γένει στάση και συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία και θα διαχειριστεί εκ μέρους της ελληνικής πλευράς το διάλογο, δεν προδιαθέτει για κάτι θετικό. Είναι δεδομένη η στάση της και ο ρόλος που διεκδικεί στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Βάζει ως πρώτη προτεραιότητα την ανάληψη ενός συμπληρωματικού ρόλου σ' αυτούς για λογαριασμό της άρχουσας τάξης και εδώ υποτάσσει όλα τα άλλα.

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου μπορεί να καταλήξει ο διάλογος, δεν είναι ούτε αντικειμενικό ούτε κανένα ουδέτερο όργανο του διεθνούς δικαίου, αλλά οι αποφάσεις του υπαγορεύονται από τον διεθνή και υπέρ του ιμπεριαλισμού συσχετισμό δύναμης.