Ερωτήματα προς τον υπουργό Εθνικής Αμυνας θέτουν με Ερώτηση, που κατέθεσαν στη Βουλή, οι βουλευτές του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκος και Λιάνα Κανέλλη, που αφορά στην τύχη των δύο πολεμικών βιομηχανιών ΕΒΟ και ΠΥΡΚΑΛ, των οποίων μεθοδεύεται η μερική ή συνολική ιδιωτικοποίησή τους μέσω της διαδικασίας ενοποίησής τους.

«Η προσαρμογή, τονίζεται στην Ερώτηση, των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μαζί και της πολεμικής βιομηχανίας στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και στις απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών προχωρά με πολύ άσχημες συνέπειες για τα συμφέροντα των ίδιων των εργαζομένων όσο και της χώρας.

Η πολεμική βιομηχανία προσαρμόζεται για να υπηρετεί τα νέα ΝΑΤΟικά σχέδια και για να αποτελέσει πεδίο μεγάλης και με προοπτική κερδοφορίας για το ιδιωτικό, ντόπιο και ξένο, κεφάλαιο.

Στα πλαίσια των γενικότερων αυτών επιλογών εντάσσεται η απόφαση για την ενοποίηση ΕΒΟ- ΠΥΡΚΑΛ και οι εξελίξεις που συντελούνται τα τελευταία χρόνια στις παραγωγικές αυτές μονάδες.

Ως Κόμμα επανειλημμένα έχουμε καταγγείλει ότι απόφαση της κυβέρνησης είναι η ιδιωτικοποίηση του νέου σχήματος μερικώς ή συνολικώς.

Το στάδιο προετοιμασίας ενοποίησης των μονάδων ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ περιλαμβάνει:

- Την απαλλαγή των δύο εταιριών από "περιττά" περιουσιακά στοιχεία (π.χ. ΠΥΡΚΑΛ Λαυρίου που ήδη βρίσκεται στο τελικό στάδιο πώλησης, ΕΒΟ Μάντρας, εργοστάσιο Κύμης, Ραουλάδικο ΠΥΡΚΑΛ κλπ.).

- Τη δραστική συρρίκνωση των θέσεων εργασίας και την αλλαγή της σύνθεσης του προσωπικού (περισσότεροι συμβασιούχοι, ούτως ώστε το νέο σχήμα να μην ξεπερνά τους 1.600 εργαζόμενους).

- Την απαλλαγή των εταιριών και κυρίως του νέου σχήματος από τα όποια "κοινωνικά χαρακτηριστικά" στη λειτουργία τους (μονιμότητα στην εργασία, συμβόλαια Εθνικής Ασφαλιστικής, καντίνες-εστιατόριο, παιδικός σταθμός κλπ.) καθώς και άλλων δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας».

Στην Ερώτηση επισημαίνεται ότι «οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους ανησυχούν σοβαρά από την κατάσταση στα εργοστάσια και την κατεύθυνση των εξελίξεων».

Και οι βουλευτές του ΚΚΕ ερωτούν τον υπουργό Εθνικής Αμυνας:

• Η νέα εταιρία θα είναι 100% στο δημόσιο, όπως ζητούν οι εργαζόμενοι και όπως επιβάλλεται για μια πολεμική βιομηχανία;
• Η νέα μονάδα θα αποτελείται από το σύνολο των πολεμικών και εμπορικών δραστηριοτήτων που υπήρχαν και υπάρχουν σήμερα στις εταιρίες;
• Τα εργοστάσια αυτά θα εξακολουθήσουν να δουλεύουν με τζίρο της τάξης των 30 δισ. (και οι δύο ετησίως) και πολύ περισσότερο το τυχόν νέο σχήμα, με μειωμένη αξιοποίηση του έμψυχου και άψυχου δυναμικού, όπως συμβαίνει σήμερα σε περίοδο που ο λαός μας στερείται πολλών τρισεκατομμυρίων για όπλα και πυρομαχικά, ή θα εξασφαλιστούν νέες σύγχρονες κερδοφόρες και επαρκείς δραστηριότητες;
• Οι θέσεις εργασίας θα κατοχυρωθούν, θα υπάρχει δέσμευση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, δέσμευση σεβασμού από σήμερα κιόλας στις καταχτήσεις και στα δικαιώματα των εργαζομένων;
• Θα εξασφαλιστούν και πώς τα απαραίτητα κονδύλια για την υλοποίηση των προγραμμάτων παραγωγής, την έρευνα και ανάπτυξη, τις νέες επενδύσεις;
• Θα ενημερωθούν υπεύθυνα οι εργαζόμενοι για τα διάφορα σενάρια μετεγκατάστασης των μονάδων και τους όρους και τις προϋποθέσεις υλοποίησης τέτοιων σεναρίων;
• Θα εξασφαλιστεί-κατοχυρωθεί και πώς η συμμετοχή, ο ρόλος των εργαζομένων, σε όλες αυτές τις εξελίξεις και τις διαδικασίες;

Στο μεταξύ, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου, μιλώντας χτες στη διάρκεια κοπής της πίτας της ΠΥΡΚΑΛ, έθεσε με τη μορφή εκβιασμού τον όρο της «συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα», προκειμένου να υπογραφούν οι νέες συμβάσεις για την προμήθεια πυρομαχικών από ΕΒΟ και ΠΥΡΚΑΛ. Οπως είπε, το επόμενο διάστημα θα υπογραφούν νέες συμβάσεις ύψους 100 δισ. δραχμών. «Για να αξιοποιηθούν, ανέφερε, αυτές οι παραγγελίες, για να έχει προοπτική η αμυντική μας βιομηχανία, υπάρχει ένας βασικός όρος. Η ανταγωνιστικότητα (...) Ολες οι ενέργειες που έχουμε συναποφασίσει σε ό,τι αφορά την ενοποίηση των δύο αυτών μεγάλων αμυντικών βιομηχανιών, σε ό,τι αφορά τα προγράμματα εξυγίανσης, σε ό,τι αφορά τη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, σε ό,τι αφορά το άνοιγμα στο εξωτερικό, έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς: Τη διασφάλιση της βιωσιμότητας, της ανταγωνιστικότητας, σε μακροχρόνια βάση, αυτής της αμυντικής βιομηχανίας».