Δεν κρατούν, πλέον, καν τα προσχήματα. Τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ΓΣΕΕ, αλλά ακόμα περισσότερο τα οικονομικά αφεντικά τους, παράλληλα με τα διάφορα «τρικ» με τα οποία προσπαθούν να περάσουν το «διαίρει και βασίλευε» ανάμεσα στους εργαζόμενους, δεν κρύβουν λόγια όταν αναφέρονται στην ακόμα πιο βάρβαρη πραγματικότητα, που από κοινού -ως ρυθμιστές με μοιρασμένους ρόλους- επιδιώκουν να επιβάλουν στον πυρήνα των σχέσεων κεφαλαίου - εργασίας: Μια ακόμα πιο σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, αλλά και του συνόλου των φτωχομεσαίων λαϊκών στρωμάτων, ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Αυτό που χτες έγινε γνωστό ότι δήλωσε ευθαρσώς ο πρόεδρος της πολυεθνικής ΝΕΣΤΛΕ: «οι επιχειρήσεις δεν παίζουν κοινωνικό ρόλο, μόνος ρόλος της επιχείρησης είναι το κέρδος», ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, εδώ σ' αυτόν τον μικρό τόπο, όπως και σ' όλη την υφήλιο: Αρκεί και μόνο να δούμε τις εξελίξεις στο κρισιμότατο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης.

Εξελίξεις που δε θα «τρέχουν» αύριο. «Τρέχουν» από το '92 με τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ και σήμερα πληρώνονται ήδη ακριβά από εργαζόμενους και συνταξιούχους. «Τρέχουν» ήδη από τις επιπτώσεις των νόμων του ΠΑΣΟΚ για τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Ανατροπές που οδηγούν όλο και μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης σε κατάσταση «απασχολήσιμου» με καταστροφικές επιπτώσεις και στο ασφαλιστικό σύστημα. Ανατροπές που «γονατίζουν» τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης έτσι που -αυτό επιδιώκει το κεφάλαιο- όχι μόνο να μην μπορεί να σηκώσει εύκολα κεφάλι, αλλά και κάθε νέο παιδί να γίνεται έγκαιρα αγρίμι αμάζευτο στη ζούγκλα του ανταγωνισμού. Αγρίμι που, κόντρα στο συλλογικό ταξικό συμφέρον, αυτό θα πασχίζει και θα κυνηγά τους συντρόφους με την αυταπάτη πως μόνο έτσι θα εξασφαλίσει την αμέσως επόμενη στιγμή της επιβίωσής του. Οι εξελίξεις είναι βάρβαρες και στον τομέα που αφορά άμεσα τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Οι ανατροπές στο χώρο της υγείας τρέχουν, καθώς αυτό που το εργατικό κίνημα με την πάλη του επέβαλε να είναι κοινωνικό αγαθό, ραγδαία πλέον γίνεται εμπόρευμα που μπορεί να αγοράσει μόνο όποιος τα 'χει χοντρά.

Κοντά σ' όλα αυτά ήρθαν τις τελευταίες μέρες να προστεθούν οι τόσο παλιές -εμφανιζόμενες ως νέες - ιδέες για το πώς κάθε εργαζόμενος άνθρωπος (εργάτης, υπάλληλος, μικροβιοτέχνης, αγρότης) θα δουλεύει εφ' όρου ζωής για να «τιγκάρουν» στο χρήμα τα θησαυροφυλάκια της πλουτοκρατίας -δεν αντέχει η άμοιρη το μεταξύ της ανταγωνισμό και χρειάζεται ενίσχυση στύβοντας τους μόνους παραγωγούς όλου του πλούτου. Ολα αυτά τα περί «επαγγελματικών συμβολαίων», «ελαστικού χρόνου συνταξιοδότησης», «αξιοποίησης της κινητής και ακίνητης περιουσίας των ταμείων», «πρόσθετη εξεύρεση πόρων με πρόσθετη φορολογία» και άλλα τερπνά που ανακοινώνονται ως σωτηρία των εργατών -όπου δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος μιλάει: ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση ή η ΓΣΕΕ, τόσο πολύ έχουν ταυτιστεί- δεν είναι τίποτα άλλο από την προαναγγελία του επόμενου σταδίου της βαρβαρότητας.

Δεν αφορούν κάποιο «2015», αφορούν τους όρους που σήμερα διεξάγεται η ταξική σύγκρουση. Δεν είναι για αναμονή. Είναι για άμεση απάντηση, που σημαίνει ενημέρωση, οργάνωση και δράση τώρα. Η ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν κινείται σε τέτοια κατεύθυνση αλλά και κάνει τα αδύνατα δυνατά για να πιαστούν οι εργαζόμενοι στον ύπνο. Ε, κανένας δε θέλει να πάει άκλαφτος. Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ετοιμάζονται, είναι ήδη στο δρόμο.