Στο επίκεντρο της συζήτησης που ακολούθησε, βρέθηκαν ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που μαίνεται στην Ουκρανία, ζητήματα όπως η βία κατά των γυναικών, αλλά και σχετικά με τη δήθεν διαφοροποίηση του ρόλου ανδρών - γυναικών στα διάφορα κέντρα εξουσίας.

Εισηγητικά, η Ελ. Μπέλλου, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι πολύ γρήγορα φέρνουν καταστροφές και νέους κινδύνους, που κάνουν να ανοίγουν σαν τα μανιτάρια οι καπιταλιστικές αντιθέσεις, ενώ με αφορμή τις δηλώσεις εκπροσώπων της ρωσικής κυβέρνησης για τη στοχοποίηση της Ελλάδας σε περίπτωση σύγκρουσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας, σημείωσε ότι καταρρίπτεται η ψευδαίσθηση ότι το ΝΑΤΟ είναι ασπίδα προστασίας.

Αναφερόμενη στις αντιθέσεις που υπάρχουν ακόμα και στο εσωτερικό ενός ιμπεριαλιστικού κέντρου, ακόμα και μέσα σ' ένα αστικό κόμμα ή μια μονοκομματική κυβέρνηση, είπε ότι είναι αντιθέσεις που σχετίζονται με τις επιλογές συμμαχιών, με διαφορετικές αξιολογήσεις στρατιωτικών επιχειρήσεων, με διαφορετικά συμφέροντα μονοπωλίων και δεν εκφράζουν γυναικείες ή ανδρικές «ευαισθησίες».

Ανέδειξε πως «όλες και όλοι οι αστοί επιχείρησαν να συνδέσουν τον άσφαιρο πασιφισμό με τα δικαιώματα της γυναίκας. Κυρίως η σοσιαλδημοκρατία επικεντρώνεται στην υπεροχή του ανδρικού φύλου στα όργανα εξουσίας, στην κυριαρχία της λεγόμενης ανδρικής αντίληψης που διακατέχει την Παιδεία και επομένως τη συνείδηση, τη συμπεριφορά και των δύο φύλων μεταξύ τους, από τον παιδικό σταθμό ως τον στρατό, στην οικογένεια, στην εργασία. Είναι στρατηγική της σοσιαλδημοκρατίας να συνταιριάξει τη λεγόμενη "πράσινη οικονομία" με το φεμινισμό (τη γυναικεία συμμετοχή στα όργανα εξουσίας), την ισότητα των φύλων με τη δημοκρατία, ως στρατηγική δήθεν αντίπαλη και εναλλακτική στη φιλελεύθερη αυταρχική.

Ομως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία κάνει πιο εύκολα αντιληπτό ότι αυτά που πρεσβεύει ο Πούτιν στη Ρωσία, τα πρεσβεύει και η Ζαχάροβα. Αντιστοίχως, αυτά που υποστηρίζει ο Μπάιντεν στις ΗΠΑ τα πρεσβεύει και η Κάμαλα Χάρις. Το ίδιο ισχύει και μεταξύ ανδρών και γυναικών της ΕΕ. Δεν υπάρχει δηλαδή "γυναικείο άρωμα" πολιτικής διαφορετικό ταξικά από το ανδρικό».

Τόνισε ότι «ιδιαίτερα στις μέρες μας, εύκολα μπορεί και πρέπει να αποκαλυφτεί η ταξική σκοπιμότητα κάθε ιδεολογικής - πολιτικής προσέγγισης που επιχειρεί να αποσυνδέσει το ζήτημα της ανισοτιμίας της γυναίκας, των διακρίσεων, της βίας, κάθε μορφής, από το ταξικό ζήτημα, από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής - κατανομής, πάνω στις οποίες διαμορφώνονται όλες οι κοινωνικές σχέσεις, η παιδεία, ο πολιτισμός, οι σχέσεις των δύο φύλων».

Με αφορμή και τα τελευταία περιστατικά βίας, σεξουαλικής αλλά και δολοφονικής σε βάρος γυναικών, η Ελ. Μπέλλου ανέφερε ανάμεσα: «Η ζωή δίνει μεγάλο εύρος εγκλημάτων κατά γυναικών, που αντανακλούν πιο σύνθετες κοινωνικές - οικονομικές - πολιτιστικές καταστάσεις, ακόμα και ψυχοπαθολογικές, το υπόβαθρό των οποίων είναι κοινωνικό - οικονομικό». Ενώ επεσήμανε πως «η γυναικεία ανισοτιμία, η ιδιαίτερη βία κάθε μορφής σε βάρος της γυναίκας αλλά και παιδιών ή και ατόμων λόγω κάποιων χαρακτηριστικών τους, είναι προβλήματα που η αιτία τους δεν αφορά μόνο τη σφαίρα της συνείδησης, της συμπεριφοράς, των αντιλήψεων, των νομικών, πολιτικών και πολιτιστικών σχέσεων και δομών, χωρίς να υπολογίζονται οι οικονομικές σχέσεις, οι σχέσεις ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, ο ατομικός πλουτισμός».

Ανέδειξε την αναγκαιότητα για εξειδικευμένη δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ «στις γυναίκες, ξεκινώντας απ' τις μικρές ηλικίες των μαθητριών του Γυμνασίου, ακόμα και του Δημοτικού, προετοιμάζοντας έγκαιρα τις νέες για την ενήλικη ζωή τους, τα προβλήματα που θα συναντήσουν και κυρίως με τι ιδεολογικά εφόδια και με ποια δύναμη ψυχής θα τα αντιμετωπίσουν. Αντίστοιχη ευθύνη έχουμε και στην παρέμβασή μας στα αγόρια, έγκαιρα να καταλάβουν τις θέσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ για τα δύο φύλα, τις σχέσεις τους, τη θέση τους μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, να ενδιαφέρονται ώστε οι σύντροφοι της ζωής και μάνες των παιδιών τους να είναι ενεργά στον επαναστατικό αγώνα».

Κλείνοντας υπογράμμισε ότι απ' όλη την ιστορία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα «επιβεβαιώνεται ότι η ιδεολογική - πολιτική χειραφέτηση των γυναικών από την αστική επιρροή είναι προϋπόθεση για την επαναστατική πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αναδεικνύεται περίτρανα ότι οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, η πρωτοπορία τους, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διαλέξουν σύμμαχο από τις διασπασμένες αστικές πολιτικές δυνάμεις. Αντίθετα, με την αυτοτελή δράση τους σε επαναστατική κατεύθυνση μπορούν να αξιοποιούν και να βαθαίνουν τα ρήγματα στο αστικό, στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Ο κίνδυνος μιας γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία είναι φάντασμα πάνω απ' τα κεφάλια μας. Η απαίτηση για απόσυρση στρατιωτικών μας δυνάμεων εκτός χώρας, για αδρανοποίηση αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, το αίτημα εξόδου από το ΝΑΤΟ είναι επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε.

Οι γυναίκες εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής μπορούν να παίξουν ρόλο αποφασιστικής σημασίας, το ίδιο και το οργανωμένο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, η σχέση του με το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό, με το αγροτικό που μάχεται ενάντια στα μονοπώλια.

Η γυναικεία πρωτοπορία που συνειδητοποιεί την ανάγκη ταξικής μαχητικής στάσης με τη διαφωτιστική και οργανωτική της δουλειά μπορεί να διευρύνει τις γυναικείες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που θα μπουν μπροστά στα σχολεία, στα Κέντρα Υγείας - στα νοσοκομεία, στα σούπερ μάρκετ, στις βιομηχανίες τροφίμων που εργάζονται γυναίκες, να αναπτύξουν πολύμορφη δράση στο κίνημα, να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα, να στρατευτούν με το ΚΚΕ στην πάλη για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Χρειαζόμαστε τη συμμαχία των λαών κι αυτήν πρέπει να παλέψουμε. Χρειαζόμαστε τη συνειδητή ταξική ενότητα γυναικών και ανδρών και γι' αυτήν πρέπει να αγωνιζόμαστε, όχι μια μέρα αλλά 365 μέρες τον χρόνο».

• Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Ελένης Μπέλλου στη χτεσινή εκδήλωση θα δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης του Σαββατοκύριακου» 12-13/3.