«...Ελλάδα και Ρωσία έχουν και θα έχουν μια ώσμωση, μια συνεργασία, μια επικοινωνία. Δεδομένης και της τουρκικής προκλητικότητας, αλλά και των μεταβολών στο οικοδόμημα της ΕΕ εξάλλου, η Ελλάδα ιστορικά έχει το πλεονέκτημα να διατηρεί έναν ρόλο ενδιάμεσου, με τη βασική πάντα σημείωση πως το κάνει ως χώρα της Δύσης, του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης και βέβαια του ΝΑΤΟ. Τα παραπάνω διασφαλίζουν και οριοθετούν και τη νέα δυναμική που προκύπτει από το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Ρωσία που μόνο θετικά αποτελέσματα έχει». Αυτά έγραφαν στο κύριο άρθρο τους - όχι πριν δεκαετίες, αλλά μόλις στις 9 του περασμένου Δεκέμβρη - τα «Νέα» σχετικά με την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Σότσι και τη συνάντησή του με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν. Ούτε «φως και σκοτάδι» λοιπόν, ούτε καμιά «υπέρτατη μάχη της δημοκρατίας απέναντι στον ολοκληρωτισμό», αλλά «κολιγιές», παζάρια και «θετική δυναμική» πίσω από τις κλειστές πόρτες. Η υπενθύμιση ήταν όσο να 'ναι απαραίτητη σήμερα, που με «φωνή λοχία» και διάφορες γελοιότητες περί «αξιών», τα ευρωατλαντικά κυνηγόσκυλα προσπαθούν να σύρουν τον λαό να επιλέξει στρατόπεδο ληστών. Κι από μια ακόμη πιο ουσιαστική και επίκαιρη άποψη, χρειάζεται η υπενθύμιση αυτή, αφού δείχνει το πόσο προσωρινές και εύθραυστες είναι οι συμφωνίες και οι κολιγιές των ιμπεριαλιστών - σαν αυτές τις οποίες παρουσιάζει και σήμερα ως δήθεν «απάντηση στον πόλεμο» ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος άνετα θα μπορούσε να συνυπογράφει το παραπάνω άρθρο - την ώρα που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί έχουν πια περάσει προ πολλού σε νέα ακόμα πιο επικίνδυνη φάση και η ελληνική αστική τάξη είναι μπλεγμένη μέχρι τον λαιμό στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.