Μ' ανοιχτά πανιά η «Φιλολογική Πρωτοχρονιά» για το 2000. Αναφερόμαστε στον 57ο τόμο της, φιλόξενο οικοδεσπότη στα ελληνικά φίλεργα γράμματα.

Το διήγημα, στην κλασική μορφή του, μ' επικεφαλής τον τελειότερο εκφραστή του, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, κυριαρχεί στο τεύχος αυτό, στολισμένο με σύγχρονη ποίηση και εικαστικές απεικονίσεις.

Τ' αφιερώματα, διάσπαρτα στην πεζογραφική αφήγηση, θυμίζουν μεγάλες μορφές που καταύγασαν το φιλολογικό ορίζοντα: Εντγκαρ Αλαν Πόε «Πένθιμες καμπάνες», «Η τελευταία μάχη του Γ. Τερτσέτη», «Αφιέρωμα Γ. Τερτσέτη», «Λογοτέχνες στη Γενική Γραμματεία Τύπου» και τόσα άλλα.

Μελέτες ποικίλης μορφής (φιλοσοφικές, ιστορικές, αρχαιολογικές, λαογραφικές) διευρύνουν τα είδη του λόγου, ενώ μια σημαντική αναφορά του διαπρεπούς Νεοελληνιστή Mario Vitti στον αείμνηστο Αριστείδη Μαυρίδη, ιδρυτή και διευθυντή επί μισόν αιώνα της «Φιλολογικής Πρωτοχρονιάς», ως «συνδιευθυντή» του περιοδικού «Πνοή», αποτελεί σεμνό μνημόσυνο, προσφέροντας συνάμα στους ειδικούς μελετητές αξιόλογο υλικό για περαιτέρω επεξεργασία.

«Εσύ γεννήθηκες με την πίστη. Εσύ έμαθες την πομονή, εσύ για τα γενναία συνεπαίρνεσαι. Κι η πομονή σου, τα γενναία θα σε κάμη ν' απολάψης. Περεχυμένη στους κάμπους και στα βουνά, παρεχυμένη στης θάλασσας τους αφρούς, στα πρασινοφόρα τα νησιά, με πέφκους πέφκους ολόγυρά σου, με τον ουρανό σου τον ολόλαμπρο, παντού σε ξανοίγω, παντού σε προσκυνώ, παντού σε λατρέβω, αθάνατή μου εσύ ψυχή της Ρωμιοσύνης». Ας μας πλημμυρίσει κι ο ύμνος αυτός του μεγάλου δημοτικιστή Γιάννη Ψυχάρη.