Επικυρώθηκε χτες το βράδυ στην Ολομέλεια της Βουλής η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) με τον τίτλο «Επείγουσες διατάξεις για την ενίσχυση της ακεραιότητας στη λειτουργία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών», με την οποία η κυβέρνηση, πίσω από «κορόνες» περί «εκδημοκρατισμού» της ΕΥΠ, σπεύδει να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη δράση αυτού του αντιδραστικού μηχανισμού του αστικού κράτους, προδιαγράφοντας την ένταση της επίθεσης στις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού.

Με το πρώτο άρθρο της ΠΝΠ η κυβέρνηση εισάγει την υποτιθέμενη «λογοδοσία» της ΕΥΠ στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, που όμως είναι καθαρά γνωμοδοτικό όργανο, όπου τον πρώτο λόγο έχει η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία. Δηλαδή Γιάννης, πίνει Γιάννης κερνάει. Στο δεύτερο άρθρο προβλέπει ότι θα πρέπει δύο εισαγγελείς (όπως ίσχυσε ως το 2018) αντί για έναν να δώσουν την έγκρισή τους για την άρση απορρήτου των τηλεπικοινωνιών. Οταν σε κάθε περίπτωση οι εισαγγελείς θα εφαρμόζουν το σκοτεινό θεσμικό πλαίσιο από νόμους, Οδηγίες της ΕΕ και διακρατικές συμφωνίες που από κοινού έχουν ψηφίσει και συνδιαμορφώσει ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και μόνο το ΚΚΕ έχει καταψηφίσει και καταγγείλει στον λαό.

Στην επιχείρηση της κυβέρνησης συνέβαλαν πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα. Καταψήφισαν την ΠΝΠ, η οποία είχε κατατεθεί ως νομοσχέδιο από τον αρμόδιο υπουργό Επικρατείας, Γ. Γεραπετρίτη, όχι γιατί διαφώνησαν με την ουσία της αλλά για να πείσουν, παρουσιάζοντας τις δικές τους «εποικοδομητικές» προτάσεις, ότι η ΕΥΠ μπορεί τάχα να «εκδημοκρατιστεί».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τάχα ανέβηκε στα κεραμίδια κατά της ΠΝΠ, κατέθεσε σχεδόν πανομοιότυπες προτάσεις με ελάχιστες διαφορές. Πρότεινε, για παράδειγμα, σχετικά με την επιλογή του νέου διοικητή «να έχει αυξημένη αρμοδιότητα η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και να παίζει ρόλο και η ΑΔΑΕ, να είναι κατάλληλος σε γνώσεις, σε σπουδές», «αντικατάσταση του εισαγγελέα Εφετών που υπογράφει με δικαστικό συμβούλιο». Ανάλογου τύπου ήταν οι προτάσεις που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ και πάει λέγοντας.

Τις πραγματικές στοχεύσεις της κυβέρνησης με την ΠΝΠ αποκάλυψαν μόνο οι βουλευτές του ΚΚΕ, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την κοινή στρατηγική και εδώ της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων.

Η ειδική αγορήτρια του ΚΚΕ, Μαρία Κομνηνάκα, αναφέρθηκε στην κοινή προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων που έχουν συνδιαμορφώσει το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο για τις παρακολουθήσεις - υποκλοπές και τόνισε ότι έχει στόχο να συσκοτίσει όχι μόνο τις υποθέσεις υποκλοπών, που έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά χιονοστιβάδας αλλά και να συγκαλύψει τον κύριο στόχο της ΠΝΠ που είναι η θωράκιση των μηχανισμών του αστικού κράτους έναντι των διεθνών ανταγωνιστών, αλλά και του εσωτερικού εχθρού που θεωρείται ο αγωνιζόμενος λαός.

Με τη συζήτηση που αναπτύσσεται, για τις «παραλείψεις» και τα «λάθη» της ΕΥΠ, συμπλήρωσε η Μ. Κομνηνάκα, τελικά δεν συζητείται η ταμπακιέρα, η πραγματική αποστολή της ΕΥΠ, που είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων του αστικού κράτους και της αστικής τάξης έναντι του λαού και των εργαζομένων. Καμία νομοθετική παρέμβαση δεν αλλάζει τον αντιδραστικό - από τη φύση του - χαρακτήρα της ΕΥΠ, σημείωσε.

Χαρακτήρισε υποκρισία και τη συζήτηση που αναπτύσσεται για τα κατασκοπευτικά λογισμικά, καθώς αυτά ενεργοποιήθηκαν μετά από σχετικές Οδηγίες της ΕΕ, ενώ το Ευρωκοινοβούλιο από το 2001 είχε ψηφίσει την ανάπτυξη και την αγοραπωλησία τέτοιων συστημάτων.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης ανέδειξε το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο που θέτει τον καθένα ως στόχο παρακολούθησης, κάτι που κάνουν γαργάρα όλα τα άλλα κόμματα. Αφού έκανε σαφές ότι η ΕΥΠ αποτελεί από τη φύση της την ίδια έναν αντιδραστικό μηχανισμό του ίδιου του αστικού κράτους, ανέδειξε πού πατάνε η ΕΥΠ και οι άλλοι μηχανισμοί, εγχώριοι και μη, παρακολούθησης του λαού.

Αναφέρθηκε, για παράδειγμα, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου λέει ότι «η επέμβαση του κράτους στην ιδιωτική ζωή του καθενός - άρα και το δικαίωμα άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών - επιτρέπεται όχι μόνο για λόγους εθνικής ασφάλειας - που δεν καθορίζει - αλλά και για λόγους δημόσιας ασφάλειας και για λόγους οικονομικής ευημερίας της χώρας» και εξήγησε: «Ποιος καθορίζει όλα αυτά, τι είναι εθνική ασφάλεια, τι είναι δημόσια ασφάλεια, τι είναι οικονομική ευημερία; Οικονομική ευημερία εννοούμε καπιταλισμό», σχολίασε.

Αντίστοιχα, όσον αφορά τον όρο «εθνική ασφάλεια» όπως τον έχει προσδιορίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο Θ. Παφίλης ανέφερε ότι αυτή παραβιάζεται όταν «παρακωλύεται η λειτουργία των κρατικών θεσμών και των βασικών δημόσιων υπηρεσιών», που σημαίνει, όπως ανέφερε, ότι «άμα γίνει μια κατάληψη αύριο των εργαζομένων σε έναν χώρο, είναι εθνική ασφάλεια».

Ακόμα, παραβίαση της «εθνικής ασφάλειας» το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει προσδιορίσει και τη «σοβαρή διαταραχή των εξωτερικών σχέσεων της χώρας» και πρόσθεσε: «Αν εμείς, λοιπόν, ή το λαϊκό κίνημα συνολικά, εμποδίζει την υλοποίηση αυτής της πολιτικής, αν λέει "έξω οι βάσεις του θανάτου", αν αντιτίθεται στη δολοφονική πολιτική των συμμάχων σας, τότε υπάρχει πρόβλημα εθνικής ασφάλειας;».

Ενώ έκανε ειδική αναφορά στο «τερατώδες» σύστημα φακελώματος Σένγκεν, που περιλαμβάνει στοιχεία των πολιτών της ΕΕ, βιομετρικά δεδομένα ατόμων άνω των 12 ετών, πολιτικά φρονήματα, θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις.

Κατέληξε λέγοντας πως το πλαίσιο αυτό δεν εκδημοκρατίζεται αλλά μόνο καταργείται.