Για να περάσει το προηγούμενο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά (ν. Χατζηδάκη) και προκειμένου να δικαιολογήσει την περαιτέρω ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, η κυβέρνηση εξαπέλυε τη γνωστή σπέκουλα ενάντια στη συνδικαλιστική δράση. Για παράδειγμα, ενώ διευκόλυνε τις απολύσεις συνδικαλιστών, έλεγε ότι εξισώνει τους όρους απόλυσής τους με αυτούς που ισχύουν για τις εγκυμονούσες! «Μα καλά, είναι δυνατόν να έχουν περισσότερα "προνόμια" οι συνδικαλιστές από τις εγκύους;», έλεγαν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, παριστάνοντας τους προστάτες τάχα της μητρότητας και προσπαθώντας να ενεργοποιήσουν τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Σήμερα, δύο χρόνια μετά, το εκτρωματικό νομοσχέδιο Γεωργιάδη, με τις διατάξεις για τη «δοκιμαστική περίοδο», δίνει το πράσινο φως σε απολύσεις εγκύων νωρίτερα κι από το 18μηνο που υποτίθεται ότι ισχύει η απαγόρευση. Πιο συγκεκριμένα, με τον φερετζέ της «δοκιμαστικής περιόδου», το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα σε εργοδότη να απολύσει εγκυμονούσα μετά από 6 μήνες, δίχως καμιά επίπτωση αν κρίνει ότι απέτυχε η «δοκιμή». Αντίστοιχα, θα μπορεί να κρίνεται «ανεπιτυχής» η πρόσληψη και ενός εργαζόμενου που τόλμησε να συνδικαλιστεί και άρα να απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες. Με λίγα λόγια: Σε «όποιον αρέσει» η δουλειά ήλιο με ήλιο και τα ωράρια - λάστιχο. Αλλιώς απόλυση, και μάλιστα χωρίς αποζημίωση, χωρίς κανένα κόστος για την εργοδοσία, ανεξάρτητα αν πρόκειται για εγκυμονούσα, για συνδικαλιστή ή για οποιονδήποτε εργαζόμενο. «Εξίσωση» προς τον κατήφορο δηλαδή και αποκάλυψη της ξεδιάντροπης κυβερνητικής υποκρισίας περί «προνομίων» και «μητρότητας».