Σε ένα ακόμα χωριό, στο Μεγάλο Ευύδριο στα Φάρσαλα, βρέθηκαν συνεργεία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να συμβάλουν στην τεράστια προσπάθεια των κατοίκων να απομακρύνουν τους τεράστιους όγκους λάσπης και άλλων φερτών υλικών που έχουν σκεπάσει τους δρόμους και τις αυλές των σπιτιών.

Η πρώτη εικόνα που συναντά όποιος μπαίνει στο χωριό από το γιοφύρι που περνά πάνω από τον Ενιπέα Ποταμό είναι σωροί κορμών δέντρων που έχουν σταματήσει πάνω στο γιοφύρι και πιθανόν έχουν δημιουργήσει ζητήματα στατικότητας. Συνεχίζοντας σε αυτό που φαίνεται να ήταν κάποτε ο κεντρικός δρόμος του χωριού και τώρα μοιάζει με χωματόδρομο, αντικρίζει σωρούς λάσπης παραμερισμένους όσο γίνεται στην άκρη, ενώ σε πολλούς κάθετους δρόμους η «λάβα» λάσπης έχει κατακλύσει τα πάντα εμποδίζοντας οποιαδήποτε πρόσβαση. Οι κάτοικοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το «θηρίο» κυρίως με δικά τους μέσα αφού μόλις τις τελευταίες δύο μέρες εμφανίστηκαν μόνο δύο συνεργεία με μηχανήματα, ένα του Στρατού και ένα εργολάβου ύστερα από κλήση του δήμου.

Ιδια εικόνα και μέσα στις αυλές και τα οικόπεδα, ακόμα και μέσα στις αποθήκες και τα σπίτια.

Το χωριό αριθμεί περί τους 250 κατοίκους και με όσους μιλάμε δείχνουν να έχουν αποπροσανατολιστεί στον χρόνο, μην μπορώντας να προσδιορίσουν πόσες μέρες έχουν περάσει από την πλημμύρα, ακόμα και τι μέρα είναι, αποτέλεσμα της καταστροφής που βιώνουν. Στον δρόμο συναντάμε αγρότη από κοντινό χωριό που μέσα σε λίγες κουβέντες βγάζει όλη την απόγνωσή του. «Εχουν σκεπαστεί τα πάντα», μας λέει. «Τα χωράφια είναι γεμάτα κορμούς δέντρων, πέτρες, λάσπη. Η παραγωγή καταστράφηκε εντελώς. Μόνο από 10 στρέμματα αν βγει κάτι, αλλά και εκεί δεν νομίζω. Τι θα γίνει; Ποιος θα τα απομακρύνει όλα αυτά; Τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια; Δεν ξέρω τι να κάνω. Με έχει πιάσει απελπισία».

Ακριβώς σε αυτές τις στιγμές της οργής, της απόγνωσης και της απελπισίας είναι εξαιρετικά πολύτιμη η βοήθεια που προσφέρουν τα μέλη του ΚΚΕ και συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, βοηθώντας όχι μόνο να καθαρίσουν τις περιουσίες τους, αλλά να «πάρουν δύναμη» από τη δύναμη της συλλογικής δράσης, δένοντας έτσι την αλληλεγγύη με την οργάνωση και τον αγώνα για τη διεκδίκηση όσων απαιτούνται και έχει δικαίωμα να απολαύσει ο λαός, όπως η προστασία από τις πλημμύρες, τις φωτιές, τους σεισμούς.