Τον πρώτο λόγο τον είχαν και πάλι χιλιάδες νέοι και νέες, από μαθητές, φοιτητές, νέους εργαζόμενους που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην παραγωγή. Νέοι αλλά και μεγαλύτεροι που το πρωί συναντήθηκαν στα απεργιακά συλλαλητήρια, στις απεργιακές φρουρές, διαδηλώνοντας ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα που συζητιέται στη Βουλή. Και ξανασυναντήθηκαν το απόγευμα και το βράδυ στο 49ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», σε μια τεράστια διαδήλωση διεκδίκησης και αλληλεγγύης.

Χιλιάδες πλημμύρισαν και χτες, πρώτη μέρα των εκδηλώσεων, όλους τους χώρους του Φεστιβάλ... Στις συζητήσεις, που διεξάγονταν σχεδόν ταυτόχρονα σε τέσσερα στέκια... Στις μουσικές σκηνές, που είχαν να δώσουν την απάντηση σε κάθε γούστο... Στις εκθέσεις, όπως την κεντρική για τα 50 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, που προσέλκυσε από νωρίς το ενδιαφέρον, με τις οργανωμένες ξεναγήσεις να διαδέχονται η μια την άλλη... Στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής», όπου από ένα σημείο και μετά ειδικά μετά τις 9 άρχισε να επικρατεί το αδιαχώρητο και η προσέλευση του κόσμου συνεχιζόταν, με ροή... Και βέβαια στην «πολιτεία» της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που γίνεται «τοπόσημο» στον χώρο του 49ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», με τα περίπτερα των υποψηφίων στην Περιφέρεια Αττικής, στον δήμο Αθήνας, Πειραιά, άλλων δήμων της Αττικής, αλλά και Πάτρας, Θεσσαλονίκης, που συγκέντρωσε πλήθος κόσμου που πήγαινε, ερχόταν, στεκόταν και κουβέντιαζε. Στέλνοντας μαχητικό, αισιόδοξο μήνυμα ενίσχυσης του ΚΚΕ στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

Η Αφροδίτη, 33 ετών εργαζόμενη στον επισιτισμό, από το Πέραμα, φτάνει με τους γονείς της στην έκθεση για τη δικτατορία και τους αγώνες της ΚΝΕ. «Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι. Κάθε χρόνο είναι και καλύτερα. Εκθέσεις, γιγαντοοθόνες, κατασκευές μοναδικές, είναι καταπληκτικά. Ομως κάθε χρόνο το σύνθημα του Φεστιβάλ, η θεματολογία του από τα μοναδικά ιστορικά στοιχεία έως τα θέματα της επικαιρότητας βοηθούν, γίνονται μπούσουλας, για να αναπτύσσουμε οι νέοι ακόμα μεγαλύτερη δράση. Ποιος είναι αυτός που θα φύγει από εδώ χωρίς να νιώθει ψυχική ανάταση, έτοιμος για τους νέους αγώνες, για να εκφράσει την αλληλεγγύη του σε άλλους εργαζόμενους που πλήττονται όπως στη Θεσσαλία; Ολη αυτή η δράση είναι το πρότυπό μου. Ναι, δεν έχω πάρει ακόμα την απόφαση να οργανωθώ, όμως φέτος μετά από όλα αυτά μου φαίνεται ότι θα το δω αλλιώς. Ηρθε η ώρα μου να πάρω και εγώ τη θέση μου σε αυτόν τον όμορφο δρόμο».

Ο Γιώργος, 25 ετών μηχανικός αυτοκινήτων, μαζί με την Ελευθερία 22 ετών, εργαζόμενη και αυτή στον επισιτισμό (καφετέρια στο Πασαλιμάνι), όπως είπαν «ήρθαμε τυχαία» για skateboard. «Εντάξει, έχω πάθει πλάκα», λέει ο Γιώργος. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο. Με όλα αυτά, που έχω δει εδώ και όπως μου είπαν, τα έχει φτιάξει η Κομμουνιστική Νεολαία, όλη αυτή τη νεολαία, τα γιγάντια πλακάτ, τις γιγαντοοθόνες, τις απίστευτες εκθέσεις, τα συγκροτήματα, βεγγαλικά (ο Γιώργος ήταν στο μαθητικό στέκι), όλη αυτή η ζωντάνια ξεπερνάει κάθε φαντασία για όσους δεν έχουν έρθει».

Ομως το πιο σημαντικό, «πετάχτηκε» η Ελευθερία, «είναι ότι όλα αυτά έχουν ένα νόημα, δεν είναι απλά να ξεδώσουμε και να πάμε σπίτια μας. Δουλεύω στον επισιτισμό, παίρνω 3,80 ευρώ την ώρα, με μισό ένσημο. Εδώ οι νεολαίοι της ΚΝΕ μου είπαν ότι αυτό που με κάνει έξω φρενών όποτε πληρώνομαι, η κυβέρνηση το έκανε νόμο. Αν είναι δυνατόν. Ναι, παιδιά, δεν ήξερα τίποτα. Μέχρι τώρα στην παρέα λέγαμε ότι οι πορείες, οι απεργίες είναι της πλάκας, ξεπερασμένα. Σήμερα με όλη αυτή τη νεολαία να διασκεδάζει και ταυτόχρονα, όπου και να γυρίζεις, να σου εκπέμπει το μήνυμα ότι δεν είναι κορόιδο όποιοι αγωνίζονται, μέσα σε λίγες ώρες με έκαναν να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, με άλλο μάτι. Σε προβληματίζει και σου δίνει δύναμη ρε παιδί μου όλο αυτό που ζεις εδώ».

Πιο κάτω η Ελενα, 14 ετών από το 3ο Γυμνάσιο της Ηλιούπολης, είναι το ίδιο ενθουσιασμένη. «Είναι δεύτερη χρονιά που έρχομαι. Από πέρσι έχω γίνει φαν της ΚΝΕ. Προσπαθούσα να καταλάβω τα συνθήματα στα γιγαντοπανό, παρακολούθησα εκθέσεις, με βοήθησαν και οι φίλοι μου. Είναι σίγουρο ότι έμαθα πολλά. Αφού έκανα και την έξυπνη σε συμμαθητές μου. Φέτος είναι ακόμα καλύτερα. Αν πέρσι έφυγα κατενθουσιασμένη μια φορά, φέτος είναι ακόμα μεγαλύτερος ο ενθουσιασμός μου. Είχα έρθει και πέρσι και τις τρεις μέρες. Δεν το περίμενα η πρώτη μέρα φέτος να έχει τόσο κόσμο». Στην παρέα της ήταν και ο Θοδωρής, συμμαθητής της. «Βλέποντας τόσο νέο κόσμο, γεμίζεις αισιοδοξία ότι ναι μπορείς να καταφέρεις να ικανοποιήσεις τα όνειρά σου. Οτι όλοι μαζί αν αγωνιστούμε μπορούμε να φέρουμε ένα καλύτερο μέλλον».

Στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» βρήκαμε τον Μιχάλη 28 ετών, που δουλεύει σε εργοστάσιο μετάλλου. «Μετά την απεργία πολλοί ήρθαμε εδώ. Κλείσαμε ραντεβού και ξανασυναντηθήκαμε την ίδια μέρα. Μπορεί να μην έχω πάρει μέρος σε πολλές απεργίες και στο Φεστιβάλ είχα 4 χρόνια να έρθω, όμως καταλαβαίνω ότι φέτος είναι όλα διαφορετικά. Δεν ξέρω αν φταίει και η φόρτισή μου από την απεργία, αλλά ναι, πράγματι νιώθω ότι τώρα από εδώ από το Φεστιβάλ της ΚΝΕ συνεχίζουμε. Με τόσες χιλιάδες κόσμου και κυρίως νεολαία να συγκεντρώνονται εδώ για έναν σκοπό, αναζωογονείσαι, φρεσκάρει η σκέψη σου, καταλαβαίνεις τι σημαίνει το σύνθημα ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, με την αλληλεγγύη του, πήρα μέρος στην αλληλεγγύη προς Θεσσαλούς, με τον αγώνα του. Γεμίζεις ελπίδα ότι ναι μπορούμε να καταφέρουμε να φέρουμε τα πάνω κάτω».