Στιγμές ανεπανάληπτες, στιγμές αγωνίας. Οχι, δεν είναι ο Κυνέγειρος, που εμποδίζει το περσικό καράβι στον Μαραθώνα. Είναι ένας απλός εργαζόμενος, που παλεύει να κρατήσει ζωντανό το όραμα μιας καλύτερης ζωής γι' αυτόν και τα παιδιά του.

Κορμιά ποδοπατιούνται. Κεφάλια σπάζουνε. Χέρια και πόδια τσακίζονται. Πλευρά σακατεύονται. Η βία απλώνεται απροσμέτρητη. H προβλήτα ματώνει. Τα κράσπεδα ματώνουν, οι καταπέλτες ματώνουν. Οι ψυχές και οι καρδιές όλων μας ματώνουν από το πάθος και την αγριότητά τους. Τα συναισθήματα φουντώνουν. Κραυγές απόγνωσης και αγωνίας. Χτυπούν και δέρνουν σκληρά, αλύπητα κι ανελέητα. Χτυπούν και δέρνουν οργανωμένα και συστηματικά. Το μακελειό συνεχίζεται. Τα χτυπημένα παλικάρια σέρνονται και χτυπιούνται, ακόμα και μέσα στ' ασθενοφόρα και τις κλούβες.

Είναι το ΠΑΣΟΚ. Είναι το «σοσιαλιστικό και εκσυγχρονισμένο» ΠΑΣΟΚ. Είναι οι νέοι δυνάστες. Οι φρουροί των μεγάλων συμφερόντων της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Είναι η ξεφτίλα και η κατάντια. Καμαρώστε τους. Ντροπή. Τουλάχιστον η χούντα έδερνε και βασάνιζε, γιατί ήταν μέσα στο «πιστεύω» της, μέσα στις προοπτικές της. Το ΠΑΣΟΚ της μεγάλης Αλλαγής, το ΠΑΣΟΚ του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ΓΙΑΤΙ;

Κι είναι να οργίζεται κανείς με το φαιδρό επιχείρημα για τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, που, επειδή έχει φυλακιστεί στη διάρκεια της χούντας, έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τις ίδιες φασιστικές μεθόδους... Αν ήταν έτσι, τότε ποια είναι τα ανάλογα δικαιώματα των κομμουνιστών; Τι δικαιώματα τούς δίνει το γεγονός πως έχουν μετρήσει, πόντο τον πόντο, όλους τους τόπους φυλακής και εξορίας, σε όλη την Ελλάδας; Πως έχουν βάψει με το αίμα τους πλατείες και δρόμους, ράχες και κορυφογραμμές κι έχουν δώσει θυσίες και θυσίες, για τα δίκια των εργαζομένων και του λαού;