«Καταγγέλλουμε αυτό το νομοσχέδιο που απ' ό,τι φαίνεται θα γίνει νόμος και καλούμε, βεβαίως, τους εργαζόμενους να μην το νομιμοποιήσουν στη συνείδησή τους, να μην θεωρήσουν πως ό,τι έγινε - έγινε, αλλά να βάλουν πλώρη να το ανατρέψουν στην πορεία, σε συνάρτηση και σε συνδυασμό με γενικότερες και βαθύτερες αλλαγές, που ένα από τα σημεία που πρέπει να έχουν είναι η αποδυνάμωση και των δύο κομμάτων».

Τα παραπάνω τόνισε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, μιλώντας στη Βουλή στην επί της αρχής συζήτηση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, όπου εξήγησε και στη στάση του Κόμματος στην κατ' άρθρον συζήτησή του.

Η ομιλία της Αλ. Παπαρήγα έχει ως εξής:

«Θα ήθελα από την πλευρά μου να προσθέσω ορισμένες σκέψεις, για να γίνει φανερό γιατί καταδικάζουμε αυτό το νομοσχέδιο --όχι μόνο το καταψηφίζουμε, αλλά το καταδικάζουμε, το καταγγέλλουμε-- και επιπροσθέτως να τεκμηριώσω για ποιο λόγο καταλήξαμε στην επιλογή να μην πάρουμε μέρος στην κατ' άρθρο συζήτηση του νομοσχεδίου, όχι γιατί θα ήταν κουραστικό για μας για μια ακόμη φορά να επαναλάβουμε προτάσεις που κάναμε στην αρμόδια επιτροπή, αλλά γιατί πραγματικά καταντάει πρόκληση όχι μόνο το ότι συναντήσαμε άρνηση, αλλά καταντάει πρόκληση γιατί, δεν ξέρω και μπορεί να πέφτω έξω, αλλά έχω την εντύπωση ότι άλλο νομοσχέδιο που να έχει περιβληθεί με τόσο ψέματα, με τόση δημαγωγία στη λογική που άσπρου - μαύρου τουλάχιστον εγώ δε θυμάμαι.

Η κυβέρνηση, άλλες φορές, σε προηγούμενα νομοσχέδια αναγνώριζε τουλάχιστον τη γενική γραμμή και τους βασικούς στόχους των νομοσχεδίων που έφερνε. Σήμερα δεν αναγνωρίζει τίποτα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά παρακολούθησα και την ομιλία του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και εκεί κατάλαβα ότι κάθε φορά και σε κάθε φάση υπάρχει διαφορετική αιτιολογία και διαφορετική εξήγηση, γιατί αλλάζει το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Γιατί είναι γεγονός ότι αλλάζει προς τα πολύ χειρότερα βεβαίως.

Ετσι, λοιπόν, με αυτό το σκεπτικό θα ήθελα να προσθέσω ορισμένα επιχειρήματα ακόμη στο γιατί καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο και γιατί ολοκληρώνοντας τη συζήτηση επί της αρχής, δε θα πάρουμε μέρος στην κατ' άρθρον συζήτηση.

Κατ' αρχήν, ακούστηκε και χτες και σήμερα ότι έπρεπε να έρθει ένα καινούριο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, διότι το υπάρχον που έφερνε τη σφραγίδα του νόμου της κυβέρνησης της ΝΔ δεν μπορούσε πια να σταθεί, δεν ανταποκρινόταν στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο που αυτό το σύστημα, όπως λέγεται, δεν ήταν βιώσιμο. Και δειλά προσθέτει και κάποιος ότι υπάρχουν και τα ελλείμματα. Πέρσι όλη η συζήτηση που προηγήθηκε του σχεδίου Γιαννίτση, κυρίως στηρίχτηκε στο γεγονός ότι υπήρχαν τεράστια ελλείμματα και έπρεπε να κατοχυρωθεί η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών Ταμείων. Τώρα στην πρώτη γραμμή βρίσκεται η ανάγκη να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του ελληνικού λαού που δέκα χρόνια βρίσκεται στους δρόμους, για να καταργηθεί ο νόμος Σιούφα. Επιπροσθέτως λέγονται και τα ελλείμματα και εφευρέθηκε και ένα τρίτο κύριο επιχείρημα ότι πρέπει να αρθούν οι κοινωνικές αδικίες που εσωτερικά έχει το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Τώρα τα ανακαλύψατε αυτά;

Κατ' αρχήν τα ελλείμματα των ασφαλιστικών Ταμείων είναι διαμορφωμένα στην πορεία των 50 χρόνων. Και εν πάση περιπτώσει 50 χρόνια συσσώρευση ελλειμμάτων απαιτούν πριν από όλα, πριν αλλάξει και το παλιό γίνει καινούριο και σύγχρονο και με προοπτική, να υπάρξει μια αποτίμηση ποιος φταίει για τα πάνω από 25 τρισ. δρχ. που χρωστάει το ελληνικό κράτος και η εργοδοσία και οι άλλοι οργανισμοί στα ασφαλιστικά Ταμεία. Και εν πάση περιπτώσει αυτό ποιος θα το πληρώσει; Αυτό το «μάρμαρο» ποιος θα το πληρώσει; Εδώ δεν υπάρχει καμία απολογία, κανένας απολογισμός και μάλιστα από μια κυβέρνηση που λίγο ακόμη και θα πάει στο 1453, για να μας δίνει εξηγήσεις και απαντήσεις για το τι συνέβη, που επικαλείται πολύ συχνά το παρελθόν για να δικαιώσει το παρόν! Αυτό λοιπόν, το παρελθόν που σε καμία περίπτωση δε δικαιώνει ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε τη ΝΔ, ποιος θα το πληρώσει; Θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι; Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας λέει --και χτες ο πρωθυπουργός-- ότι ξεκινάμε έναν ασφαλιστικό οργανισμό, παραδείγματος χάριν το νέο ΙΚΑ ΤΕΑΜ, επί μηδενικής βάσης. Αλλά τα κλεμμένα πού πήγαν; Διότι εδώ πρόκειται για κλοπή! Δεν πρόκειται ούτε καν για έλλειψη πρόβλεψης! Δεν πρόκειται ούτε καν γι' αυτό! «Κάναμε έναν ασφαλιστικό οργανισμό και πέσαμε έξω. Δεν υπολογίσαμε σωστά τα έσοδά του». Αυτό θα μπορούσε κανείς να το δικαιολογήσει κατά περίπτωση.

Σχετικά με το νόμο Σιούφα θα πω και εγώ αυτό το επιχείρημα που πολλοί είπαν. Αυτός ο νόμος θα έπρεπε να είχε καταργηθεί το Νοέμβρη του 1993 με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Τον αξιοποιήσατε εννιά ολόκληρα χρόνια και όντως τώρα τον παρακάμπτετε, αφού επί εννέα ολόκληρα χρόνια επωφεληθήκατε να εθίζονται οι εργαζόμενοι σε έναν αντιασφαλιστικό νόμο, αφού προσθέσατε τρεις αντιασφαλιστικούς νόμους δικούς σας. Και τώρα φέρνετε ένα καινούριο ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο δεν απέχει από τη λογική και του αντιασφαλιστικού νόμου Σιούφα αλλά και άλλων. Αυτό που φέρνετε είναι πολύ χειρότερο.