Κι όταν λέμε εύλογες απορίες, δεν αναφερόμαστε μόνον ή κυρίως στις, λίγο πολύ, γνωστές συνθήκες χειραγώγησης των δημοσιογράφων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στις ΗΠΑ, αλλά και στις χώρες της δυτικής Ευρώπης. Εκτός αυτών υπάρχει τουλάχιστον ένα, πασίγνωστο, αδιαμφισβήτητο και βαρύτατο έγκλημα των χωρών αυτών - δηλαδή των κυβερνήσεών τους - σε βάρος δημοσιογράφων. Μιλάμε για το συνειδητό και σχεδιασμένο βομβαρδισμό του κτιρίου της γιουγκοσλαβικής τηλεόρασης από το ΝΑΤΟ, το 1999 και την «εν ψυχρώ» δολοφονία δεκάδων δημοσιογράφων και άλλων εργαζομένων, την ώρα, μάλιστα, που εκτελούσαν το δημοσιογραφικό τους καθήκον.

Ούτε το γεγονός αυτό δεν ήταν γνωστό στους συντάκτες της «μαύρης λίστας» και την RSF; Δε νομίζουμε. Ισως, όμως, θεωρούν την απάνθρωπη και εγκληματική αυτή ενέργεια αθώα και συνέπεια ενός δίκαιου πολέμου, που έκαναν οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟικοί εταίροι τους...

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, είναι προφανές, ότι η οργάνωση - είτε αποτελείται από δημοσιογράφους είτε όχι - έχει σαφή και ξεκάθαρα πολιτικά σύνορα, προσανατολισμούς και επιδιώξεις...