Παρεμβαίνοντας ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσανδράκης στη συζήτηση της έκθεσης σχετικά με την προενταξιακή στρατηγική για την Κύπρο και τη Μάλτα τόνισε:

«Κατά την άποψη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας το κύριο πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά η συνεχιζόμενη επί 26 χρόνια κατοχή του 40% του κυπριακού εδάφους από την Τουρκία.

Το μέλλον του κυπριακού λαού περνάει μέσα από την ενότητα της μικρής αυτής χώρας, ανεξάρτητα από την εθνική προέλευση κάθε Κυπρίου. Η μόνη αποδεκτή λύση που εγγυάται το μέλλον, που δε θα προσφέρει δυνατότητα για ξένες επεμβάσεις σαν αυτές που προκάλεσαν όλα τα προβλήματα της τελευταίας πεντηκονταετίας, είναι η ενιαία και ομόσπονδη Κύπρος, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Το κλειδί για τη λύση του Κυπριακού βρίσκεται στα χέρια της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία στηρίζει και ενθαρρύνει την αδιαλλαξία του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς. Από τη μεριά της, η Ευρωπαϊκή Ενωση, με το υποκριτικό ενδιαφέρον της για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δε συγκινήθηκε ποτέ από το δράμα του κυπριακού λαού, από το πρόβλημα των προσφύγων (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων), από τη βίαια αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης της Βόρειας Κύπρου, από την αθρόα εγκατάσταση εποίκων από την Τουρκία στα κατεχόμενα εδάφη. Ακόμα και σε αυτή εδώ την αίθουσα ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου αναφέρθηκε στο "βόρειο τμήμα της Κύπρου" και όχι στα κατεχόμενα εδάφη.

Η πρόσφατη απόφαση του Ελσίνκι να δοθεί στην Τουρκία το καθεστώς της υπό ένταξη χώρας, χωρίς η τελευταία να έχει κάνει το παραμικρό βήμα υποχώρησης στο θέμα της κατοχής της Κύπρου (π.χ. να μειώσει τη στρατιωτική της παρουσία εκεί ή να επιστρέψει την Αμμόχωστο), είναι μια προφανής ενθάρρυνση της τουρκικής αδιαλλαξίας. Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις, αμέσως μετά το Ελσίνκι, του Τούρκου πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετσεβίτ ότι το κυπριακό πρόβλημα λύθηκε το '74. Η ενθάρρυνση της τουρκικής αδιαλλαξίας σίγουρα δε βοηθάει την προσέγγιση των δύο κοινοτήτων στις εκ του σύνεγγυς συνομιλίες κάτω από την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

Στην πορεία προς την ένταξη ο λαός της Κύπρου έχει ήδη χάσει πολλά, αλλά θα χάσει ακόμη περισσότερα. Η εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην κυπριακή οικονομία, ιδιαίτερα στη γεωργία, απαιτεί το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, αποδιαρθρώνει και καταστρέφει το αναπτυγμένο σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης που διαθέτει η χώρα. Η ζημιά αυτή δεν αντισταθμίζεται από οποιοδήποτε ποσό οικονομικής βοήθειας.

Πολλοί πιστεύουν ότι αξίζει να πληρωθεί αυτό το τίμημα, εάν η ένταξη βοηθήσει στη δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος. Ομως η ένταξη της Κύπρου, με συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή, θα σημάνει την επισημοποίηση της διχοτόμησης με ενδεχόμενη προσάρτηση του κατεχόμενου εδάφους στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, μέσω της ένταξης, η Κύπρος θα υφίσταται αφόρητες πιέσεις για αποδοχή συνομοσπονδιακής λύσης, που ουσιαστικά θα καταλήξει πάλι σε διχοτόμηση.

Και στις δύο περιπτώσεις η ΕΕ θα έχει βάλει τη σφραγίδα της στην καταστροφή της Κύπρου».