Στην ίδια συνέντευξη, ο Τζ. Σόρος ρωτιέται για τη διέξοδο από τη δραματική κατάσταση που περιγράφει και ιδού η απάντησή του: «Είμαι υπέρ μιας σωστής παγκοσμιοποίηση», σημειώνει, αλλά δε βλέπει πώς αυτό μπορεί να υλοποιηθεί. Με άλλα λόγια, βλέπει τη διέξοδο σ' έναν ιμπεριαλισμό σύγχρονο μεν, αλλά εξανθρωπισμένο, με κοινωνικές - και όχι μόνον - ευαισθησίες, με πολυεθνικές, που αρνούνται την υπερεκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζομένων, πολυεθνικές που έχουν βάλει κανόνες και όρια στο μεταξύ τους ανταγωνισμό, κλπ., κλπ. Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Τζ. Σόρος δε βλέπει διέξοδο για το σύγχρονο ιμπεριαλισμό κι ας μην το ομολογεί ευθέως. Και σ' αυτό έχει δίκιο, όμως, αφού ο καπιταλισμός έχει φάει από καιρό τα ψωμιά του, έδωσε ό,τι είχε να δώσει και τώρα, καθώς σαπίζει πλέον, αναπαράγει σε όλο και μεγαλύτερη έκταση, βάθος και ένταση τα προβλήματα, τα αδιέξοδα και τις αξεπέραστες αντιφάσεις του.