Η κρίση που μαστίζει τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και αντανακλάται στο γκρέμισμα των μεγάλων χρηματιστηρίων της Νέας Υόρκης και της Ευρώπης, αποδεικνύεται πως είναι πιο βαθιά απ' ό,τι περίμεναν οι «θεσμικοί» θεματοφύλακές της. Η έκταση και το βάθος της υποχρέωσαν τους γνωστούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΕΕ) να αναθεωρήσουν «επί τα χείρω» τις προβλέψεις τους, παραπέμποντας την «ανάκαμψη» στο νεφελώδες μέλλον.

Τα πράγματα δεν είναι τόσο μαύρα για τον καπιταλισμό. Είναι ακόμα χειρότερα. Το ζήτημα όμως δεν είναι πότε θα περάσει αυτή τη νέα κρίση του ο καπιταλισμός, αλλά πώς θα την αντιμετωπίσει και ποιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα. Εδώ δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Οι συνταγές «εξόδου από την κρίση», που βγήκαν από την ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ το περασμένο Σαββατοκύριακο, είναι κάτι παραπάνω από σαφέστατες.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ανέλαβε, λόγω θέσης, να στείλει τα μαντάτα: Παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, παράταση και ένταση της λιτότητας, πλήρης απελευθέρωση των αγορών, μεγαλύτερη σφαγή στις κοινωνικές δαπάνες... Δε δίστασε ο Ν. Γκαργκάνας, προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος και να υποβοηθήσει την κυβέρνηση, να δείξει ως «ενόχους» την «ακαμψία στην αγορά εργασίας», τη μη λειτουργία του ανταγωνισμού ή το ότι «ξέφυγε το κόστος εργασίας»!...

Η κυβέρνηση στην αυριανή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για την ανεργία δεν πρόκειται βέβαια να ανακοινώσει, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, εξόφθαλμα αντεργατικά μέτρα όπως οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η επέκταση της μερικής απασχόλησης, κ.ο.κ. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο «λογαριασμός» θα 'ρθει αμέσως μετά τις εκλογές και θα είναι ιδιαίτερα βαρύς. Χρειάζεται να φροντίσουμε, λοιπόν, ώστε μέσα από την κάλπη να ενισχύσουμε τις «θέσεις μάχης» και τα οχυρά του αγώνα για την επόμενη μέρα.