Από τη μια, οι «δημοσιογράφοι». Από την άλλη, οι «επαναστάτες». Κάπου στη μέση, οι εκ του ασφαλούς δημοκράτες. Οι μεν «ντίβες», στην ασφαλίτικη πασαρέλα των τηλεπαραθύρων. Οι δε τροτέζες της κάθε λογής εξουσίας, έτοιμες να «χρησιμοποιηθούν» για να ικανοποιήσουν κάθε της βίτσιο. Κι ο Πρωτόπαππας να μας θυμίζει τον Βολταίρο.

Για τις δημοσιογραφικές ντίβες, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι αστυνομικές στολές είναι σχεδιασμένες από τον Τσεκλένη. Ταλαντούχος μόδιστρος, προτείνει με γούστο, που, απ' ό,τι φαίνεται, το έχουν ζηλέψει πολλοί και τρέχουν να ντυθούν από το στοκ της Κατεχάκη και της Αλεξάνδρας. Μόλις δυο μήνες μετά τη δολοφονία του Σόντερς, άρχισαν οι μυστικές πρόβες. Κάτι σαν οντισιόν για την εξασφάλιση του ρόλου στο σόου που θα ακολουθούσε.

Δίπλα τους, οι γιαλαντζί επαναστάτες, που δέρνουν καμέραμαν και προβοκάρουν φορώντας κουκούλες. Πόσο όμοιοι με τους κουκουλοφόρους δημοσιογράφους που καταγγέλλουν; Είναι αυτοί, που έχουν εκπαιδευτεί να παίζουν το παιχνιδάκι «κλέφτες και αστυνόμοι» χέρι - χέρι με το κράτος. Σ' αυτούς έχει ανατεθεί, τώρα, να συκοφαντήσουν και υπονομεύσουν το αίτημα για «απο-μπατσοποίηση» του δημοσιογραφικού κόσμου.

Ολοι αυτοί μαζί μια παρεούλα, να προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα. Τετελεσμένα σε βάρος της κοινωνίας, που τη θέλουν υποταγμένη, φοβισμένη και ανίκανη, να παρακολουθεί τα δημοκρατικά κηρύγματα του εκπροσώπου. Τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης, να δηλώνει, από τη μια, ότι λυπάται για το χάλι που ή ίδια δημιούργησε και, από την άλλη, να ετοιμάζεται να εκμεταλλευτεί τη θολή κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Νέοι «τρομονόμοι», παρακολουθήσεις, απαγορεύσεις, τρομοκρατία για όποιον «κοιτά» αριστερά, για όποιον ψάχνει καθαρόν αέρα να αναπνεύσει.