Η γραμμή των πολεμικών συρράξεων, που μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης πέρασε από την Υπερδνειστερία, την Αμπχαζία, τη Γεωργία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, την Οσετία, το Τατζικιστάν, την Κιργιζία και το Ουζμπεκιστάν, έφτασε πλέον και στη Μόσχα. Εφτασε βέβαια ...«ανορθόδοξα», όπως άλλωστε και οι σύγχρονοι πόλεμοι, που σχεδιάζονται και υλοποιούνται στην εποχή μας, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μόσχα αποτελεί άμεση αντανάκλαση της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στο έδαφος της Σοβιετικής Ενωσης, που έχει μετατραπεί σ' ένα κομμάτι της «λείας» των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Εκεί άλλωστε βρίσκεται και η ουσία του αιματηρού και πολύχρονου πολέμου που διεξάγεται στην Τσετσενία, η οποία είναι μια περιοχή της Ρωσικής Ομοσπονδίας αρκετά κοντά στα πετρέλαια της Κασπίας και, βέβαια, «δρόμος» μεταφοράς καυσίμων προς τη Δύση.

Πριν μια βδομάδα η ρωσική εφημερίδα «Ζάφτρα» δημοσίευσε συνέντευξη του μεγαλοεπιχειρηματία Μπορίς Μπερεζόφσκι, του «ηθικού αυτουργού» της ανάδειξης του Βλαντίμιρ Πούτιν στη θέση του Προέδρου της Ρωσίας, ο οποίος στη συνέχεια συγκρούστηκε με τον Ρώσο Πρόεδρο και «αυτοεξορίστηκε» στο ιδιωτικό του «παλάτι» στο Λονδίνο. Ο Μπερεζόφσκι ευθέως κατηγορεί τις αρχές (βλέπε Πούτιν) ότι ήταν αυτές που οργάνωσαν τις βομβιστικές επιθέσεις στις μεγάλες ρωσικές πόλεις πριν μερικά χρόνια, για να ενοχοποιήσουν τους Τσετσένους, να προκαλέσουν τη συμπάθεια του ρωσικού λαού στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ομοσπονδιακού στρατού στην Τσετσενία, να ανεβάσουν τη δημοτικότητα του Πούτιν.

Κι αυτή τη φορά μοιάζει «χλωμό» οι 40 ένοπλοι να διέσχισαν όλη τη Ρωσία κι από τα βουνά του Καυκάσου να βρέθηκαν στη Μόσχα, χωρίς κανένας να πάρει «μυρωδιά» και να οργάνωσαν αυτή την επιχείρηση, χωρίς τα σύγχρονα μέσα που διαθέτουν οι αρχές ασφαλείας να πάρουν χαμπάρι. Την ίδια ώρα οι ίδιες αρχές ασφαλείας περηφανεύονται για τη δυνατότητά τους διείσδυσης και διάλυσης «εξτρεμιστικών» οργανώσεων «εκ των έσω», ενώ πρόσφατα ξυλοκόπησαν δεκάδες νέους και συνέλαβαν 100 απ' αυτούς, που προσπάθησαν να διαδηλώσουν ενάντια στην καπιταλιστική παλινόρθωση στη Μόσχα.

Ασχετα όμως από το αν αυτά που λέει ο Μπερεζόφσκι ή αυτά που βλέπουμε σήμερα στη Μόσχα είναι προβοκάτσια, ένα είναι φανερό, ότι αυτά χρησιμοποιούνται από το καθεστώς Πούτιν για να γίνει ένα ακόμα «εμβόλιο» σοβινισμού στους Ρώσους πολίτες, για τον αποπροσανατολισμό τους και τη διαίρεση σε εθνική βάση. Να θυμίσουμε ότι αντίστοιχα «κόλπα» χρησιμοποιούσε στο παρελθόν και το τσαρικό καθεστώς πριν από την Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Ηδη έχουμε τους πρώτους ξυλοδαρμούς Καυκασιανών Ρώσων στη Μόσχα.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι όλως «τυχαίως» το γεγονός της Μόσχας συνέβη λίγες μέρες μετά τις εργατικές κινητοποιήσεις κατά της κυβέρνησης, στις οποίες πήραν μέρος εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλη τη Ρωσία. Ολως «τυχαίως» αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο «σκλήρυνσης» του πολιτικού συστήματος με νόμους «για τον εξτρεμισμό» και «για τα πολιτικά κόμματα». Ολως «τυχαίως» όλα αυτά γίνονται λίγους μήνες πριν το 2003, οπότε η κυβέρνηση Πούτιν θα πρέπει να επιστρέψει ένα σοβαρό μέρος των δανείων που έχει συνάψει με τη Δύση.

Δεν πρέπει, επίσης, να παραβλέψουμε μια ακόμα διάσταση. Οι ΗΠΑ και η Ρωσία κάνουν εδώ και καιρό προετοιμασίες για στρατιωτικές επιχειρήσεις. Οι ΗΠΑ ενάντια στο Ιράκ, η Ρωσία ενάντια στη Γεωργία. Ως πρόφαση και οι δύο χρησιμοποιούν τον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία. Στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουν ότι λόγος γίνεται για τον έλεγχο του πετρελαίου και των δρόμων από τους οποίους θα περάσει.

Δεν πρέπει, επίσης, να αποκλείσουμε ότι η όλη εξέλιξη στη Μόσχα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για να συμφωνήσει τελικά η Ρωσία με την επιχείρηση των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράκ. Αλλωστε, υπάρχει και η δήλωση Πούτιν περί «σχεδιασμού από ξένα τρομοκρατικά κέντρα». Εδώ και καιρό άλλωστε στα ρωσικά ΜΜΕ γίνεται λόγος για τα «ανταλλάγματα» που θα πρέπει να αποσπάσει η Ρωσία για να «ταυτιστεί» με τις ΗΠΑ στην επιχείρηση ενάντια στο Ιράκ.

Ασχετα αν θα υπάρξει μια τέτοια «σύμπλευση» στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ, οι κυρίαρχοι κοινωνικοοικονομικοί κύκλοι της Ρωσίας βάζουν παραπέρα «στόχους», σ' έναν αμείλικτο ανταγωνισμό με τους άλλους διεθνείς «καρχαρίες». Μπορεί κάποιος συγκρίνοντας τα νούμερα των προϋπολογισμών ΗΠΑ-Ρωσίας σε δολάρια, να θεωρήσει ότι η Ρωσία «δεν έχει και πολλά» για να ξοδέψει για στρατιωτικές δαπάνες, ώστε να προωθήσει τους στόχους της. Πρόσφατα το ρωσικό οικονομικό περιοδικό «Ντένγκι» σημείωνε ότι σε απόλυτες μονάδες προμήθειας όπλων (τανκς, αεροπλάνων, πλοίων, αντιαεροπορικών συστημάτων κλπ.) ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Ρωσίας ξεπερνά τους αντίστοιχους προϋπολογισμούς της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βρετανίας. Ενώ από το 1999 έως τον προϋπολογισμό του 2003 έχουμε στη Ρωσία αύξηση των δαπανών για την «εθνική άμυνα» κατά 400%!

Λίγους μήνες πριν από την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, τα ντόπια ΜΜΕ προπαγάνδιζαν πλατιά τη γραμμή της απάθειας και της απολιτικοποίησης. Από πολλούς Σοβιετικούς άκουγες τότε: «Δεν πάει να γίνει ό,τι να 'ναι. Πόλεμος να μη γίνει!». Οσοι παρακολουθούμε τις μετέπειτα εξελίξεις ξέρουμε ότι το «νίπτω τας χείρας μου», που είπε τότε ο σοβιετικός λαός στη μεγάλη του πλειοψηφία, στην πράξη μεταφράστηκε «πλένω τα χέρια μου στο αίμα το δικό μου και των παιδιών μου»!

Από το θλιβερό αυτό συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε σήμερα ένα χρήσιμο δίδαγμα: Δε χωρά κανένας εφησυχασμός, καμία επανάπαυση απέναντι στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Χρειάζεται να πάρουμε όλοι τη θέση μας στο μέτωπο των αντιπολεμικών, αντιιμπεριαλιστικών κινητοποιήσεων. Για να μη γίνουμε κι εμείς «όμηροι» στα σχέδιά τους!